"เป็นเธอเองสินะ..."
"...พราวดาว" ขณะที่ร่างสูงกำลังยืนนิ่งนึกไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น แม้ว่าทุกอย่างจะเลือนรางมากในความทรงจำเนื่องจากความมึนเมา แต่ความรู้สึกบางอย่างของแพทริคก็รู้สึกได้ว่า มันไม่ใช่วาเลน และเป็นคนใกล้ตัวเขา แน่นอนว่าคนแรกที่เขานึกถึงก็คือ พราวดาว แล้วก็เป็นเธอจริง ๆ
"หึ คิดว่าจะหนีความจริงพ้นงั้นเหรอ..." เรียวปากหนาพึมพำออกมา ทว่าในตอนนั้นเอง
ครืดดด ~
เสียงโทรศัพท์ของแพทริคดังขึ้นทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อได้สติก้มลงไปมอง
เซฟ
ติ้ด
"อืม"
(อยู่ไหนวะ)
"ทำไม มีอะไร"
(กูได้บัตร vip มอเตอร์โชว์มา สนเปล่า)
"มึงเพิ่งซื้อคันใหม่ไป"
(ไอ้เหี้ยมอสจะดูต่างหาก ไม่ใช่กู)
"กี่โมง"
(หนึ่งครึ่ง เอาไง ไปเปล่า?)
"เจอกัน"
(โอเค) แล้วเซฟก็กดตัดสายไป ทันใดนั้นสายตาของแพทริคก็เหลือบลงไปเห็นข้อความที่เด้งเข้ามาพอดี
ข้อความ
ณิชา : เลิกแล้ววว
มือหนาไม่รอช้าที่จะกดต่อสายหาคนต
