Midnight Hunters

Chapter 8

Hunter's POV

“Ma'am ano po hinahanap n'yo?” napapitlag ako nang may lumapit sa aking lalaki, na palagay ko ay nag tra-trabaho sa hotel na'to.

Naka bantay s'ya kanina sa isang kwarto at hindi na siguro natiis na lapitan ako. Kanina pa kasi ako naghahanap ng cr mga 30 minutes na ata. Hindi talaga ako sanay sa gantong lugar lalo na't laki akong squatter.

“Nasaan ang cr?” nakangiwi kong tanong. Pinag dikit nya ang mga labi n'ya na parang nagpipigil ng tawa, kalaunan ay ngumiti s'ya sakin.

“Deretso kayo dito Ma'am at kumanan,” turo nya sa hallway na nadaanan ko na kanina pa.

Halos matampal ko ang sarili ko. Agad akong nag pasalamat at pumunta na don. Nilinis ko na agad ang sarili ko pagpasok na pagpasok ko palang sa cr, hindi na'ko nagtagal dahil natagalan na nga ako sa paghahanap.

Nag-vibrate ang cellphone ko at may natanggap na mensahe. Listahan ng mga target namin. Pasimple akong gumilid sa mga taong nagdadaan bago basahin.

Boss- Father: Reynaldo Aragao

Silencer- Mother: Cruzin Aragao

Biker- Sister: Crishey Aragao

Bullet- Little sister: Cyril Aragao

Hunter- Brother: Nacario Aragao

Swordsman- Grandma: Selenxia Dizon Aragao

Hacker- Grandpa: Captan Aryen Aragao

May kanya-kanya na kaming target. Tinignan ko ang itsura ng lalaking nangangalang Nacario. Medyo napamaang ako, gwapo si Nacario, kita din na malinis ang record n'ya sa mga tao, lalo na sa mga babae. Gentleman, matulungin sa mga matatanda at sa mga bata, mabait pa. Mga nakalagay sa article tungkol sakanya, kunot noo ako sa mga nababasa.

Habang nagbabasa ay biglang may naka sanggi sakin, dahilan para malaglag ang cellphone ko sa sahig. Napabuntong hininga ako, pansin ko ay ang dami kong nakakabanggang tao.

“Oh sorry miss I didn't saw you, my apology,” parang boses ng isang anghel.

Napakurap-kurap ako nang matitigan ang lalaki sa harapan ko. Hindi s'ya naka maskara kaya kitang-kita ko kung sino s'ya!

“Sir Nacario! Okay lang po ba kayo?” takbo ng lalaking tumulong saking ituro ang daan papuntang cr. Lumapit ito at tinignan kung maayos ba ang lalaking nasa harapan ko kahit s'ya naman ang nakabangga sakin.

Natulala ako, hindi dahil sa ganda ng ngiti nya. Kundi sa kaba, mabilis kong pinulot ang cellphone ko at tinago bago pa n'ya makita ang nasa screen nito.

“I'm alright. Ako ang hindi nakatingin sa dinadaanan ko,” sabi n'ya. Humarap s'ya sakin.

“Ikaw, okay kalang ba?” lumapit s'ya at sinuri ang braso at binti ko.

Tumama din kasi ako sa statwa na nasa gilid lang nang daan. Okay naman ako, masakit nung tumama pero nawala din. Ang nararamdaman ko lang ngayon ay kaba.

“Okay lang ako,” nakayuko kong sabi.

Hinawakan n'ya ang baba ko at inangat ito. Nagtama na tuloy ang mga tingin namin. Hindi ako nakagalaw nang unti-unti n'yang tanggalin ang maskara ko, hindi ko alam kung bakit ako pumayag na tanggalin ang maskara ko, pero hinayaan ko s'ya. Para akong na istatwa sa mga hawak n'ya, hindi ako makagalaw. Nang matanggal ay bigla nalang nanlaki ang mga mata n'ya, napa kunot naman ako ng noo.

May dumi paba ako sa mukha?

“So Beautiful,” bulong n'ya. Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na lumayo sakanya.

“A-ano?” Nauutal kong tanong. Ngumiti s'ya ng pagka tamis-tamis.

Hindi ko alam pero bumilis ang t***k ng puso ko. Napalunok ako, ito ang Nacario na papatayin ko diba? Malay ko ba kung may kamuka s'ya.

“Are you with someone?” biglang tanong n'ya.

“Ahmm wala,” sabi ko. Kung s'ya man to kailangan ko gawin ang dapat kong gawin.

Napa ngiti s'ya sa narinig.

“For now on you are mine,” kaswal n'yang sabi.

“Hah?!” napalakas ang boses ko at narinig ito ng mga tao sa hallway. Mabilis ko nang inagaw ang maskara ko at sinuot.

Tumawa s'ya at hinawakan ako sa braso, mahina n'ya akong hinila palayo sa mga tao. Nasa labas na kami at dinala n'ya ako sa balkonahe, kita ko ang bitwin sa langit, ang ganda.

Madaming beses na'kong nabalot nang kadiliman ng gabi, pero ngayon lang ako tumingala sa langit. Ngayon ko lang nalaman, ang ganda pala ng mga bitwin… ang ganda pala ng gabi.

Pasimple ko s'yang tinignan, naka tingala s'ya at pinapanood din ang mga bitwin sa langit. May dagger ako na nakatago sa gown ko, pwede ko tong gamitin sakanya. Nakay Hacker ang pana ko, nakalagay yon sa drone nya. Sa laki non hindi ko yon basta pwedeng dalhin nalang dito sa loob. Hindi katulad ni Hacker na pwedeng dalhin ang drone n'ya kahit saan, pwede n'yang isummoned yon kung kailan n'ya gusto. Ako kasi hindi ko pa kaya.

“Anong iniisip mo?” tanong ni Nacario.

Iniisip ko kung pa'no ka papatayin.

“Hindi ba dapat nasa loob ka, ang dami n'yong bisita,” sabi ko nalang.

Sabi ni Boss mga paranoid sila, bakit nandito s'ya nang walang kasamang body guard? O siguro dahil babae ako? kaya panatag s'ya.

“Nakakasawa na ding laging may naka buntot sayo,” tumingin s'ya sakin.

“Gusto din kitang makilala nang lubusan.” Teka naman, unang beses akong masabihan nang ganto ng lalaki. Hindi ko alam ang mararamdaman.

Papaalisin ko ba s'ya o hahayaang ganito para magawa ang inutos sakin?

“Have you eaten yet?" tanong n'ya.

Hindi ko natapos ang pagkain ko kanina, kung bumalik kaya ako? Hindi, siguradong umalis na din si Hacker para hanapin ang target n'ya. Baka pagbumalik ako wala na din s'ya don.

“Hindi pa,” yon nalang ang sinabi ko.

“Same, tamang-tama mag papahanda ako ng pagkain.” Narinig ko ang pagtipa n'ya sa cellphone n'ya.

Hindi na'ko naka protesta nang itapat n'ya yon sa tenga n'ya at tumalikod nang onti. Napakamot ako sa ulo ko, iniisip kong papatayin ko naba s'ya ngayon. Tumingin muna ako sa paligid, baka may nagmamanman samin nang di'ko alam, baka sinabi n'ya lang na wala s'yang kasama para hindi ko yon alalahanin.

Wala naman akong naramdaman sa paligid, akmang kukunin ko ang dagger ko nang…

“Tara nakahanda na daw ang table natin,” ngumiti s'ya nang pagkaharap sakin. Agad akong tumayo ng tuwid.

“Mabuti yan,” muntik pa'ko mautal.

Nilahad n'ya ang kamay n'ya sa pinto at pinauna akong pumasok. Naglakad nalang ako papasok, kala ko pupunta kami kung nasan ang party pero umiba s'ya nang daan at pumunta sa isang restaurant na malapit lang sa kinagaganapan ng party.

“Hindi naman kailangan na dito tayo kumain,” reklamo ko. Kailangan n'ya pa mag bayad eh meron naman ng pagkain sa party nila.

Iba talaga pagmayaman.

Pinag-hila n'ya na'ko ng upuan, ayaw ko pa sana umupo pero wala na naman akong magagawa nang dumating na ang pagkain.

“You're special,” sabi n'ya nang maka upo kami. Huminga ako ng malalim, ano bang gusto nyang iparating?

“And you are mine,” dagdag n'ya.

Wag sanang mangyari ang nasa isip ko.

“Hindi pa'ko handa sa sinasabi mo.” Mabuti nang maaga ko sabihin, kung ano man ang ibig n'yang sabihin.

“I know,” ngumiti ulit s'ya at nagsimula nang kumain.

Naiilang ako habang nakain kami, iba ang pakiramdam sa tuwing nagagawi ang tingin n'ya sakin. Matangos ang ilong n'ya, mapupula ang labi, makinis ang mukha, kayumanggi ang kulay ng mga mata, makintab ang buhok, matatamis ang mga ngiti, walang kahit anong abubot sa katawan, simpleng pananamit pero may dating kahit papano at matangkad din s'ya.

Mga napapansin ko pag pinagmamasdan ko s'ya, pag hindi s'ya naka tingin. Walang duda na totoo ang nakalagay sa record n'ya, pero bakit ganon? parang may mali.

Biker's POV

I saw Crishey Aragao with her friends. I'm sipping some wine while observing her. I'm not that far from where she is, she's laughing with joy in her eyes while chitchating with her friends. The family members really looked different when they're in public.

I smirked, wait till I corner her to a place with just the two of us.

“Hi miss, gusto mo bang sumayaw?” I rolled my eyes heavenwards, I stood up and walk away.

“No,” sabi ko, before I left him down founded.

I can't take this any longer, the sun may rise again. Ayokong umuwi nang hindi nakakatapos nang buhay ng target namin. I walk as quick as I can and bumped her, she fell to the ground. I heard a sound like her bone broke, well, that cause an impact. That hurts on her part.

I saw a glimpse of pain in her eyes. Poor girl, it looks like she wants to cry, she also has spilled wine on her head. I forgot that I'm holding my wine glass, but that's alright. A lot of people are watching, you need to act helpless.

”O my gosh! I'm so sorry!” umarte akong gulat na gulat at takot sa nangyari.

I bowed my head.

”Sorry, sorry, sorry! Please forgive me. I wasn't looking straight, I'm here to party so I can be happy, at mawala depresyon ko. But it's not working, I will never be happy, wherever I go my problems hunt me,” I cried.

I made them think that I'm going insane, ngayon ako na ang nakakaawa sa paningin ng mga tao.

Napalitan ang nakakaawa n'yang mukha nang lungkot. Patago akong napabuntong hininga ako, here I am making a drama scene. Where are the cameras when you need one? Well at least we already have an audience.

“Sana mapatawad mo'ko, madami lang akong problemang iniisip,” I said.

“Hindi, kilala mo ba binabangga mo?” Her so called friend stepped in the spotlight.

Oh of course I do, I know her very well than you.

“She's Crishey Aragao for your in formation, she doesn't deserve this,” mataray na sabi ng kaibigan n'ya.

That made me want to raise my perfectly shaped eyebrows at her.

If I'm done with Crishey, I will go after her.

“Ma'am! totoo po ata sinabi n'ya, paulit-ulit po kasi s'yang kumukuha ng wine sakin. Mukang may problema nga ata s'ya,” the waiter that serves wine said to them.

I always get wine from him so he will recognized me. Part of my plan.

This is really getting boring.

“Tama na pinapatawad ko na s'ya. Ano kaba, madami akong magagandang damit remember?” pigil n'ya sa kaibigan n'ya.

And she managed to insert her arrogance without them knowing it.

“Let me clean your dress Ms. Crishey, please,” I offered. She smiled and nodded.

“Come with me, mag papalita lang ako,” nag paalam s'ya sa mga kaibigan n'ya, sasama sana sila pero pinigilan n'ya na ang mga ito.

This is what I've been waiting for, the fun part.

Lumakad kami paalis sa party, humihina ang naririnig kong music, sign that we're already far from them. We went inside her room here in the hotel. I saw her entire room, she's pretty girly, pink everywhere. It's making me sick.

“Hintayin mo'ko d'yan, mag papadala din ako ng makakain mo habang naghihintay ka. Feel free to walk around in my room, I'll just go wash myself and change may clothes,” she smiled and walk inside another room.

Leaving me alone.

My phone beeped and a message appeared. Hacker successsfully eleminated Captan Aryen Aragao, just like what I expected. Another message appeared and it was from Boss, she's done eliminating Reynaldo Aragao. Those two targets has the most securities yet they managed to eliminate them first. Tumayo na'ko at nilabas ang dagger sa pouch ko.

“It's my turn,” tinitigan ko ang talim nang hawak ko.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok ang babaeng naka uniform, may dala-dala itong pagkain. Halos malaglag n'ya ang tray sa gulat nang makita akong may hawak na matulis na bagay sa aking kamay.

Bago pa s'ya maka sigaw pinalipad ko ang dagger papunta sa direksyon n'ya. It landed in her forehead, causing her to fall to the ground and die. Lumikha nang ingay ang paglaglag ng tray na may lamang pagkain, natalsikan naman ng dugo ang kulay pick na pintuan.

I smiled and removed the dagger in her forehead.

“May narinig akong bumagsa—” Kahit nakatalikod ako ramdam ko ang gulat n'ya nang mapatigil s'ya sa pagsasalita.

I heard a drawer being opened and a gun pointed at me. I turned around, I saw Crishey's angry face, the poor look is now gone. She tried to shoot me and I just keep dodging it, hanggang sa nakalapit ako sakanya. I s*****d her hand and the gun flew away, sinaksak ko s'ya sa kanang mata nya. Loud scream echoed the room, the good thing is every room in the hotel is sound proof.

Her screams made me laughed a little, patuloy ko tong dinidiin sa mata n'ya ang dagger. Hinugot ko at sapo-sapo n&ya na ngayon ang kanang mata n'ya. I saw how hurt she is, but she smiled.

Indeed a Psychopath.

“I-i want to kill you, b***h!” she ran towards me, kicked the dagger out of my hand, wrestled me down.

She became strong all of a sudden, she used her long hair to strangled me. I head-butt her many times but she only cares about strangling me to death. I gritted my teeth in annoyance. My fingers went to her eyes and stick it inside. Napatayo s'ya at pilit tinanggal ang daliri kong nakatusok sa mata n'ya.

“Remove it!” she shouted in pain.

But I didn't, until I pulled his eyeballs out. Nagpagulong-gulong s'ya sa sahig, tinapon ko sa kung saan ang mata n'ya. My hands are now covered in blood, natalsikan din ang damit ko, luckily I'm wearing red. Hindi masyadong halata.

May dinukot s'ya sa loob ng damit n'ya, and there I found her Lacrima that they made into a necklace. Lahat ng pamilya nila may kanya-kanyang necklace. They have the power to control, but they can't control a human being, the Lacrima won't allow that. Gumalaw na ang mga himbla ng buhok n'ya. They attacked, this time I didn't allow her to catch me.

I dodge it all, but I can't come near her, there's so many in my way. I got irritated with her hair, I had enough, a quickly get my dagger and cut some strands on her hair.

“You should be thankful that I don't have my motor bike around,” I whispered in her ear, she didn't expect me to be right infront of her face. I didn't waste any time.

I sliced her neck, bumagsak na s'ya sa sahig.

I stood straight and catched my breath for air.

Beep

My phone beeped, I checked it again, all of them did their job. I said mine was a success either.

But there's no message from Hunter, I wonder what's taking her so long.

Toot

Napalingon ako dahil sa tunog. I saw Crishey holding a red button, smiling at me. I was a little shock. Damn! she's still alive.

I am now so annoyed. Hindi s'ya naka tayo, nanatili lang s'ya sa posisyon n'ya. She must have had that button in her pocket all along!

With an angry expression, binuhat ko ang isang istatwa na nasa lamesa, nawala ang ngiti n'ya nang malaman ang gagawin ko.

“W-wag—”

Whack

Hinulog ko ang istatwa sa ulo n'ya. Now that totally killed her.