Legal Series#1 Billionaire's Legal Ecstasy

Chapter 2 - Accident

MACRESH

“OH? Bakit ngayon ka lang?” tanong ni Lara sa akin nang makarating ako sa cafeteria.

“Ha? Kasi… may mga tinanong pa si Mr. Acosta sa akin, kinabahan ako kaya naman kinalma ko na lang muna ang sarili ko,” saad ko.

Totoo naman ang sinasabi ko dahil talagang kinabahan ako, hindi lang para sa akin kung hindi para din sa mga katrabaho ko. Sino ba naman kasi ang hindi matatakot sa sinabi ni Mr. Acosta? wala, ‘di ba?

Sabihin lang naman niyang pagpumalya ako ay tatanggalin lahat!

“Ah! Akala ko ayaw mo ng bumaba dahil sa tatlong musketeers ni Sir Jem e,” saad ni Amelia na sumubo ng pagkain niya.

Ah! Isa din iyon kasi inusisa ako noong isang lalaki doon, si Noah ata ang pangalan non, tinanong niya ako kung ano daw ang sinabi ni Mr. Acosta sa akin. Wala naman akong sinabing iba kung hindi ang pinaalis na ako nito.

Hindi na ako sumagot sa kanila at kumain na lang ng baon ko dahil pakiramdam ko natakot na ako sa mga kilos ko dahil sa nangyari kanina.

Matapos namin maglunch ay umakyat na din kami agad sa floor at habang papalapit kami office namin ay nagulat kami dahil may kaguluhan doon.

Ang daming tao na nakikiusosyo. Kaya naman hindi nagpahuli ang mga kasama ko.

“Pst! Anong meron?” tanong ni Lara sa isang babaeng nakikimarites doon.

Tumingin ito sa amin at tinignan kami mulo hanggang paa. Ay attitude iyan?!

“Hindi ko din alam! Basta pagdating ko dito, narinig ko na lang ung head ninyo na umiiyak at nagmamakaawa,” saad niya at umirap.

Nagkatinginan naman kami nila Lara at Amelia sa sinabi noong babae.

Nagmamakaawa? Bakit?

Magtatanong pa lang sana si Amelia ulit nang makarinig kami ng iyak mula sa loob.

“Kailangan ko po ang trabaho ko! Kakausapin ko si Mr. Acosta para magmakaawa!” sigaw nito.

Pilit kaming sumingit nila Lara para makita kung ano ang nangyayari pero hindi namin nagawa dahil kusang nahawi ang mga tao.

Doon namin nakita ang head namin kasama ang tatlong musketeer ni Mr. Acosta na bitbit ang mga gamit niya.

Nakakaawa ang itsura niya at parang hindi siya ung mataray na lagi akong sinisinghalan.

Napatingin naman sa gawi namin si Noah at nagulat ako ng ngumiti ito at kumaway sa akin. Kaya naman nagtinginan din ung mga marites sa gawi namin.

At dahil ayokong maging usap-usapan sa office ay tumingin din ako sa likod ko para kunwari ay hindi ako iyong kinakawayan.

Napabalik ang tingin namin sa head namin nang muli itong umiyak at muling nagmakaawa.

“Ano kaya ang nangyari? Bakit siya biglang tinanggal?” mahinang tanong ni Amelia habang nakatingin pa din doon.

“Sabi, may mali daw kasi sa report na ipinasa niya kanina, perfectionist si Mr. Acosta kaya naman ayaw niyang may maling nakikita bukod doon, mukha daw minadali ang gawa tapos ung folder pangit raw! Hinagis nga kanina iyon ng isa sa mga musketeer ni sir diyan sa office ninyo,” saad ng isang babae na mukhang alam ang nangyari.

Sabay naman na napatingin sa akin iyong dalawa.

“Mabuti hindi sa iyo ginawa kanina,” mahinang saad ni Lara na ikinatango ko.

Mas kinabahan tuloy ako dahil sa ginawa ni Mr. Acosta. At mas sigurado ako na pwedeng gawin niya iyon sa amin kapag pumalya ako.

Dahil tapos na ang drama ay pilit na lang kaming bumalik sa trabaho kahit hindi namin alam kung sino ang magiging head namin.

Sinupervise na lang kami ng isa sa mga team leader.

“ESHA, may problema ba?” tanong ni Lara habang naglalakad na kami palabas ng building. “Kanina ka pa tahimik, lalo na noong matapos mong magpunta doon sa office ni Mr. Acosta,” habol niya.

Nakagat ko naman ang ibabang labi ko at pinaglaruan ang mga daliri ko.

“Kasi… may sinabi si Mr. Acosta sa akin kanina,” saad ko na ikinatigil nilang dalawa.

“Ano sinabi sa iyo?” tanong ni Amelia sa akin.

“Simula daw ngayon, ako na daw ang maghahatid ng mga reports ng department natin at kapag pumalya ako, lahat sa department natin ay tatanggalin niya,” naiiyak na pag-amin ko na ikinagulat nilang dalawa.

“Hoy! Totoo ba, Esha? Hindi magandang biro iyan ha!” bulaslas ni Lara na mabilis kong tinanguan.

“Hindi ako nagbibiro! Totoo talaga iyong sinasabi ko! Bakit ako magbibiro ng ganon kung pati ako damay!” singhal ko na ikinatango ni Amelia.

“May point naman itong si bunsoy pero bakit naman iyon ang kapayaran?” tanong ni Ame na ikinakibit-balikat ko.

“Sige! Ganito na lang basta kapag pinakilala na sa atin ang bago nating head, sasabihin natin agad na dapat ikaw ang magpapasa ng mga reports,” saad ni Lara na parang kabadong kabado.

“Pwede pwede!” usal ko.

Sabay naman na napapalakpak ang dalawa at parang ang ganda ganda ng suhestiyon nila. After no’n ay nagpasya kaming tatlo na na umuwi na dahil gabi na din.

LUMIPAS ang tatlong araw ay pinakilala din sa amin ang aming head na mababakasan ng pagkataray.

Sinubukan naming sabihin sa kan’ya ang nangyayari pero hindi siya naniwala.

“How come, Mr. Acosta will do that? Are you that important for him to do that, MS. Lopez?” saad niya kaya naman halos mag-usak ang ilong ni Lara dahil doon.

“Hindi naman, ma’am! Kalimutan na lang po ninyo iyong sinabi ko pero willing po akong maging tagahatid ng mga report,” saad ko at pilit na ngumiti.

Tinaasan lang naman ako ng kilay nito bago umirap

“Okay! If you insist! But if ever Mr. Acosta didn’t happy with the report, ikaw ang ituturo ko,” saad niya.

Bigla kong nakagat ang labi ko at parang gusto kong umurong, sayang ang sahod ko kapag natanggal ako dito pero hindi naman siguro ako tatanggalin agad.

“Sige po! Ako na po bahala,” pagpayag ko.

Ngumiti naman ito na parang ng nagwagi siya.

“Okay! Then it’s settled! Go back to your work place at magtrabaho na,” saad nito at umirap sa amin.

Lumabas na kami nila Lara at Amelia doon na masama ang mukha noong dalawa.

“Dapat hindi ka pumayag! Paano kung sadyain niya? Ay naku! Baka magaya ka doon sa former head natin! Paano ang pang dialysis ng tatay mo?” saad ni Amelia.

"Hindi naman siguro ako agad tatanggalin ni sir kung sakali… kung mangyari man iyon, luluhod na lang ako agad sa kan’ya para pagbigyan ako,” malungkot kong saad.

Sabay naman kaming tatlo na napabuntonghinga kaya nagtawanan kami.

“Balik na tayo sa trabaho baka mapagalitan pa tayo,” usal ko.na siyang sinang ayunan nilang dalawa.

Hindi ko alam kung anong plano ni Mr. Acosta at bakit ako ang inirerequired niya na maghatid doon ng report pero isa lang ang ayokong mangyari, ang mawalan ng trabaho ang mga kasama ko dahil sa pag iinarte ko.

“MS. LOPEZ, report!”

Agad akong tumayo sa upuan ko para kunin ang report na dadalhin ko sa taas.

It’s been 2 months since ako ang naghahatid nito. at sa totoo lang unti-unti na akong nasasanay sa mga matatalim na tingin ni sir. Pero kahit ganon ay hindi ko pa din maiwasan na kabahan lalo na at babasahin niya ang report sa harap ko.

May isa pa iyan, hindi ako pwedeng umalis sa harap o loob ng opisina niya hangga’t hindi niya natatapos basahin ang report.

Lagi lang naman akong nakayuko tuwing nandoon ako kasi hindi ko magawang ilibot ang paningin ko. Once a week lang naman ako umaakyat doon dahil weekly ang reporting.

Mabilis akong umakyat sa opisina ni sir at nang makarating ako ay agad akong sinalubong ng mga ngiti ni Noah, salubong na kilay ni Kheil at walang emosyon na mukha ni Zeiah.

“Hi! Nandiyan si sir?” tanong ko na siyang masiglang tinanguan ni Noah.

“Yes!” saad niya at itinuro ang pintuan.

“Pumasok ka na lang doon, Esha,” saad ni Kheil na tinanguan ko.

“Okay! Salamat!”

Naglakad na ako papunta sa pinto at muling huminga ng malalim bago kumatok ng dalawang beses.

Nang marinig ko ang malalim na boses ni sir, marahang kong itinulak ang pintuan.

At katulad noon isang matalim, malamig, at masungit na tingin ang sumalubong sa akin. Nakakrus ang mga braso nito sa malapad niyang dibdib.

“Good afternoon po, Sir Jeremiah. Eto na po ang report ng admin department,” magalang at marahan kong saad habang naglalakad papunta sa kan’ya.

Marahan kong iniabot iyon sa kan’ya habang nakayuko at para naman akong napaso nang biglang magdikit ang kamay namin kaya napatingin ako sa kan’ya na normal lang ang mukha.

Matapos niyang makuha iyon ay umatras ako ng dalawang hakbang at doon tumayo.

“You’re too far, Ms. Lopez.” saad niya na nag-angat ng tingin ko. “Move three steps forward,” utos niya.

Gulat man ay hindi ko pwedeng suwayin ang gusto niya. Kaya naman ginawa ko iyon at halos dikit na ako sa table niya na bigla kong ikinailang.

Bigla itong nag-angat ng tingin na saktong sa aking mata. Kusa kong iniwas ang tingin ko sabay kagat ng labi.

Napabalik ang tingin ko dito nang bigla niyang ibinagsak ang hawak na folder.

Tumayo ito at mabilis na umikot sa pwesto ko. Magkaharapan na kami ngayon dalawa at sa totoo lang ang tangkad ni Sir Jeremiah!

He took two steps forward on me while I kept on backing off until my back touched his table.

Agad akong napahawak sa matipuno nitong dibdib nang icorner niya ako. Nasa magkabilang gilid ko ang kamay niyang nakahawak sa lamesa niya.

I almost lean on his table when he bows his head.

Halos katapat na iyon ng mukha ko.

Halos manginig ang katawan ko nang maramdaman ko ang sobrang dikit ng katawan namin. Ramdam na ramdam ko ang matigas at nag-uumpisang umumbok na bagay sa hita niya. Samahan pa ng hininga niyang tumatama sa mukha ko at pumapaloob ang mabango niyang hininga sa ilong ko.

Napapikit ako bigla nang bigla niyang ibinaba ang mukha niya. Akala ko ay hahalikan ako nito pero hindi, napunta ang mukha niya sa tapat ng tenga ko.

“Starting tomorrow, you will be my secretary,” bulong niya sabay halik sa tenga ko na ikinanginig ko ng husto bukod doon, nakakaramdam ako ng init! “And you will warm my bed too, baby… just like how you warmed my bed last time,” paos ang boses na turan niya.

Para akong binuhusan ng malamig na malamig na tubig nang sabihin niya iyon.

Isang lalaki lang naman ang nakasama ko sa kama at bukod doon, his voice… ganon na ganon…

“Ikaw ung lalaki…” mahina kong usal.

Humawak ito sa bewang ko at mas pinagdikit ang katawan namin. He grinds his huge erect manhood on my thighs.

“Ah!” ungol ko nang makaramdaman ako ng sarap at kiliti sa ginagawa niya.

At mukhang hindi siya nakuntento kaya naman mabilis ako nitong inangat sa lamesa niya at agad na sinakop ang mga labi ko.

He's too aggressive… ang bilis ng mga halik niya na para bang isang putahe ang labi ko na matagal na niyang hinahanap.

Mabilis nitong ipinasok ang dila niya sa bibig ko at agad na hinuli ang dila ko at mariin iyong sipsip.

Mabilis siyang pumagitna sa mga hita ko, since I'm wearing a slacks. Mas idinikit ang katawan ko sa kan'ya at halos magtama ang mga kaselanan namin dahil doon.

His hands caught my boobs and aggressively squeezed it.

"Uhm!" daing ko sa ginawa niya.

Patuloy ang paglamas nito sa kanang dibdib ko habang patuloy din ang pagsipsip niya sa dila kong namamanhid na.

Hindi ko siya magawang itulak dahil sa tatlong dahilan.

Una! Malakas siya masyado para sa akin. Na alam kong kahit anong tulak ko ay hindi siya aalis sa harapan ko. Pangalawa! Jeremiah Cole Acosta is a powerful man, hindi lang physical kung hindi pati sa negosyo. Madali niya akong matatanggal at madali niya rin akong magigipit! Pangatlo! Nadadala na din ako sa init ng ginagawa niya sa akin. Nagugustuhan ko ito! Bumabalik ang pakiramdam ko noong gabing unang beses kaming nagsalo sa kama!

Malaking pasalamat ko nang bitawan niya ang dila ko na akala ko ay tapos na ngunit muli nitong hinuli ang labi ko at muling agresibong hinalikan.

Agad ko namang pinigilan ang kamay nitong gustong pumaloob sa blouse ko. Hangga't maaari hanggang dito na lang… wag na lumoob.

Pero dahil nga malakas siya mahigpit niyang hinuli ang kamay ko at mahigpit na hinawakan iyon at dinala sa likuran ko.

Kasabay ng pagdaing ko sa pamimilipit ng kamay ko ay napadaing ko nang mariin niya kagatin ang labi ko hanggang sa nalasahan ko mismo ang sariling dugo galing dito.

Ang kaninang init na nararamdaman ko ngayon ay napapalitan ng takot.

Doon na ako nagkalakas ng loob na itulak siya habang may namumuong luha sa mata ko.

Ilang beses kong pinaghahampas ang dibdib nito gamit ang kaliwang kamay ko hanggang siya na mismo ang kusang bumitaw at tinignan ako na hindi pa din lumalayo.

Tinignan ko ito at kita sa mga labi niya ang dugo na galing sa labi ko. Walang emosyon itong nakatingin sa akin na para bang wala siyang pakialam sa ginawa niya.

Mabilis akong umiling iling sa kan'ya habang umiiyak!

"Ayoko! Ayoko ho!" naiiyak na saad ko.

Kahit nanghihina dahil sa ginawa niya, mabilis akong bumaba sa lamesa niya at mabilis na tumakbo palabas ng opisina niya.

Hindi ko na nagawang tumingin kila Noah nang lumabas ako at basta na lang akong tumakbo papunta elevator.

Panay pa rin tulo ng luha ko hanggang sa makarating ako sa lobby ng building.

'Ayoko na! Magreresign na ako! Hindi na ako babalik dito!'

Ayan ang pauli-ulit na tumatakbo sa isip ko habang mabilis ang hakbang palabas ng company.

'Alam kong mahirap lang ako at alam kong siya ang nakauna sa akin pero hindi naman tama iyon! What happened to us months ago does not apply to this present! Nagbabago ako! Sinunod ko ang pangako ko sa kan'ya na hindi na babalik sa bar na iyon! Na ipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko! Kaya hanggang doon na lang–'

Naputol ang pag-iisip ko nang makarinig ako ng malakas na busina galing sa hindi ko alam kaya naman nilingon ko iyon at huli na para makatakbo ako at makaiwas dahil naramdaman ko na lang ang sarili kong tumilapon sa itaas at malakas na lumagapag sa semintong kalsada.

Malalakas na sigaw ang narinig ko bago ako tuluyang mawalan ng malay.

--------------------