Love at first sight
1025 Words
Chapter two
TILA namagnet ang paningin ko sa magandang dilag na aking nakikita. Ang mga ngiti niyang mahahalintulad sa isang matamis na prutas. I've seen a lot of beautiful girls pero sa kanya lang ako napahanga. Her beautiful innocent face and genuine smile, lakas makahawa. Hindi ko namamalayan na pangiti ako habang pinagmasdan ang CCTV noong araw ng una ko siyang nakita. At ang pasasalamat niya noong pinakyaw ko ang kanyang paninda.
Simula noong araw na 'yon. Hindi ko na makakalimutan ang kanyang magandang mukha na palaging naglalaro sa aking isipan. Maging sa aking panaginip lagi siyang naroon. At those moment she's not only captured my attention, but she's also captured my heart. I want to see her, in every single day.
Nagising ang diwa ko ng biglang may kumatok sa pinto. Napaayos ako ng upo at inayos ko ang suot kong puting pulo.
"Come in!" sigaw ko sa kumakatok. Tumambad sa akin si Oliver na may bitbit na browm envelope.
“So, dala mo na ba ang inuutos ko, Oliver?" tanong ko sa kanya. Hindi na ako makapaghihintay pa na alamin ang pangalan at buhay ng babaeng kinahuhumalingan ko or tamang sabihin, the girl that I love the most. Hindi ko inaasahang magkakagusto ako sa isang babae na hindi ko lubos na kilala.
At dati wala sa akin ang salitang pag-ibig, for me girls is just for fun. At sa hindi naman sa nagmamayabang ako sa lakas ng aking s*x appeal, with my ravishing looks, masculine body at naghuhumiyaw kong six packs abs. Ang mga babae na mismo ang kusang lumalapit sa akin. Ika nga nila. Palay na kusang lumalapit sa manok. Kaya bawal tanggihan ang grasya. Pero noon 'yon, hindi na ngayon. Nakita ko na ang babaeng nararapat para sa akin. Unang kita ko pa lang sa kanya I felt something na hindi ko maipapaliwanag. May kakaiba akongnararamdaman sa kanya. I wanted to be with her.
"Yes, Mayor. Nandito lahat ng impormasyon na inuutos mo sa akin," saad nito. Sabay abot sa akin ng bitbit niyang brown envelope.
"Good, you can leave now!" mariin kong utos sa kanya. Pagkalabas ng pinto ni Oliver saka ko pa lang kinuha ang laman ng brown envelope.
‘Lindsay Fuentabella, labing walong taong gulang. Panganay na anak ng mag-asawang Linda at Mario Fuentabilla ’
"Lindsay! Lindsay! What a nice name? From now on, you're going to be mine," ani ng aking isipan. Kinuha ko ang aking cellphone at tinawagan ko ang aking HR staff sa aking company. Bukod sa pagiging Mayor ko may sarili rin akong kompanya na pinatatakbo. Isa rin sa pagmamay-ari namin ang VAMMC Hospital.
"Hello, Lucy. I want you to hire. Mr. Mario Fuentabella in our company," diritsang wika ko sa aking secretary.
"Yes, po Mayor Arguelas," magalang nitong tugon.
"Good, ipapasa ko na lamang sa iyo ang iba pang-impormasyon tungkol sa taong 'yan," saad ko kay Lucy at kaagad kong pinatay ang tawag. Nagtatrabaho ang ama niya bilang construction worker. Kakaunti lang ang kita at kulang pa sa kanilang pamilya. Mas malaki ang tulong sa kanilang pamilya kung sa aking kompanya magtatrabaho ang kanyang ama. Marami pa itong benifits na makukuha.
I wanted to help her family. Kaya kong ibigay lahat para maging masaya lamang ang Lindsay ko. Muli akong nag-dial number sa aking cellphone at tinawagan ko si Oliver.
"Mayor Arguelas, may kailangan ka pa ba?"
"May ipapagawa ulit ako sa'yo. I want you to, contact Mr. Deogracia for the scholarship of Ms. Lindsay Fuentabilla. And take note, hindi puwedeng malaman nila na ako ang nasa likod ng lahat ng ito. Lalong-lalo na ang mga Fuentabilla, Understand?"
"Yes, po Mayor. Don't worry, I'll take care of everything," paninigurado niyang tugon sa akin. I want her life becomes easy. Gusto kong hindi na siya mahihirapan pa.
I have a deep sigh.
Hindi ko inaasahan na ang simpleng paghanga ko sa kanya ay nauwi sa matinding pagmamahal and it turns out into Obsession. To think na umabot na ako sa puntong pinasusundan ko na lahat ng kilos niya. Kung saan maan siya magpunta. Maaring nahihibang na nga ako pero hindi ko mapigilan ang aking sarili. I love her so much. At hindi ko hahayaan na kahit sino 'ng kalalakihan ang umaali-aligid sa kanya.
Nais kong mapalapit sa kanya at mahawakan man lang siya. Muli kong kinuha ang larawan na nasa loob ng envelope. Stolen pictures ito ng aking Lindsay. Kuha ang iba't-ibang klaseng angulo. Napangiti ako, habang tinitigan ang bawat isa sa kanyang mga larawan. Mas lalo siyang gumaganda habang tinitigan ko siya.
"I wish, could hug and kiss her,"
Ngunit natatakot ako na baka gagamitin lang siya ng mga kalaban namin sa politika lalo na ang may maitim na budhi na si Mauricio Saavedra. Ang alam kong pinakatuso sa lahat.
Alam kong marami sila na hahanap at hanap nila ako ng butas na ipambabato nila sa akin. At alam kong maliban sa mga Saavedra may isa pang malaking hadlang sa hangarin ko kay Lindsay. Walang iba kundi ang aking ama na si Venancio Arguelas. Ngunit hindi ako makapapayag na maging sa buhay pag-ibig ko ay panghimasukan ng aking ama. No way! Not this time! Tama na ng minsan naging sunod-sunuran ako sa kanya. Ginawa ko ang lahat upang mapasaya ko lamang ang aking ama.
Kahit labag sa kalooban ko sinunod ko pa rin ang kagustuhan nila. Twenty years old pa lamang ako noong pinasok ko ang mundo ng politika. Una, tumakbo ako bilang SK chairman, at ang aking ama naman ay isang Mayor noon. Hanggang sa tumakbo ng Governor si daddy at ako ang ipinalit niya sa p'westong kanyang naiwan. At dahil sa nasa dugo na raw talaga namin ang maglingkod sa bayan.
And look at me now! Isa akong tinitingila sa lipunan. Binansagan at ginawaran ng iba'-ibang parangal bilang isang "Youngest and fearless Mayor" dahil para sa akin ang batas ay batas. Wala akong pakialam kung sino ang aking binabangga. Para sa akin dapat lamang parusahan ang dapat na parusahan. Managot ang dapat managot.
Ngunit kaya kong baliin at lumabag sa batas na ako mismo ang gumawa para lamang sa pinakamamahal ko.
"You're going to be mine, my Lindsay," nakangiti kong saad.
- Writer
