SİBEL’DEN…
11 HAFTA ÖNCE…
Karargâh bahçesinden girerken duraksadım. Ömür hanıma faydam olur belki diye getirmişti İbo beni buraya. Ve tabi korumak için. Çünkü Ömür Hanım üzerinde yıllarımızın emeği olan projesi için düğmeye bastı bile.
Bütün sorumluluğu alarak üstelik.
Çekincemi gören İbo yüzüme baktı. Cesaretlendirmek ister gibi.
“Hadi” dedi elimi tutup.
“İbo nasıl yardım edeceğimi bilemiyorum anlattım ya plan bilmemek üzereydi”.
“O zaman seni korumamıza izin ver Sibel ortalık bu kadar karışmışken askeri birlik içinde güvende olacaksın ve benim de aklım kalmayacak”.
Temiz yüzlü biriydi. İyi niyetli. Lakin acısı vardı. İnsan gönül dilinde okur yazar olunca anlıyor.
“Zahmet veriyormuşum gibi geliyor”.
“Niye sen benimle ekmeğini bölüştün sıra bende”.
Bizim konuşmamız iki rütbeli a
