ประกาศิตจอมเผด็จการ

Chapter 15 ทำไมยังอยู่อีก

ปาจรีย์แอบทิ้งหางตายั่วชายหนุ่มที่ยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าเขาไป ยกนี้เธอชนะเพราะแม่ของเขาเป็นคนเชื้อเชิญเธอเข้าบ้านด้วยตัวของนางเองโดยที่ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันกรอดเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ

สองสาวต่างวัยคุยกันถูกคออยู่ในห้องโถง พลอยทำให้หนุ่มเจ้าของบ้านนั่งไม่ติดจำต้องเดินเลี่ยงขึ้นไปบนห้องของตัวเอง จัดการตัวเองเรียบร้อยด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่และเดินลงมาอีกครั้ง

ขาของเขาชะงักหยุดตรงเชิงราวบันไดก็ได้ยินเสียงหัวเราะต่อกระซิกดังมาจากข้างในครัว ปกติมารดาของเขาจะชอบอ่านหนังสือและอยู่คนเดียวเงียบๆ หลังจากที่บิดาของเขาเสียไปเมื่อหลายปีก่อน

แทบจะนับครั้งได้ที่ โดนัลด์ เลิฟ ได้ยินเสียงมารดาหัวเราะออกมา ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ๆ ประตู พอเห็นทั้งคู่กำลังมีความสุขอยู่ในครัวเขาก็เลือกที่จะไม่เข้าไปขัดความสุขในจังหวะเวลานั้น

โดนัลด์ เลิฟ ตรงดิ่งไปที่บ้านพักกระจกริมหาดส่วนตัว ไม่ลืมสั่งคนในบ้านเตรียมไวน์ยี่ห้อโปรดให้เดินตามออกไปด้วย

ชายหนุ่มเหยียดตัวบนเบาะผ้าใบริมหาด ทอดสายตามองหาดทรายสีขาวตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าใส ประกายแสงสีทองปกคลุมผืนน้ำวาวระยับ ความงามที่ยังหลงเหลือมนตร์เสน่ห์และกลิ่นอายวัฒนธรรมตะวันตกกับตะวันออกผสานกัน บรรยากาศดีๆ กับไวน์เลิศรสช่างเข้ากันอย่างลงตัว

บ้านพักตากอากาศในเมืองโฮโนลูลูเป็นอีกหลังที่มารดาของเขาโปรดปราน หลังจากบิดาเสียไปนางก็ไม่เคยกลับไปที่ฝั่งแคลิฟอร์เนียอีกเลย ชายหนุ่มจำเป็นต้องหาเวลากลับมาเยี่ยมนางบ่อยๆ

ผ่านไปหลายชั่วโมงสองสาวยังใช้เวลาร่วมกันในการทำกิจกรรมต่างๆ แลกเปลี่ยนพูดคุย อาจจะเป็นเพราะว่านางมาเรียมเหงาและไม่บ่อยนักที่นางจะเจอคู่สนทนาที่ถูกคอ เหตุนั้นทำให้นางเชิญชวนให้ปาจรีย์อยู่ต่อในนามแขกของนางโดยที่ไม่ถามหรือขอความเห็นจากลูกชายสักนิด

เกือบสี่ทุ่มปาจรีย์ถึงสามารถปลีกตัวออกจากประมุขของบ้านได้ ยังดีที่นางยอมปล่อยตัวให้เธออาบน้ำแต่งตัวใหม่ตั้งแต่ตอนหัวค่ำ

นางมาเรียม เลิฟ ให้การต้อนรับหญิงสาวเป็นอย่างดี นางให้คนจัดเตรียมห้องพักสุดหรูที่สามารถมองเห็นบรรยากาศริมหาดส่วนตัวได้กว้างสุดสายตา ทว่าปาจรีย์ไม่มีโอกาสได้รู้สักนิดว่าห้องพักของเธออยู่ติดกับห้องพักส่วนตัวของ โดนัลด์ เลิฟ เจ้านายสุดแสนอำมหิตของเธอ

หญิงสาวเดินกลับขึ้นห้องอย่างมีความสุข การทำในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่สามารถสร้างความสุขให้คนอื่น มันเหมือนเป็นพลังมากมายที่ทำให้เกิดความภูมิใจ

“เธอต้องการอะไรไม่ทราบ” เสียงทรงพลังของเจ้าของบ้านดังแทรกขึ้นมา ขาของหญิงสาวหยุดชะงักทันทีพร้อมกับหันกลับไปมองตามเสียง

ชายหนุ่มเจ้าของบ้านอยู่ในชุดที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าใดนัก เขาสวมเพียงชุดคลุมที่ผูกเอวไว้อย่างหมิ่นเหม่ แผงอกกำยำที่โผล่พ้นสาบเสื้อทำให้หัวใจของคนมองสั่นไหวขึ้นมาดื้อๆ ใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างไม่รู้ตัว เธอไม่เคยเห็นสรีระผู้ชายในระยะประชิดขนาดนี้สักครั้ง

โดนัลด์ยืนไขว้เท้ากอดอกพิงผนังกำแพงรอหญิงสาวอยู่ ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เพิ่งดื่มเข้าไปเมื่อหัวค่ำ ตาปรือเล็กน้อยบอกให้รู้ว่าระดับของมันไม่ได้น้อยจนคนดื่มสามารถควบคุมสติตัวเองได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์

“ฉันไม่เข้าใจ” หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มงงๆ ตอบกลับไป

“สิ่งที่เธอทำวันนี้หมายความว่ายังไง ทำไมยังอยู่ ในเมื่อฉันไล่เธอกลับไปแล้ว”

“แม่คุณเป็นคนเชิญให้ฉันอยู่ และอีกเหตุผลคือฉันยังคุยกับคุณไม่รู้เรื่อง”

“ถ้าอย่างนั้นก็คุยเสียให้รู้เรื่องตั้งแต่ตอนนี้ พรุ่งนี้เช้าฉันจะได้ไม่ต้องเจอหน้าเธออีก ฉันสั่งให้คนรถสแตนด์บายรอไปส่งเธอที่สนามบินทุกเวลาที่เธอพร้อม”

“ฉันไม่นิยมคุยกับคนไม่มีสติครบถ้วน” หญิงสาวบอกเชิงตำหนิ หากเขาไม่มีกำแพงเป็นพนักพิงร่างของเขาคงโอนเอนโงนเงนจนแทบทรงตัวไม่อยู่

“ไม่ต้องมายกข้ออ้าง ฉันสติดีครบถ้วน ไวน์แค่ขวดเดียวทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”

ไวน์ที่ชายหนุ่มพูดถึงคือ Château de Beaucastel Rouge Aoc 2011ไวน์ชั้นเลิศจาก PERRIN & FILS หนึ่งในสิบสองตระกูลของ Premium Familiar Vini มีประวัติอันยาวนานกว่าหนึ่งร้อยปี จนได้รับพระราชทานสัญลักษณ์สันตะปาปาไว้ที่ขวด ไวน์ให้สัมผัสเข้มแบบฟรุตตี้ อุดมไปด้วยกลิ่นของผลไม้สีดำ กลิ่นเชอร์รี่ และกลิ่นรมควันอ่อนๆ ให้ความสมดุลของเนื้อสัมผัสและแทนนิน ได้กลิ่นรสของผลไม้สีแดงจากการหมักบ่มที่ดี

หญิงสาวแค่นยิ้มมุมปาก “คนเมามักบอกว่าตัวเองมีสติครบถ้วนเสมอ”

เรียวขายาวของเจ้าของสัดส่วนมาตรฐานนางแบบขยับเลื่อนเตรียมก้าวออกไปจากตรงนั้น นึกโมโหตัวเองที่มาดามเจ้าของบ้านหยิบยื่นเสื้อผ้าให้ แล้วเธอก็หยิบชุดนี้ติดมือมาโดยไม่ท้วงติงสักนิด

แน่นอนว่าตอนที่เธอหยิบ มันก็คือชุดที่ใช้สำหรับสวมใส่นอนสบาย แต่ก็ไม่นึกว่าเธอจะเจอเจ้าของบ้านอีกคนในสภาพไม่น่าดูนักของตัวเอง และยิ่งตอนนี้สายตาของเขาจ้องเธอไม่กะพริบ หญิงสาวยิ่งต้องรีบพาตัวออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด

ภายใต้แสงไฟสีนวลอวดผิวผ่องเนียนละเอียดกระจ่างตา เนินทรวงอวบอิ่มเต่งตึงคัพซีเผยโผล่พ้นผ้ายั่วหยอกสายตา

คนบอกว่าไม่เมาแอบลอบกลืนน้ำลายอย่างไม่ตั้งใจ เรือนกายหนุ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง มังกรซ่อนลายผงาดท้าทายไม่ไว้หน้าเจ้านาย แต่เขาต้องข่มอารมณ์เก็บซ่อนอาการไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย

“เดี๋ยว!” ชายหนุ่มร้องเรียกพร้อมกับมือหนาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ได้ทันก่อนที่หญิงสาวจะก้าวผ่านตัวเขาไป

หญิงสาวหันกลับมามองหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง ยกมืออีกข้างของเธอแกะมือหนาออกจากการเกาะกุมพร้อมกับบอกเสียงเบา

“ดึกแล้ว...ไปนอนกันดีกว่าค่ะ” หญิงสาวบอกเสียงสั่น หวาดกลัวกับสายตาเพชฌฆาตของเขาที่จ้องมองเธอไม่กะพริบ ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ควรจะกลัวเอาไว้ก่อน

“เธอบอกว่าจะอธิบาย ฉันให้เวลาเธอเพียงแค่คืนนี้และเดี๋ยวนี้ หากผ่านพ้นคืนนี้ไปคำสั่งของฉันถือเป็นเด็ดขาด จะไม่มีการกลับคำใดๆ ทั้งสิ้น” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม