วันรุ่งขึ้นโตมรกับริสาเดินทางกลับกรุงเทพฯ ในระหว่างขับรถเขาคอยเฝ้ามองริสามาตลอดโดยที่เธอไม่รู้ เขาคิดมาตลอดทางเรื่องริสาตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาเห็นริสาร้องไห้เสียใจเรื่องครอบครัว เสียใจเรื่องพี่ชาย เขาจะต้องชดใช้ยังไงเพื่อให้ริสาลืมเรื่องนี้แล้วให้อภัยพวกเขา
“คุณโตมรกลับมาแล้วค่ะ”
จวงเห็นรถโตมรวิ่งเข้ามารีบวิ่งเข้ามาในบ้านบอกทุกคน
“นังจวง แกจะตะโกนทำไมเนี้ย”
ป้าชื่นเดินออกมาจากครัว
“คุณสากับคุณโตมรกลับมาแล้วนะป้า นั่นไงมาพอดี”
จวงกับป้าชื่นหันไปเห็นรถของโตมรจอดอยู่หน้าประตูพอดี จวงกับป้าชื่นจึงเดินเข้าไปหาทั้ง 2 คน
“คุณสาไปไหนมาคะเนี้ย..ทำไมผิวดูคล้ำไปละคะ?”
จวงรีบเข้าไปประคองริสา แล้วถามเธอขึ้นด้วยความซื่ิอ
“เอ่ออออ”
ริสาไม่รู้จะตอบว่ายังไงจึงได้แต่ยืนนิ่ง
“นังจวงแกจะยุ่งเรื่องของเจ้านายทำไม ไปพาคุณริสาเข้าไปในบ้านได้แล้ว”
จวงทำหน้างงว่าป้าชื่นด่าเธอทำไม
“ก็จวงเป็นห่วงคุณ
