20 อย่ารู้สึก

1986 Words

หลังจากที่ต้องทนยืนถ่ายรูปคู่กับเพื่อนเจ้าของโชว์รูม รวมถึงบรรดาผู้ชายมากมายที่เอาแต่พยายามถ่ายใต้กระโปรงที่สวมใส่อยู่ได้สักพัก ในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงตอนเลิกงาน "อะนี่...เงินค่าจ้าง" เสียงลูกปลาเพื่อนของน้ำฟ้าที่เป็นคนหางานให้พราวดาวเอ่ยพร้อมกับยื่นซองเงินจำนวนหนึ่งให้แก่คนตัวเล็ก "ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ปลา" "อืม แล้วงานต่อไป ยังจะรับอยู่ไหม" "รับค่ะพี่ รับหมดเลย" พราวดาวตอบกลับไปในทันทีด้วยความกระตือรือร้นอยากได้งาน "โอเค งั้นเดี๋ยวถ้ามีงานอะไรเงินดี ๆ เดี๋ยวพี่ทักบอก" "ได้ค่ะ" "ไงก็...ไว้เจอกันนะ กลับดี ๆ " "ค่ะ" เจ้าของใบหน้าเรียวสวยยิ้มตอบรุ่นพี่สาวกลับไปก่อนจะหยิบซองเงินขึ้นมามองด้วยความรู้สึกพอใจที่วันนี้เธอสามารถหารายได้พิเศษเข้ามาได้อยู่ไม่น้อย ทว่าขณะที่ร่างบางกำลังยืนยิ้มอยู่กับซองเงินทำท่าจะเดินออกไปหากลุ่มเพื่อนที่รออยู่ด้านนอก ตึก! อยู่ ๆ สองเท้าเล็กก็ต้องชะงักไปเมื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD