หนึ่งเดือนกว่าแล้วที่กล้วยใช้ชีวิตปกติสุขดีในไร่พาสวรรค์ เธอมีเพื่อน มีงานทำ
ตั้งแต่คืนนั้นเธอก็ไม่ได้เจอกับเพ้อภพอีกเลย แต่ก็รู้เรื่องของชายหนุ่มจากอามู่ตลอด เพราะรายนั้นเป็นคนสนิทของชายหนุ่ม เวลาทานข้าวด้วยกันชายหนุ่มรุ่นพี่มักเล่าเรื่องของเจ้านายให้เธอกับสาว ๆ ในไร่ฟังและเหมือนว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วพ่อเลี้ยงหนุ่มไปกรุงเทพฯ มา มีข้าวของมาฝากคนงานในไร่และคนในครอบครัวทุกคน ยกเว้นเธอที่เขาไม่ได้ซื้อมาฝาก
"เฮ้อ!"
นั่งถอนหายใจแกว่งเท้าไปมาในน้ำ เธอชอบมานั่งเล่นที่คลองน้ำในสวนลองกอง เพราะมันเงียบสงบ และทำให้เธอไม่คิดถึงผู้ชายใจร้าย ผู้ชายที่ทำให้เธอเจ็บปวดและมีน้ำตาก่อนนอนทุกคืนแบบเขา
“เมื่อไหร่เธอจะจำได้สักทีกล้วย ว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน จะได้กลับบ้าน ไปจากที่แห่งนี้สักที” บ่นว่าตัวเอง แล้วเอนตัวล้มลงนอนกับพื้นหญ้าใต้ต้นลองกอง
“เฮ้อ! นั่นสิกล้วย พี่เองก็อยากจะหนีเรื่องทุกอย่างที่เป็นตอนนี
