Nakaupo lamang ako sa edge ng kama nang may kumatok sa pinto ng kwarto.
“Alena, anak. Nandiyan ka ba?” si nanay Belen.
“Pasok ho, nay.” Wika ko.
Binuksan niya ang pinto at pumasok ito. Kahit hindi ako nakatingin kay nanay Belen ay alam kong nakatingin siya sa akin at pinagmamasdan ako. Tinabihan ako nito sa kama.
“Anak, ayos ka lang ba?” tanong nito sa akin na may pag-aalala.
Tumingin ako kay nanay Belen at ngumiti.
“Ayos lang ho ako. Wala lang po siguro akong gana.” Sambit ko. Pinilit kong ngumiti but it turned out a weak smile.
Huminga ng malalim at hinawi ni nanay Belen ang buhok ko at inipit sa likod ng aking tenga. “Alena, alam kong hindi ka na masaya. Ina ako. Hindi tayo magkadugo pero anak na ang turing ko sa iyo katulad sa mga anak ni Ynez. Hindi dapat ako makialam sa inyo
