INTRO
หญิงสาวที่เป็นเด็กร่าเริงสดใสแต่สุดท้ายความสดใสและความสุขของเธอก็ถูกซาตานร้ายพรากไปตลอดชีวิต
"หนูพริ้งเป็นอะไรหื้มร้องไห้ทำไม?" มาเฟียหนุ่มเข้ามาสวมกอดภรรยาสาวจากด้านหลังจนเธอสะดุ้งพริ้งพราวที่เห็นดังนั้นจึงรีบเช็ดออก
"ปะเปล่าค่ะพริ้งไม่ได้เป็นอะไร พริ้งแค่คิดถึงคุณแม่" เด็กสาวผละตัวออกจากการกอบกุมของเขาอย่างช้าๆ แต่เขาก็รู้ดีว่าเธอรังเกียจ
"ฮึก จะเจ็บ หนูเจ็บ" เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อผู้เป็นสามีกระชากผมที่ศรีษะท้ายทอยเล็กของเธอจนหน้าหงายแล้วเขาก็ยื่นหน้าเข้ามากระซิบข้างใบหูเล็กๆ ของเธอเสียเย็นราบเรียบ
"รังเกียจผัวตัวเองไม่น่ารักเลยนะที่รัก" เมื่อเห็นว่าน้ำตาเธอไหลออกมาจากหางตาหยดลงบนพื้นเขาจึงผละออกอย่างนึกรำคาญ
"จะร้องไห้ให้ได้อะไร? เพราะต่อให้เธอร้องไห้คร่ำครวญยังไงเธอก็ไม่มีวันไปจากฉันได้ เธอต้องอยู่กับฉันไปตลอดชีวิตพริ้งพราว"
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
"มีอะไรคะคุณ" ปานวาดเอ่ยถามผู้เป็นสามีอย่างวัลย์รบเมื่อเห็นว่าเขากลับบ้านมาพร้อมใครอีกหลายคนโดยเฉพาะผู้ชายตรงหน้าที่น่าเกรงขาม
"สามีของคุณติดการพนันของผมห้าสิบล้านผมอยากได้คืนภายในเดือนนี้" มาเฟียหนุ่มอย่างฟรานซิสเอ่ยเสียงราบเรียบแต่ดวงตาคมเข้มจ้องมองเด็กสาวอย่างพริ้งพราวลูกสาวของลูกหนี้ของเขา
"อะอะไรนะคะ!" ผู้เป็นภรรยาเอ่ยร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าสามีเอาเงินไปทำอะไรทั้งที่ธุรกิจครอบครัวเริ่มย่ำแย่แต่ผู้เป็นสามีก็เอาเงินไปเล่นการพนันจนหมด
"สามีของคุณจะยกลูกสาวให้แต่งงานเป็นภรรยาผมตกลงมั้ยหนูพริ้งที่รัก" เด็กสาวเม้มปากแน่นน้ำตาคลอดวงตากลมโตคู่สวยเธออยากจะค้านแต่ทำไม่ได้
"หรือถ้าไม่ยอมผมจะยึดกิจการและบ้านหลังนี้ของคุณตกลงมั้ยครับ?" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากดวงตาคมเข้มพิจารณาถึงว่าที่ภรรยาของเขาด้วยความพอใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพริ้งพราวจะเลือกอะไรที่ผ่านมาเขาให้คนสืบเรื่องราวของเธอมาตลอด
"แล้วถ้าผมยกลูกสาวให้คุณผมจะได้อะไรแลกเปลี่ยน" ชายวัยกลางคนเริ่มเห็นแก่ตัวที่จะแลกเปลี่ยนลูกสาวกับเงินทอง
"หึ พูดง่ายแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ" มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มด้วยความพอใจที่จะได้พริ้งพราวมาครอบครอง
"ผมจะช่วยเรื่องธุรกิจของคุณส่วนค่าสินสอดผมจะกำหนดเองรับรองว่าคุณพอใจแน่นอน"
"ฮึก พริ้งไม่อยากแต่ง" ในที่สุดเด็กสาวก็กล้าพูดสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการออกมาแต่ผู้เป็นพ่อตวัดสายตาห้ามปราม
"ไม่ได้แกเลือกเอาว่าจะให้กิจการที่คุณปู่สร้างมาพังเพราะแกก็แล้วแต่" ผู้เป็นบิดาพูดกดดันให้เธอเลือกในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการ
"แต่คุณจะมาเห็นแก่ตัวไม่ได้!! ลูกไม่อยากแต่งคุณจะบังคับลูกไม่ได้!! ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นเพราะคุณทั้งนั้นคุณวัลย์รบ" ปานวาดกอดปลอบลูกสาวที่สะอึกสะอึ้นร้องไห้ใจจะขาดเพราะไม่อยากไปอยู่กับมัจจุราชไร้หัวใจอย่างฟรานซิส
สุดท้ายแล้วเด็กสาวก็ต้องจำยอมแต่งงานกับสามีซาตานร้ายอย่างเลี่ยงไม่ได้เพียงเพราะพ่อของเธอรับเงินไปแล้ว
ในคืนเข้าหอเด็กสาวจึงต้องจำใจตกเป็นของสามีซาตานด้วงความจำยอม
"ฮรึก อย่าทำรุนแรงกับพริ้ง กรี๊ด!!" เด็กสาวกรีดร้องด้วยความกลัวเพราะผู้เป็นสามีของเธอซาดิสม์ชอบทรมานให้เธอเจ็บปวดเจียนตายบนเตียงเพราะแรงรักของเขา
เด็กสาวกรีดร้องลั่นเพราะผู้เป็นสามีรุนแรงต่อช่วงล่างของเธออย่างทารุณเยี่ยงสัตว์ เด็กสาวใช้แรงทั้งหมดผลักเขาก่อนจะวิ่งออกไปทางประตูโดยที่ไม่สนอะไรทั้งนั้นเพราะสิ่งเดียวที่เธอสนใจคือหนีจากค่ำคืนเข้าหอที่โหดรายนี้
ตุ๊บ!!
"อย่าดื้อได้มั้ยที่รักฉันไม่อยากทำร้ายเธอ" มาเฟียหนุ่มพูดเสียงเย็นผลักภรรยาสาวล้มลงที่เตียงเต็มแรงทว่าเด็กสาวดีดดิ้นเพื่อหลุดจากการทำร้ายจนเขาโมโห
ตุ๊บ!!
"ฮรึก จะเจ็บ" เด็กสาวอ่อนแรงมือบางกุมหน้าท้องแบนราบด้วยความจุกและเจ็บปวดมือผู้เป็นสามีต่อยลงหน้าท้องแบนราบของเธอถึงแม้ไม่แรงมากเธอก็เจ็บมากอยู่ดี เด็กสาวทรุดตัวลงนอนราบบนเตียงอย่างจำยอมน้ำตาไหลออกทางหางตาด้วยความเจ็บปวดและเสียใจที่ต่อแต่นี้ไปเธอจะไม่ได้รับอิสระอีกต่อไป
"หึ ไม่อยากเจ็บก็อย่าต่อต้านฉันบอกเธอแล้วที่รัก" มาเฟียหนุ่มยันตัวขึ้นคร่อมร่างเล็กอีกครั้งมือหนารวบเรียวแขนเล็กทั้งสองข้างขึ้นมัดไว้กับกุญแจมือที่ประดิษฐ์เองสีเงินวาวแล้วซุกไซร์ซอกคอขาวระหงพร้อมกับขบกัดร่างเล็กตั้งแต่เนินอกถึงลำคออย่างซาดิสซ์
ส๊วบ!!
"กรี๊ด!!" เธอกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะเขากดแก่นกายใหญ่เข้ามาในกายเธอเต็มแรงอีกครั้งทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาอีกครั้งมากเท่าตัว
"ฮือ พริ้งเจ็บ ขอร้องฮือ เอามันออกไป" ราวกับคนหมดแรงไม่มีแรงต่อต้านเธอภาวนาให้คืนนี้ไปพ้นไปสักทีเพราะเธอทรมานเจียนตาย
ตับ! ตับ! ตับ!
ตับ! ตับ! ตับ!
"อ๊าส์ ตอดคxยโครตดี" เขาคำรามด้วยความพอใจก่อนจะกดเรียวขาสวยข้างหนึ่งแนบเตียงส่วนอีกข้างพาดบ่าแกร่งและออกแรงกระแทกกระทั้นเต็มแรงถี่ยิบ
ตับ! ตับ! ตับ!
ตับ! ตับ! ตับ!
"ฮือ พริ้งเจ็บ โอ้ย เจ็บ" เด็กสาวร้องไห้จนตัวโยนเรียวขาสวยเกร็งค้างเพราะเธอเจ็บมากร่างกายสั่นคลอนแคลนศรีษะเล็กชนหัวเตียงเบาๆ เพราะแรงกระแทกหฤโหดของเขาที่ไม่แม้แต่จะปราณีร่างกายของเธอสักนิดเดียว
มาเฟียหนุ่มโน้มตัวขึ้นไปก่อนจะใช้ลิ้นเลียตามใบหูเล็กอย่างโรคจิตแล้วหันมาดูดริมฝีปากอวบอิ่มและขบกัดอย่างแรงเพื่อให้เด็กสาวยอมเปิดปากให้ตนสอดลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวพันจากนั้นเขาก็เข้าหอร่วมรักกับภรรยาจนเด็กสาวสลบไปแต่เขาก็ยังไม่คิดหยุด
ตับ! ตับ! ตับ!
คืนนั้นทั้งคืนมันเป็นคืนที่ทรมานและโหดร้ายจนเด็กสาวไม่อยากจะลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าซาตานร้ายตนนี้อีกเลย