บทที่ 28
นับว่าหาเรื่องใส่ตัวโดยแท้...
ตำหนักองค์ชายรอง
เรือนอนุหวัง
ร่างชายชุดดำรอดชีวิตเพียงไม่กี่คนคุกเข่าลงรายงานผู้เป็นนาย
"บัดซบ..."เมื่อรับรู้แม้เหล่าองครักษ์แม้จะวางเพลิงสำเร็จ แต่ก็ถูกฆ่าไปหลายคนที่เหลืออยู่เพียงสามถูกจับได้อีกสอง
จอกสุราที่อยู่ในมือหนาถูกเขวี้ยงลงบนพื้นไม่ไกลจากร่างชายชุดดำมากนักเพื่อระบายอารมณ์
ใบหน้าชายชุดดำซีดเผือดดั่งรู้ชะตากรรมต่อจากนี้คงยากลำบากเสียแล้ว
"องค์ชายใจเย็นก่อนเพคะ" เสียงแว่วหวานปลอบประโลมให้ร่างหนาค่อยๆใจเย็นลง
"แค่ให้ไปลอบวางเพลิงจวนขุนนางกลับล้มตายและถูกจับได้ เลี้ยงเสียข้าวสุกเสียจริง" องค์ชายรองเอ่ยสบถอย่างหัวเสีย
"จะอย่างไรแผนการที่วางไว้ก็สามารถไปต่อได้ ไฟก็ไหม้ทั้งจวนไปแล้วพวกที่ถูกจับตัวไปองค์ชายคงจัดการได้ไม่ยากนะเพคะ"ร่างบางของอนุหวังอ้ายเซียงเข้ามาเอ่ยพะเน้าพะนอเอ่ยขึ้น
"ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล..."องค์ชายพยักหน้ารับเห็นด้วย
