โห แน่สิ ถามมาได้ ฉันต้องอยากให้นุ่นมันรับผิดชอบฉันอยู่แล้วปะวะ ฉันรึอุตส่าห์อ่อยจนสายตัวแทบขาด รู้มั้ยว่าการปั้นหน้าตอแหลเสแสร้งแกล้งเมา เนียนเป็นกุลสตรีแสนดีนี่มันลำบากแค่ไหน ฉันต้องเก็บกดความถ่อยฉันอย่างไร มันไม่เข้าใจหรอก!
ฉันไม่ตอบแค่สะบัดสะบิ้งเล็กๆ ให้มันทำความเข้าใจด้วยสัญชาตญาณของมันเอง นัยน์ตาสีดำสนิทมองฉันนิ่งก่อนจะพยักหน้ารับ
“ได้” พอมันพูดจบ ฉันก็หันขวับ อดยิ้มออกมาไม่ได้ แล้วรีบตีสีหน้านิ่งในวินาทีต่อมา ไม่ได้หรอกต้องแอ๊บก่อน เดี๋ยวมันรู้ว่าฉันรอเวลานี้มานานแค่ไหน
“ทำไมอีกล่ะ จะบอกว่าเพราะนัทขออีกเหรอ นัทไม่ได้ขอนะ” ฉันดักทางมันไว้ก่อน พูดด้วยน้ำเสียงใส่อารมณ์เล็กๆ และเหวี่ยงนิดนึง แต่ไม่ถึงกับโวยวายเพราะมันจะดูไม่น่ารักจนเกินไป
“เปล่า” มันตอบให้ฉันใจชื้นก่อนจะตัดจบให้ฉันเซ็งอีกในประโยคต่อมา “ก็นัททำหน้าเหมือนอยากให้นุ่นรับผิดชอบ”
ฉันอึ้งอีกรอบ นึกอยากจะแค่นหัวเราะให้กั
