หลังจากที่ได้คำตอบจากความเงียบของคนเป็นพ่อแล้ว พราวดาวก็พยายามตั้งสติหันไปเจรจาต่อรองกับหัวหน้านักเลงที่อยู่ตรงหน้า
"ถ้าห้าแสนยังพอหาให้ได้ แต่ถ้าสามล้านห้า ฉันไม่มีปัญญาจริง ๆ " ถ้าจะให้เธอไปยืมเงินเพื่อนถึงขนาดนั้น มันคงจะมากเกินไป
"ถ้าไม่มีปัญญา ก็ตาย"
"ขอร้องละ ให้เวลาอีกหน่อยได้ไหมกับยอดเงินที่เยอะขนาดนี้" หัวหน้านักเลงก็นิ่ง ทำให้พราวดาวตัดสินใจยกมือขึ้นไหว้ขอ
"ขอร้องละ ช่วยยืดเวลาไปอีกหน่อยได้ไหม" ถ้าภายในวันนี้ พราวดาวไม่สามารถที่จะหาได้ขนาดนั้นจริง ๆ แต่หากมีเวลาคิดหาทางออกอีกหน่อย อาจจะยังพอมีหนทาง
"ฉันต้องโทรถามเสี่ยก่อน"
"ได้ ช่วยถามให้หน่อยนะ ถือว่าขอร้อง" พราวดาวบอกออกไปน้ำเสียงอ้อนวอน หัวหน้านักเลงที่เห็นท่าทีของร่างบางก็ยอมกดโทรศัพท์หาผู้เป็นเจ้านายให้ โดยหากปลายสายไม่ยินยอม เขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้
"ครับเสี่ย"
"ได้ครับ"
"ครับ" ไม่นานชายร่างใหญ่ผิวเข้มก็กดวางสา
