ประกาศิตจอมเผด็จการ

Chapter 28 ฉันแค่เอาของของคุณมาคืน

ปาจรีย์หน้าชาที่โดนต่อว่า ถึงกระนั้นเธอก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่ามาอยู่ตรงนี้ทำไม หญิงสาวยื่นชิ้นส่วนที่อยู่ในมือของเธอคืนให้เจ้าของ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองผู้ชายอีกคนที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไม่แพ้หญิงสาวเสียงแหลม

“ฉันแค่เอาของของคุณมาคืน พอดีว่ามันถูกเหวี่ยงไปตกอยู่บนเท้าของฉันพอดี อีกอย่างฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเดินเข้ามาขัดจังหวะพวกคุณสักนิด ขอโทษอีกครั้งหากเสียมารยาทและถือวิสาสะเก็บของชิ้นนี้มาส่งคืนคุณ” หญิงสาวตอบกลับเสียงเรียบพร้อมกับวางบราเซียร์คัพดีลงบนเตียงผ้าใบริมสระอีกเตียง

เสียงที่คุ้นหูทำให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงหันกลับมามอง ดวงตาของเขาเบิกโพลงขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเจ้าของเสียงยืนอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบริมสระว่ายน้ำ ห่างจากตัวเขาไม่ถึงสองเมตร

ชายหนุ่มรีบขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับหยิบกางเกงขึ้นมาสวมลวกๆ

“ขอโทษที่เสียมารยาทอีกครั้งค่ะ” ปาจรีย์บอกพร้อมกับเดินออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

ทันทีที่ได้เห็นใบหน้าของเจ้านายหนุ่ม หญิงสาวก็นึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในวันนี้ เธอไม่เฉลียวใจที่จะสังเกตสิ่งแวดล้อมรอบๆ เรือเลยสักนิด แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อหลังจบงานปาร์ตี้คืนนี้ เธอก็จะกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองตามปกติ เรื่องราวของเธอกับเขาปิดฉากลงตั้งแต่คืนนั้น จะไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ทั้งความรู้สึกและความสัมพันธ์

หลังจากที่หญิงสาวเดินออกไปแล้วชายหนุ่มก็ทิ้งตัวลงบนเตียงผ้าใบอย่างไม่สบอารมณ์

เจนนิเฟอร์มองหน้าชายหนุ่มอย่างตกใจ เธอไม่น่าทำให้เขาโกรธเพราะอารมณ์ของตัวเองเมื่อครู่ เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนทำให้ชายหนุ่มค้างเติ่ง ทำให้เขาหัวเสีย ทำให้เขาหงุดหงิดงุ่นง่าน

หญิงสาวรีบปรี่เข้าไปหาชายหนุ่มอย่างเอาอกเอาใจ ใช้สองมือโอบรัดต้นแขนพร้อมกับซบหน้าลงบนหัวไหล่ของเขา

“เจนนี่ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณไม่สบอารมณ์ เจนนี่ไม่รู้ว่ายัยนั่นขึ้นมาบนเรือได้อย่างไร เจนนี่ไม่เคยรู้จักเจ้าหล่อนนะคะ” หญิงสาวบอกอย่างเอาอกเอาใจ ความโกรธเมื่อครู่ทำให้เธอไม่นึกเฉลียวใจว่าเคยเจอหญิงสาวที่ไหนมาก่อน ความสนใจของเธอตอนนี้อยู่ที่ตัวชายหนุ่มมากกว่า

ชายหนุ่มแกะมือของหญิงสาวออกพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ผมขออยู่คนเดียวเงียบๆ” เขาบอกเสียงเรียบและเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เจนนิเฟอร์ได้แต่มองตามตาค้าง

ตลอดสิบวันที่ผ่านมาเธอพยายามปลุกเร้ายั่วยวน แต่ก็ไม่เป็นผลสักครั้ง จนกระทั่งคืนนี้เธอเกือบจะทำสำเร็จ ทว่าก็มีมารผจญมาขัดจังหวะจนได้ เธอต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่ และแน่นอนว่าพรุ่งนี้เช้าเธอจะเฉดหัวผู้หญิงคนนั้นออกจากเรือยอชต์ให้เร็วที่สุดด้วยตัวของเธอเอง!

ปาจรีย์เดินลิ่วๆ ขึ้นมาบนชั้นสองของเรือ ชั้นที่เป็นโซนที่พักของแขกทั้งหมด ในขณะที่ทุกคนไปรวมตัวกันอยู่ที่ริมสระว่ายน้ำด้านล่างและกำลังสนุกสนานกับงานปาร์ตี้

หญิงสาวทอดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนังที่ออกแบบมาคล้ายเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนและแหงนหน้ามองดาวบนท้องฟ้าโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนตามเธอขึ้นมา

“เธอขึ้นมาบนเรือของฉันได้อย่างไร” เจ้าของเรือเอ่ยเสียงเข้ม

หญิงสาวรีบดันตัวลุกขึ้นจากเบาะหนังที่เธอนอนอยู่ พร้อมกับดึงชายกระโปรงลง และดึงขอบเกาะอกขึ้น เพราะรู้ดีว่าเสื้อผ้าของตัวเองไม่เหมาะที่จะนอนให้ใครเห็น ความสั้นของเนื้อผ้าจะร่นขึ้นจนถึงโคนขาเป็นภาพที่ไม่สมควรให้ใครเห็น

หลังจากจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยหญิงสาวก็เงยหน้าตอบกลับเจ้านายหนุ่มของเธอ

“ฉันมากับเพื่อน ถ้าหากฉันรู้มาก่อนว่าคุณอยู่ที่นี่ ฉันจะไม่มีวันเฉียดกรายเข้ามาใกล้เด็ดขาด แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปให้เร็วที่สุด”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

“แต่ฉันหมายความในสิ่งที่ฉันพูดทุกประโยค ฉันกำลังอยากจะพบคุณที่สุด เจอคุณที่นี่ก็ดีแล้ว หวังว่าวันจันทร์ฉันจะกลับไปเริ่มงานได้เหมือนเดิม” หญิงสาวทวงคำสัญญา

ชายหนุ่มพยักหน้าให้เธอพลางตอบกลับอย่างหนักแน่น “แน่นอน”

“ขอบคุณที่รักษาคำพูด ฉันขอตัวก่อน” หญิงสาวบอกเสียงเรียบก่อนจะเบี่ยงตัวหลบจากเขาและเดินเลี่ยงออกไป ทว่าข้อมือของเธอกลับถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้ได้เสียก่อน

หญิงสาวทำใจดีสู้เสือเงยหน้าขึ้นมาถามเขาอีกครั้ง “คุณมีอะไรกับฉันอีกหรือ”

“เมื่อกี้เธอทำให้ฉันอารมณ์ค้าง เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ” ชายหนุ่มหาข้ออ้างและยัดเยียดข้อหาใหม่ให้เธอ

ทันทีที่ชายหนุ่มพูดประโยคนั้นออกมา ดวงตาของหญิงสาวก็เบิกกว้างอย่างตกใจ ประโยคคำพูดที่ไม่ต้องแปลความหมายให้เสียเวลา เพราะแม้แต่เด็กสิบขวบยังรู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร

“ฉันขอโทษ แต่คุณก็กลับไปสานต่อกับเธอได้นะ เธอน่าจะกำลังรอคุณอยู่”

“ไม่ละ” ชายหนุ่มตอบกลับทันที พร้อมกับกำมือแน่นขึ้นราวกับต้องการส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างบอกให้เจ้าของมือได้รับรู้

“ปล่อยมือฉันนะ”

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เขากลับฉุดลากตัวของเธอให้เดินตามมาอีกฝั่งของเรือ ถ้าเดาไม่ผิดเขากำลังพาเธอเดินย้อนกลับมาที่ท้ายเรือในสถานที่ลับตาคน หญิงสาวรู้สึกตื่นตระหนกกับแววตาและการกระทำของเขา

โดนัลด์หยุดยืนที่ประตูบานหนึ่งก่อนจะกดรหัสบางอย่างลงไปบนแป้น เพียงไม่นานประตูบานนั้นก็เปิดกว้าง ปาจรีย์เพิ่งรู้ว่าหลังประตูบานนั้นเป็นลิฟต์ส่วนตัว

ชายหนุ่มดันตัวหญิงสาวให้เดินตามเข้าไปในลิฟต์บานนั้น แต่ทันทีที่อีกคนรู้ว่าเบื้องหน้าเป็นลิฟต์ก็รั้งตัวเอาไว้ไม่ให้เดินไปตามแรงฉุดของเขา ทว่าแรงหญิงมีหรือจะสู้แรงคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำอย่างเขาได้

เจ้าของเรือหนุ่มรูปหล่อดึงตัวปาจรีย์ให้เดินตามเข้ามาในลิฟต์อย่างง่ายดาย หญิงสาวเห็นนิ้วมือใหญ่ของเขากดปุ่มลงไปชั้นล่างสุด

จากตอนแรกที่เธอเข้าใจว่าเรือยอชต์ลำนี้มีเพียงสองชั้นและดาดฟ้า ถึงตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันมีชั้นใต้ดินอีกสามชั้น เพราะปุ่มในลิฟต์มีทั้งหมดหกชั้นด้วยกัน

ลิฟต์บานกระจกเลื่อนลงมาอยู่ที่ชั้นล่างสุดของเรือยอชต์ ความมืดมิดภายในทำให้เธอมองไม่เห็นอะไร แต่ทันทีที่ขาของชายหนุ่มก้าวพ้นออกมาจากลิฟต์ แสงสว่างก็เกิดขึ้นพร้อมกันทั่วห้อง พร้อมกับระบบปรับอากาศอัตโนมัติเริ่มต้นทำงานราวกับว่ามีเซนเซอร์ติดอยู่หน้าประตู

ห้องด้านล่างเป็นห้องกระจกรอบด้าน ตอนกลางคืนอย่างนี้ทำให้มองไม่เห็นอะไรนอกจากเฟอร์นิเจอร์ในห้อง เตียงสีขาววางอยู่ริมขอบกระจกด้านขวามือ ขณะที่ฝั่งตรงข้ามเป็นตู้เสื้อผ้าบิวท์อินเข้าชุดกันกับเตียงนอน และไม่ไกลจากเตียงนอนก็มีโต๊ะทำงานตั้งอยู่ ส่วนอีกโซนมีชุดโฮมเธียเตอร์ครบเซ็ต และเคาน์เตอร์บาร์ที่วางไวน์โชว์เอาไว้หลายขวด