บทที่ 29 มิต่างจากสาวใช้..
"ฮือ... ตัวข้านั้นอาภัพนัก ขนาดสาวใช้ของน้องสาวที่ได้ดิบได้ดีเป็นพระชายา ยังอวดวาจากดข่มตัวข้านั้นไม่มีที่ไปสวรรค์ช่างใจร้ายใจดำกับข้ายิ่งนัก..."อ้ายเซียงเอ่ยขึ้นสะอึกสะอื้นร่ำไห้
ท่ามกลางเหล่าชาวบ้านที่มามุงดูต่างเห็นอกเห็นใจด้วย จวนตระกูลหวังนั้นถูกเพลิงไหม้วอดวาย
คุณหนูใหญ่ย่อมไม่มีที่พักพิง...
หากจะพักกับบ่าวไพร่ในจวนที่ทำเพิงพักชั่วคราวย่อมไม่สมเกียรติ
ทางด้านเลี่ยงเฟิ่งที่นั่งมากับรุ่ยอ่องเป็นผู้บอกให้คนขับรถม้าเอง ให้มุ่งหน้ามาทางจวนตระกูลเดิม
ด้วยความเป็นห่วงสาวใช้คนสนิทนามอิงอิง ที่นางมอบหมายหน้าที่ให้ช่วยดูแลพิธีกรรมทางศาสนาของบ่าวไพร่ที่ล่วงลับภายในกองเพลิง
ดวงตาเรียวยาวหรี่ลงเล็กน้อย เมื่อเปิดผ้าม่านรถม้าขึ้นพบร่างอันคุ้นเคยนั่งทำหน้าเศร้าสลดอยู่หน้าจวนตระกูลหวัง
'หวังอ้ายเซียง'
พี่สาวต่างมารดาผู้นี้มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร??
ทั้งที่ท่านพ่อสั่
