ประกาศิตจอมเผด็จการ

Chapter 27 ฉันขอจูบเดียวที่รัก

ปาจรีย์พยักหน้าอย่างจำยอม เธอยอมปล่อยให้เฮเลนจัดการกับเรือนร่างของเธออย่างที่อีกฝ่ายต้องการ ในที่สุดหญิงสาวเจ้าของงานก็พอใจกับชุดเกาะอกสีแดงสดผ้ากำมะหยี่อวดเนื้อหนังอวบอูมโผล่พ้นขอบผ้าชวนน้ำลายหก ในขณะที่ความสั้นของมันก็ทำให้คนสวมขาดความมั่นใจ ทั้งที่มันช่วยขับเรียวขาของเธอให้สวยเพรียวชวนมอง แต่ปาจรีย์ไม่ชอบใส่สั้นๆ แบบนี้ มันทำให้รู้สึกขัดเขินจนประหม่า ไม่กล้าที่จะใส่ไปให้ใครเห็น

“ฉันว่าชุดนี้ไม่เหมาะกับฉัน คือมันสั้นไป” หญิงสาวใช้มือดึงชายกระโปรงลงพร้อมกับบอกเพื่อน

“มันสวยแล้ว”

“แต่ฉันว่าเปลี่ยนชุดใหม่ดีกว่า ฉันเตรียมมาตั้งหลายชุด” ปาจรีย์บอกเพื่อนทั้งที่เธอไม่ได้เตรียมมัน แต่คนที่เตรียมเป็นมาดามมาเรียมเจ้าของคฤหาสน์ที่เธอไปพักอยู่เมื่อสิบวันก่อนต่างหาก

“ไม่” เฮเลนบอกเสียงแข็งพร้อมกับทำหน้าจริงจัง “เธอต้องใส่ชุดนี้ คืนนี้ฉันจะทำให้เธอเกิดให้ได้”

“แต่ฉันไม่...” ปาจรีย์เตรียมอ้าปากจะค้าน แต่อีกฝ่ายกลับยกมือเป็นเชิงห้าม

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ลืมอันโตนิโอของเธอสักวันแล้วทำเพื่อฉันสักคืนนะที่รักของฉัน” เฮเลนบอกอย่างอารมณ์ดี ปาจรีย์มีชื่อเล่นว่าเดียร์ บ่อยครั้งที่เฮเลนกับแมคเรียกเธอว่าแม่กวางน้อย หรือแม้กระทั่งเรียกว่าที่รักของฉัน เพราะชื่อของเธอแปลได้สองความหมายนั่นเอง

ปาจรีย์พยักหน้าอย่างจำยอมอีกครั้ง ได้แต่ภาวนาขอให้ค่ำคืนนี้ผ่านพ้นไปด้วยดี เธอจะได้กลับไปใช้ชีวิตของเธอสักที

ชายหนุ่มยืดตัวเต็มความสูงยืนพิงกราบเรือริมสระว่ายน้ำ มือข้างหนึ่งล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงในท่วงท่าสบายๆ ขณะที่มืออีกข้างมีแก้วไวน์ที่เขาเปิดเพื่อเฉลิมฉลองให้กับคู่หนุ่มสาว เขายืนอยู่ในงานปาร์ตี้เพื่อนของเจนนิเฟอร์อย่างเซ็งๆ สิบวันมานี้เขารู้สึกเบื่อหน่ายแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ใจอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ มากกว่าอยู่ในงานปาร์ตี้อย่างนี้

“ดาร์ลิง มาอยู่ตรงนี้เอง ฉันก็มองหาคุณอยู่ตั้งนาน” เจนนิเฟอร์เอ่ยทักพร้อมกับย้ายสะโพกเดินเข้าหาชายหนุ่ม อันที่จริงบริเวณงานปาร์ตี้ก็อยู่ริมสระว่ายน้ำ หากแต่ชายหนุ่มเจ้าของงานมายืนหลบอยู่ในมุมมืดที่มองเห็นได้ยาก

“ผมเห็นคุณกำลังสนุกอยู่กับเพื่อน” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเรียบ

สองมือเรียวของหญิงสาวยกขึ้นคล้องต้นคอของชายหนุ่ม ส่งสายตาเย้ายวนพร้อมกับเผยอริมฝีปากยั่วชายหนุ่ม “แต่ฉันก็อยากสนุกกับคุณมากกว่า คุณน่าจะรู้ว่ามันสนุกกว่ากันแค่ไหน”

ชายหนุ่มแสยะยิ้มที่มุมปากเล็กๆ ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ความหมายของหญิงสาว หากแต่ตอนนี้เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับเรื่องบนเตียง อาจจะเป็นเพราะว่าตลอดสิบวันที่ผ่านมาเขาขาดการออกกำลังกายกลางแจ้ง

“แต่ผมว่าไม่ดีนะหากคุณจะทิ้งเพื่อน คุณเป็นเจ้าของงานปาร์ตี้ไม่ใช่หรือ” ชายหนุ่มบอกหญิงสาวอย่างเอาใจอีกครั้ง แต่ก็ยกมือที่ล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแกะมือของหญิงสาวออกพร้อมกับหันหน้าออกไปทางทะเล

สองมือเรียวเล็กที่ชายหนุ่มแกะออกจากต้นคอเมื่อครู่สอดเข้าไปข้างรอบเอวหนาของชายหนุ่ม ซบหน้าลงบนแผ่นหลังของเขา พร้อมกับเลื่อนสองมือขึ้นลูบไล้ที่แผงอก แนวฟันขาวขบเม้มแผ่นหลังของชายหนุ่มเบาๆ

โดนัลด์วางแก้วไวน์ลงบนกราบเรือที่เขายืนพิงเมื่อครู่ ยกมือหนาขึ้นมารวบสองมือของหญิงสาวเอาไว้ด้วยกัน แล้วหันหน้ากลับมาหาเธอ

“ผมว่าคุณไปสนุกกับเพื่อนดีกว่า ผมอยากคิดอะไรเงียบๆ คนเดียว”

“ไม่ค่ะ” เจนนิเฟอร์บอกอย่างเอาแต่ใจตัวเอง ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครกล้าขัดใจเธอสักครั้ง กระทั่งผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคนนี้ แม้บางครั้งเขาจะเจ้าชู้ออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่เมื่อได้อยู่ด้วยกัน เขาก็ปรนนิบัติเธอราวกับเจ้าหญิง

ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวนิ่งอย่างไม่ค่อยพอใจกับอาการดื้อดึงของเธอ เพียงเท่านี้หญิงสาวก็รู้แล้วว่าเขาอยู่ในสถานะที่ไม่พร้อมจะให้เธออยู่ด้วย ไม่พร้อมที่จะสร้างความสุขด้วยกัน แต่มารยาและลูกอ้อนของเธอก็มีมากกว่า

“ฉันขอจูบเดียวที่รัก” หญิงสาวต่อรองพลางส่งสายตาเว้าวอน

สิบวันที่เธออยู่กับเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทริปนี้เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ยอมเริ่มต้นกับเธอ แต่ที่ผ่านมา...จูบเดียวของเธอไม่เคยทำให้ผู้ชายตรงหน้ายอมหยุดหากไม่จบลงที่เตียง หลังจากนั้นสมรภูมิรักก็จะร้อนฉ่าเป็นไฟ

ทันทีที่บอกหญิงสาวก็ยกสองมือวางทาบหน้าอกของชายหนุ่มและยืดตัวประทับริมฝีปากเป็นฝ่ายจูบเขาก่อน

มือเรียวเล็กซุกซนหยอกยั่วจุดสัมผัสกระตุ้นอารมณ์ เพียงไม่นานเธอก็จุดประกายไฟในอารมณ์ของชายหนุ่มติด

ชายหนุ่มกระชากตัวเจนนิเฟอร์เข้ามาบดจูบอย่างเร่าร้อน เขาทนการยั่วยวนของเธอต่อไปไม่ไหว สองมือหนาแทบจะฉีกทึ้งชุดเดรสบางเบาของเธอออกจากร่าง

เจนนิเฟอร์ตอบสนองอย่างพอใจ มือไม้ของเธอรีบถอดเข็มขัดหนังของเขาออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเลื่อนมือรูดซิปกางเกงสแล็กสีดำ และดันมันให้ร่วงหลุด

บนเรือยอชต์ลำนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว บุคคลที่อยู่บนเรือล้วนเป็นเพื่อนสนิทที่รู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี จึงไม่จำเป็นต้องอายหากจะทำอะไรสักอย่างตรงนี้ เพราะพวกเขาคงมีมารยาทมากพอที่จะไม่เดินเฉียดเข้ามาใกล้ เมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ตรงนี้

ชายหนุ่มโน้มตัวหญิงสาวลงบนเตียงผ้าใบริมสระว่ายน้ำ จัดการกับชุดของเธออย่างร้อนรน เขาเหวี่ยงมันออกไปไกลเพราะไม่อยากเสียเวลาสักนิดกับจังหวะความเร่าร้อนที่เจนนิเฟอร์ปรนเปรอให้

บราเซียร์สีดำของเจนนิเฟอร์ตกอยู่ตรงปลายเท้าของหญิงสาวที่เพิ่งเดินเข้ามา เธอจะไม่ใส่ใจสักนิดหากมันไม่ตกอยู่บนเท้าของเธออย่างเหมาะเหม็ง

ครั้งนี้หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดถนัดที่เดินเลี่ยงออกจากงานมาทางนี้คนเดียว เธอน่าจะเลี่ยงไปทางอื่นเพื่อไม่ต้องเห็นภาพอุจาดตาแบบนี้

แม้ว่าจะถูกเลี้ยงมาในแบบวัฒนธรรมตะวันตก ทำให้หญิงสาวมองเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา หากแต่เธอยังมีความอายอยู่บ้าง เรื่องบนเตียงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอก็จริง ทว่ามันก็เป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ควรที่จะมาทำในที่สาธารณะให้คนอื่นรับรู้ไปด้วย แม้ว่าพวกเขาจะไม่อาย แต่เธอก็อายที่จะมอง

หญิงสาวก้มลงหยิบบราเซียร์สีดำที่ติดอยู่ปลายเท้าของตัวเองขึ้นมา ขนาดของมันใหญ่กว่าของเธอหนึ่งไซซ์ ทั้งที่ขนาดหน้าอกของปาจรีย์ใหญ่เกินมาตรฐานของเอเชียแล้วก็ตาม หญิงสาวขยับเดินไปวางบนเตียงผ้าใบใกล้ๆ เผื่อว่าเจ้าของบราเซียร์จะหาไม่เจอเพราะมันถูกเหวี่ยงไปไกล

หากว่าหญิงสาวเจ้าของบราเซียร์ตัวนี้เสร็จกิจกรรม จะได้หยิบจับขึ้นมาสวมใส่อย่างง่ายๆ ไม่ต้องเที่ยวหาให้วุ่นวาย

สายตาของเจ้าของบราเซียร์มองเห็นผู้หญิงที่หยิบชิ้นส่วนของเธอเข้าพอดี ความโกรธที่โดนก้าวก่าย ความโกรธที่มีคนนอกไม่รู้จักมารยาทเดินเข้ามา ทำให้หญิงสาวที่อยู่ในอารมณ์รักเลือดขึ้นหน้า หญิงสาวผลักหน้าของชายหนุ่มออกพร้อมกับตวาดแว้ดขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์

“หล่อนเป็นใคร มาอยู่ตรงนี้ทำไม เสียมารยาท!”

โดนัลด์นอนอยู่ในสภาพคว่ำหน้าทำให้ปาจรีย์เห็นหน้าของเขาไม่ชัดเจน ซึ่งก็เป็นเรื่องดีสำหรับเธอ ด้วยไม่อยากจะมองผู้ชายในสภาพกึ่งเปลือยอยู่แล้ว ขณะที่หญิงสาวที่อยู่บนเตียงผ้าใบ เธอก็เห็นใบหน้าไม่ชัดเจนเช่นกัน เนื่องจากสองหนุ่มสาวอยู่ในมุมมืด ผิดกับปาจรีย์ที่ยืนอยู่ตรงจุดทางเดินที่มีไฟส่องสว่าง