เมียหลวง2022

ตอนที่8

การมาพักผ่อนในครั้งนี้มันช่วยให้ธัญญ่าลืมเรื่องทุกข์ใจไปได้บ้าง ตลอดเวลามีแทนไทคอยพาเธอไปเที่ยวและทำกิจกรรมต่าง ๆ สร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้กับเธอได้อีกครั้งเธอรู้สึกสนุกกับมันเมื่อได้ปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมา ทำไมเธอรู้สึกอยากมีความสุขแบบนี้ตลอดไป ไม่ใช่กลับไปเจออะไรแบบเดิม ๆ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็จะต้องกลับไปเผชิญกับความเป็นจริงอยู่ดี

ดวงตากลมโตนั่งมองจ้องโทรศัพท์ภายในมือของตนเองที่ถูกปิดตายมานานหลายวันตั้งแต่หนีความวุ่นวายมาพักผ่อนกายใจอยู่ที่นี่ วันนี้คงจะถึงเวลาที่เธอต้องตัดสินใจกลับไปเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง

เสียงข้อความดังเข้ารัว ๆ ทันทีที่เธอกดเปิดเครื่องมือการสื่อสาร หน้าจอโทรศัพท์ของเธอแสดงเบอร์โทรศัพท์ของกวินที่โทรเข้ามาหาเธอหลายสาย และไหนจะข้อความต่าง ๆ อีกมากมายจากเขา และยังคงมีเบอร์โทรของคนเลขาปรากฏอยู่บนหน้าจอของเธออีก

ธัญญ่าเลือกจะติดต่อหาเลขาเป็นอันดับแรก หลังจากที่คุยเรื่องงานกับเลขาจนเสร็จเธอก็กลับมานั่งมองข้อความที่กวินส่งมาให้

ทุกข้อความจากผู้เป็นสามีทำเอาคนเป็นภรรยาถึงกับน้ำตาคลอหน่วย รูปภาพของเขากับผู้หญิงมากมายคล้ายกับมีมีดปลายแหลมคมกรีดลงกลางใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเป็นแผลเหวอะหวะ เมื่อเลื่อนลงมาเจอข้อความที่ส่งมาไม่นานก็ทำเอาเธอถึงกับร้องไห้โฮ

'หายไปกับมันสองต่อสอง คงจะคันเหมือนกันสินะ ทีกับผัวตัวเองทำเป็นห่วงตัว ทีกับชู้แอบหนีไปสมสู่ด้วยกัน'

'กลับมาวันไหนไอ้แทนไทมันโดนดีแน่ ส่วนคุณเองก็จะโดนไม่ใช่น้อยธัญญ่า'

ข้อความต่อไปที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นข้อความที่ต่อท้ายมากับรูปภาพเปลือยกายของกวินที่กำลังจูบดูดดื่มกับหญิงสาวคนอื่นอยู่บนเตียงนอน

'อย่าคิดว่าผมจะกลัวคำขู่ของคุณธัญญ่า จำใส่สมองของคุณเอาไว้ด้วย ว่าผมไม่มีวันหย่ากับคุณ'

นี่คือข้อความสุดท้ายขอเมื่อคืนที่เขาส่งให้เธอพร้อมกับแนบรูปถ่ายนั้นมาให้ ทำไม ทำไมเธอต้องมารักผู้ชายมักมากอย่างกวินด้วย แค่เธอไม่พร้อมจะมีอะไรกับเขา เขาจำเป็นต้องไประบายอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นเลยหรือ

"ฮึก คุณทำกับฉันแบบนี้ได้อย่างไรกวิน คุณทำแบบนี้ได้อย่างไร"เขาทำราวกับว่าเธอไม่มีหัวใจ ไม่มีความรู้สึกอะไรเมื่อเห็นเขาไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ต่อหน้าทุกคนเธอดูเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งไม่แสดงอาการอะไรออกไป แต่ใครจะรู้ว่าข้างในหัวใจของเธอมันเจ็บปวดมากขนาดไหน

"ทำไมชีวิตของฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไม"ร่างบางสะอื้นออกมาอย่างนักด้วยความเสียใจ ไร้เรี่ยวแรงจะพยุงกายให้นั่งจนต้องล้มตัวนอนลงไปบนเตียงนอน น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย นึกน้อยใจในชีวิตของตัวเอง เธอคือผู้มีชีวิตที่ดี เพียบพร้อมไปทุกอย่าง เสียอย่างเดียวก็คงจะเป็นเรื่องชีวิตคู่

ธัญญ่าร้องไห้จนเผลอหลับไป ความเหนื่อยจากการกลับมาจากด้านนอกบวกกับการเหนื่อยใจเมื่อต้องมารับรู้เรื่องอะไรพวกนี้ทำให้เธอหลับลึกชนิดที่ว่า แทนไทมาเคาะประตูเรียกคนด้านในก็ไม่ได้ยิน

"คุณธัญญ่าครับ คุณธัญญ่า"แทนไทเคาะประตูเรียกอยู่หลายครั้งแต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากคนด้านใน หัวใจแกร่งเริ่มกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุข ไม่ว่าเขาจะเคาะประตูเรียกเท่าไหร่ก็ไร้เสียงตอบรับจากคนด้านใจ จนเขาต้องตัดสินใจใช้เท้าถีบประตูเข้าไป

"คุณธัญญ่า"แทนไทเรียกชื่อของหญิงสาวดังลั่นด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกกว้างก่อนจะรีบวิ่งไปคว้าร่างของหญิงสาวขึ้นมา ใบหน้าคมเข้มซีดจนไร้สีเลือด แต่เมื่อเขาจับชีพจรการเต้นของหัวใจถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้จึงหยิบโทรศัพท์ของหญิงสาวและสิ่งของมีค่าใส่กระเป๋าก่อนจะรีบนำตัวของเธอส่งโรงพยาบาล

"คนไข้ร่างกายอ่อนเพลียและมีไข้อ่อน ๆ สาเหตุคงเกิดมาจากพักผ่อนน้อย หมอได้ฉีดยาลดไข้ให้แล้วนะครับ และคงต้องนอนดูอาการสักหนึ่งคืน ถ้าพรุ่งนี้ไม่เป็นอะไรก็กลับบ้านได้ครับ"

"ขอบคุณมากครับคุณหมอ"

"ไม่เป็นอะไรครับ มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว"หมอวัยกลางคนเดินออกไป แทนไทถึงกับโล่งใจเป็นอย่างมาก แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็คงยังเป็นห่วงหญิงสาวอยู่ดี

ร่างใหญ่ในชุดไปรเวทเดินเข้ามาในห้องพักของคนไข้ บนเตียงของโรงพยาบาลมีร่างของธัญญ่านอนให้น้ำเกลืออยู่ เธอคงเหนื่อยเพราะตั้งแต่หนีมาพักผ่อนเขาก็เอาแต่พาเธอตะลอนเที่ยวไม่หยุด คงเป็นผลทำให้เธอไม่สบายในครั้งนี้

แทนไทก้าวเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียงคนไข้ ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่บนใบหน้าขาวใสของหญิงสาว ใบหน้าคมเข้มขยับเข้าไปใกล้ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารินรดลงบนใบหน้าเรียวเล็ก ริมฝีปากหยักหนาเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมาตรงข้างกกหู

"หายไว ๆ นะครับคนดีของแทนไท"ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนหน้าผากของหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะถอนจูบออกมายืนตัวนิ่งอยู่ข้างเตียง

แทนไทหมุนตัวเดินกลับไปนั่งลงบนโซฟา กระเป๋าสะพายของหญิงสาวถูกวางลงบนโต๊ะกระจกขนาดกลางตรงหน้า นี่ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว ท้องฟ้าด้านนอกเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลืองนวล ที่จริงแล้วเย็นนี้เขาคิดว่าจะมาชวนหญิงสาวไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน แต่ทุกอย่างมันกลับพลิกผัน แต่ไม่เป็นไรเอาไว้เธอหายดีค่อยชวนเธอไปดูพระอาทิตย์ตกรอบใหม่ก็ได้

ติ๊ด ติ๊ด

เสียงข้อความดังถี่ขึ้นในกระเป๋าสะพายของหญิงสาว ทำเอาแทนไทถึงกับขมวดคิ้วเข้าหา เขาจำได้ว่าเธอปิดเครื่องโทรศัพท์ตัดขาดจากการสื่อสาร แต่ทำไมตอนนี้ถึงมีเสียงข้อความดังมาจากโทรศัพท์ของเธอได้

ด้วยความสงสัยแทนไทจึงถือวิสาสะเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ของหญิงสาวขึ้นมาดู ปลายนิ้วใหญ่กดเข้าไปอ่านข้อความจากคนที่เขาแสนเกลียดส่งเข้ามา

ภาพถ่ายที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมันแทบจะทำให้เขาปาโทรศัพท์เครื่องนี้ทิ้งเสีย

ภาพชายหญิงที่กำลังนอนกอดกันกลมโดยที่ฝ่ามือใหญ่กอบกุมเต้าอวบขนาดใหญ่ของฝ่ายหญิงเอาใบ ใบหน้าของทั้งคู่กำลังซื้อถึงว่ามีความสุขมากขนาดไหน

ใบหน้าของแทนไทแดงก่ำไปด้วยความโกรธ เขาเลื่อนขึ้นไปอ่านข้อความด้านบนที่กวินส่งมาให้กับธัญญ่า ใบหน้าขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธมากยิ่งขึ้น ความเกรี้ยวกราดมันทำให้แทนไทแทบจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ เขาจัดการส่งภาพทุกภาพใส่โทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะทำลายหลักฐานทุกอย่างทิ้งไม่ให้ธัญญ่าสงสัย

"กูมีเรื่องอะไรบางอย่างอยากจะให้พวกมึงทำ"แทนไทจัดการต่อสายหาใครบางคน น้ำเสียงโหดเหี้ยมอดที่จะทำให้อีกฝ่ายขนลุกเกรียวด้วยความกลัวเสียมิได้

"คุณแทนไทมีอะไรให้พวกผมรับใช้ครับ"

"ส่งคนไปกระทืบใครบางคนให้กูหน่อย เดี๋ยวกูส่งรูปกับที่อยู่ของมันไปให้ ไม่ต้องเอาให้ตายแค่นอนหยอดน้ำข้าวต้มเล่น ๆ สักเดือนสองเดือนพอ"