บทที่ 13
มิรู้โง่งมหรือตั้งใจ
ย้อนกลับไปที่คุณหนูหวัง หลังจากที่ถูกช่วยเหลือจากทหารของบิดาที่จะส่งไปวัดประจำตระกูลตั้งแต่เมื่อวานช่วงสาย นางถูกจัดให้พำนักอยู่ในเรือนท้ายตำหนักห่างไกลผู้คน
ซึ่งเรื่องนี้มีเพียงน้อยคนที่จะรับรู้...
อ้ายเซียงก็ไม่เอะใจเช่นกัน
โดยมีเพียงนางกำนัลนามว่า จินม่าย คอยดูแลส่งข้าวส่งน้ำและจัดหาอาภรณ์งดงามให้อย่างเหมาะสมโดยเป็นคำสั่งขององค์ชายรองทั้งหมด
ร่างบางของอ้ายเซียงในชุดอาภรณ์งดงามที่มิเคยเห็นมาก่อนย่อมพึงพอใจและเฝ้ารอคุณชายลู่เงียบๆอย่างลำพองใจ
ดูเหมือนว่าคุณชายลู่ผู้นี้จะมีฐานะไม่น้อย ดีที่คบค้ากันเป็นสหายมานาน
ในช่วงค่ำ
"เจ้าชื่อจินม่ายใช่หรือไม่"อ้ายเซียงเอ่ยถามนางกำนัล ด้วยความเข้าใจของนางว่าน่าจะเป็นสาวใช้ที่คอยมาส่งอาหารในช่วงค่ำ
"เจ้าค่ะ"นางกำนัลเอ่ยตอบอย่างเคารพ ด้วยรับรู้ถึงฐานะสตรีตรงหน้าว่าอีกไม่นานคงเป็นสตรีขององค์ชายรองเป็นแน่
หากว่าทำดี
