ตอนนี้เธอแต่งงานเข้ามาเป็นภรรยาของฟรานซิสได้ร่วมสามอาทิตย์แล้วแต่มันเป็นสามอาทิตย์ที่เธอไม่มีความสุขเลยสักนิดเพราะแต่ละคืนเธอต้องทำหน้าที่ปรนนิบัติสามีแทบทุกคืนทว่าเธอไม่กล้าออกไปไหนทั้งนั้นเพราะร่องรอยบนร่างกายของเธอมันบ่งบอกว่าเธฮเป็นผู้หญิงที่แปดเปื้อนไปแล้ว
“ป้าคิดว่าเธอคนนี้จะอยู่ได้นานหรือเปล่า?” เสียงของคนใช้คุยกันทว่าเะฮบังเอิญมาได้ยิน
“คือไรอ่ะพี่” อีกคนเอ่ยถามสาวใช้รุ่นพี่
“เธอเพิ่งมาใหม่คงไม่รู้แหละว่าสาเหตุที่คุณผู้หญิงคนก่อนตายฉันได้ยินข่าวลือมาว่าคุณฟรานเป็นคนฆ่าตายเพราะเมียออกนอกลู่นอกทาง” ทว่าพริ้งพราวได้ยินประโยคนี้เธอถึงกับปิดปากเงียบด้วยความตกใจกับสิ่งที่ได้ยินมาจากปากสาวใช้บ้านนี้
“คุณผู้หญิงล่ะ” ทว่าสามีของเธอเขากลับมาจากทำงานพอดีนั่นจึงทำให้เธอรีบขึ้นห้องไปและทำตัวปกติเท่าที่จะทำได้
“ขึ้นห้องไปแล้วค่ะเพราะก่อนหน้านี้คุณผู้หญิงลงมาทานข้าวเย็นค่ะ” สาวใช้เอ่ยตอบเสียงตะกุกตะกักเพราะเพิ่งนินทาเรื่องของเจ้านายไป
“เรียวจินายรู้ใช่มั้ยว่าต้องทำยังเรื่องที่เป็นความลับของฉันจะไม่แพร่งพรายไปให้พริ้งพราวได้ยิน” เอาเอ่ยเสียงราบเรียบแววตาเย็นชาไร้หัวใจเมื่อสาวใช้นินทา
“ครับนาย” เรียวจิเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นอิตาลีที่ทำงานเป็นมือขวาของฟรานซิสและยังเป็นนักฆ่านิรนามที่คอยจัดการปํญหาที่ขัดใจฟรานซิสอยู่เบื้องหลังเรียกง่ายๆ ก็คือเก็บกวาดทุกอย่างในสิ่งที่ฟรานซิสทำเอาไว้
“หนูพริ้งนอนหรือยังที่รัก” มาเผียหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเข้ามาในห้องนอนพบว่าภรรยานอนหันหลังให้เขาอยู่บนเตียง
“พริ้งกำลังจะนอนค่ะแต่คุณฟรานเข้ามาพอดี” เธอพยายามเอ่ยเสียงเพื่อให้เป็นปกติมากที่สุดเพราะเธอรู้ดีว่าสามีของเธอเป็นคนที่ช่างสังเกตุและจับผิดเก่งเป็นที่สุด
“อาบน้ำให้ฉันหน่อยสิ” ไม่ใช่การขอร้องแต่เป็นการออกคำสั่งให้เธอทำหน้าเมียบนเตียงในคืนนี้เธอจึงต้องจำยอมทำแต่โดยดี
“ค่ะ” หลังจากนั้นเสียงบรรเลงที่เร้าร้อนดังขึ้นไม่ขาดสายตลอดค่อนคืนทว่าเป็ฯมาเฟียหนุ่มที่มีความสุขคนเดียวโดยที่เด็กสาวต้องเจ็บปวดทรมานกับเซ็กส์ซาดิสฆ์ของเขาที่ยัดเยียดมันให้แก่เธอ
เช้าวันต่อมาหญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบากเธอระบมไปทั้งตัวแม้แต่เดินเธอก็เดินอย่างยากลำบากพยับตัวนิดหน่อยความเจ็บปววดก็ปะเดปะดังเข้ามาข้างกายของเธอมีสามีหนุ่มนอนกอดแนบแน่นด้วยความหวงแหน
“ตื่นเช้าจัง” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่าแต่ก็ผละออกร่างนุ่มนิ่มของเธอมานอนตะแคงหันหลังให้เธอเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ
“พรุ่งนี้พริ้งต้องไปเรียนนะคะเพราะพริ้งต้องเข้ามหาลัยวันแรก” วันนี้เธอต้ิงไปซื้อของใช้ส่วนตัวและชุดนักศึกษาปีหนึ่ง
“ถ้ามีผู้ชายก็ไม่ต้องไปเรียนหรอกเมียคนเดียวฉันเลี้ยงได้ตลอดชีวิต” เขาเอ่ยอย่างเห็นแก่ตัวเพียงเพราะคิดว่าเมียเด็กของเขาไปเรียนแล้วเจอตัวผู้ตัวอื่นและผู้ชายที่นั่นเยอะมากยิ่งคิดยิ่งโมโหเพราะหึงหวงเธอแทบบ้า
“พริ้งอยากเรียนค่ะพริ้งอยากเป็นสัตวแพทย์” เธอเผลอขึ้นเสียงใส่เขาทว่ากว่าจะรู้ตัวก้สายไปเสียแล้วเพราะคนอย่างสามีเธอที่ชอบใช้ความรุนแรงเขาหันมาบีบแก้มเธอแน่นด้วยความโมโหจนเธอทำหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ
“พริ้งเจ็บ อึก พริ้งขอโทษพริ้งไม่ได้ตั้งใจจะกระแทกเสียงใส่คุณ” เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือเพราะเธอเจ็บเนื่องจากว่าแรงเขาเยอะมาก
“จำไว้อย่าขึ้นเสียงใส่ฉัน ฉํนไม่ชอบเพราะต่อให้เธอจะอยู่ในสถานะเมียฉันเธออย่าคิดว่าฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอนะพริ้งพราว” เขาเค้นเสียงรอดไรฟันก่อนจะสลัดเธอจนเธอล้มลงไปกับพื้น
“อึก ฮือ ฮือ พริ้งคิดถึงแม่ ฮือ แม่ขามารับพริ้งกลับบ้านทีพริ้งกลัว ฮือ เค้าทำร้ายพริ้ง” เด็กสาวร้องไห้คร่ำครวญการแต่งงานไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเพราะสิ่งที่ฌธอต้องการมาตลอดคืออิสระโดยที่ไม่ต้องอยู่แต่ในกรงทองแบบนี้
“คุณผู้หญิงแต่งตัวเสร็จรึยังไปตามมา” มาเฟียหนุ่มเอ่ยเสียงราบเรียบเพราะวันนี้เขาจะพาเมียเด็กไปที่บริษัทด้วยกันเขาไม่อยากให้เธออยู่ห่างกายสักนิดทว่าเธอก็เดินลงมาพอดีโดยที่ใส่ชุดเดรสที่เขาเตรียมไว้ให้เพื่อปกปิดร่องรอยบนร่างกายของเธอ
“มาทานข้าวสิ” เขาถือวิสาสะรวบเอวเล็กคอดกิ่วขึ้นมานั่งบนตักแกร่งก่อนจะป้อนข้าวให้เธอซึ่งเธอก็จำใจรับเข้าปากอย่างเลี่ยงไม่ได้
“อร่อยมั้ย” เขาเอ่ยถามเสียงอ่อนต่างจากการกระทำที่โหดร้ายโดยสิ้นเชิงซึ่งเธอก็พยักหน้าส่งยิ้มบางๆ เพื่อบอกว่าเธอทานอร่อยดี
“อยากได้อะไรอีกรึเปล่าฉันจะสั่งให้คนเอามาส่ง” เขาเอ่ยถามเพราะเขาพาเธอมาซื้อของเผื่อว่าเธออยากได้อะไรเพิ่มเติมแต่สิ่งที่เขาเจาะจงคือเขาซื้อชุดเพื่อให้เธอปรนนิบัติบนเตียงชุดกระตายและอีกหลายอย่างถ้าเธอใส่เลือดในกายคงพลุ้งพล่านไม่น้อยเลยยิ่งจินตนาการถึงร่างนุ่มนิ่มขาวเนียนในชุดกระต่ายยิ่งน่าขย้ำจับกินไปทั้งตัว
“มะไม่แล้วค่ะแค่นี้ก็พอแล้ว” เธอมาซื้อชุดนักศึกษาและของใช้บางอย่างก็เท่านั้นและที่เขายอมให้เธอไปเรียนก็เพราะชุดกระต่ายนี่แหละเธออดที่จะอายไม่ได้เพราะเธอเพิ่งเข้าสิบเก้าควงผู้ชายอายุกำลังใหล้จะเข้าเลขสามใครๆ เห็นก็ว่าเด็กเสียไม่ใช่สามีภรรยาอย่างที่เธอและเข้ารู้ๆ กัน