ชีคตัวร้ายที่ฉันรัก

ตอนที่ 2 ต้องระเหเร่ร่อนอีกครั้ง

จากวันนั้น มาจนถึงวันนี้ ม่านมุกอยู่ที่ จามา ได้เกือบเดือน แล้ว และ เธอก็กลายเป็นเพื่อนสนิท กับท่านหญิงซาฟา เห็นท่านหญิงที่ไหนก็ต้องเห็น ม่านมุกที่นั้น รวมถึง ครอบครัวของท่านหญิงเอง ก็ให้ความเอ็นดูต่อเธอมากด้วย ไม่ว่าจะเป็นท่านพ่อ ท่านแม่ของ ของท่านหญิงซาฟา เอง ก็เช่นกัน ทั้งรักและเอ็นดูเธอมากเช่นกัน

ถึงแม้ เรื่องราวของเธอยังเป็นที่สงสัย ของใครหลาย ๆ คนก็ตาม แต่ก็ไม่มีใครกล้าจะถามความเป็นมาและเป็นไปของเธอ เพราะถูกสั่งห้ามโดยท่านหญิง ซาฟา นั่นเอง แต่ เมื่อทนกับเสียงซุบซิบไม่ไหว ท่านหญิง จึงได้ปรึกษากับท่านพ่อ และท่านแม่ และตกลงกันว่า ให้ บอกทุกคนว่า ม่านมุกเป็นญาติ ที่มาจาก แดนไกล มาพักที่นี่ ชั่วคราว

“บอกไปแบบนี้จะดีเหรอคะ “ม่านมุกเอ่ยถาม ทุกคนที่ตอนนี้ กำลังนั่งพักผ่อนกันที่ ห้องโถง

“แบบนี้นะดีแล้ว ทุกคนจะได้เลิกสงสัย จริงไหมคะท่านพ่อ ท่านแม่ “ซาฟา หันไปเอ่ยกับพ่อกับแม่ของเธอ

“อือ ไม่เป็นไรหรอก นะ หนูม่าน “ท่านหญิง ฟาติมา เอ่ยเสียงอาทร ต่อเธอ

“ใช่ ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรหรอก เรื่องทุกอย่าง จะได้เงียบไม่มีใครสงสัยอีก” ท่านซาอิสเอ่ยสำทับอีกคน

และจากนั้นเป็นต้นมา ม่านมุก ก็กลายเป็น คนในครอบครัวของท่านซาอิส และท่านหญิงฟาติมา และซาฟา ซึ่งเป็น หัวหน้า คารวาน พ่อค้าที่ค้าขายในทะเลทรายแถบนี้ และยังเป็น ผู้ปกครองรัฐจามา แห่งนี้ ถึงแม้จะเป็นรัฐเล็ก ๆ แต่ว่า กลับมีความเจริญ และร่ำรวย มาก รัฐหนึ่งเลย ก็ว่าได้ ด้วยเพราะ รัฐจามา ถือได้ว่า เป็นศูนย์กลางการค้าขาย ที่บรรดาพ่อค้า ที่ เดินทาง ทั่วทั้ง ทะเลทรายแถบนี้ จะต้อง มาที่นี้ กันทั้งนั้น และเพราะ อย่างนี้ ทำให้ รัฐจามา กลายเป็นที่ หมายปองของบรรดา รัฐใหญ่ ทั้งหลาย ที่ต้องการจะครอบครอง ที่นี่เอง หรือ ต้องการสานสัมพันธ์ ด้วยการ เป็นพันธมิตรโดยการเกี่ยวดอง แต่งงาน ซึ่ง เรื่องหลังนี้เองทำให้ ซาฟาต้อง ปวดหัว มาถึง ทุกวันนี้ เพราะ เธอต้อง ต้อนรับบรรดา ทูตจากรัฐต่าง ๆ ที่ต้องการ ที่จะ มาเสนอตัว ให้เธอ เลือก หรือดูตัว จนนับไม่ถ้วน และม่านมุกได้แต่บอกเธอว่า เรื่องทุกอย่าง จะเป็นแบบนี้ จนกว่า จะถึงเวลา ที่เหมาะสม

“ ม่าน ฉันเบื่อกับเรื่องนี้จริง ๆ “ซาฟาได้แต่บ่น กับม่านมุกที่ตอนนี้ นั่งอยู่บนหลังม้า ที่กำลังเยาะย่าง ไปที่โอเอซิส ที่เธอและซาฟาชอบมาพักผ่อน ในยามเย็นแบบนี้

“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว อีกพักใหญ่เลยละ”ม่านมุกเอ่ยเปรย ๆ กับท่านหญิงซาฟาที่ตอนนี้ ได้แต่ทำหน้ามุ้ย อย่างเซ็ง ๆ

“ สักพักใหญ่ แล้วมันเมื่อไหร่ละ ม่าน เธอบอกฉันได้ไหม เมื่อไหร่กันที่ ฉันจะพ้นจากสภาพนี้ซะที นะ “ซาฟา เอ่ยถาม ที่ถามแบบนี้ เพราะ ไม่ว่าเรื่องอะไร ที่เธอ สงสัย ม่านมุกมักจะ บอกและอธิบายถูกต้อง ถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นทุกครั้งไป จนทำให้ เธอเคยแซวว่า ม่านมุกอาจจะเป็น ผู้วิเศษหรือ แม่หมอ ที่หยั่งรู้อนาคต ก็ได้แต่ นั่นก็เป็นแค่เรื่องที่แซวกันเฉย ๆ

“แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น ว่าแต่ วันนี้ เป็นไงบ้าง บรรดา หนุ่มหล่อ เจ้าเมือง ชีค ต่าง ๆ ไม่มีใคร พอจะทำให้ท่านหญิงซาฟาหวั่นไหวเลยหรือไง กัน ฮึ”ม่านมุกเอ่ยแซวอีกครั้ง ใช่ถ้าทุกอย่างเป็นอย่างที่นิยายที่เธออ่านมาละก็ อีกไม่นาน เธอจะได้พบกับชาย ที่ทำให้ หัวใจของ เธอ หวั่นไหวแล้ว

“เฮ้อ ไม่มี และไม่อยากจะเจอหรือว่าจะมีด้วย ม่าน ไม่เอาละไม่พูดเรื่องนี้ แล้ว วันนี้ เรา ไปเล่นน้ำกันดีกว่า”

ซาฟาเอ่ยชวนเมื่อ ผูกเชือกม้าที่ขี่มาไว้ที่ต้นปาร์มเรียบร้อยและม่านมุกเองก็เช่นกันและตอนนี้สองสาวกำลังแหวกว่ายในโอเอซิสอย่างสนุกสนาน และ ม่านมุกเองก็เริ่มจะปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิต ของ คนทะเลทรายแล้วในตอนนี้ ทุกอย่างทำให้เธอไม่รู้สึกแปลกอีกแล้วและเธอคิดว่าเธอกำลังจะกลายเป็น ชาวจามา อย่างเต็มตัวแล้วตอนนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอยังไม่คุ้นและคงจะอีกนานกว่าจะคุ้น คือการแต่งกาย ของหญิงสาวรัฐจามา เพราะเรียกว่าจินนี่จ๋าแต่ยังไง บรรดาสาว ๆ ที่นี่ ก็แต่งแบบนั้น ไม่ผิดเพี้ยนเลย และเธอยังรู้สึกอายทุกครั้งที่จะให้เธอแต่งตัวแบบนี้ ถึงแม้ว่า ซาฟาจะบอกเธอเสมอว่าเธอเป็นคนที่รูปร่างดี ผิวสวยมากแค่ไหนก็ตาม เธอก็ยังประหม่าทุกครั้งนั่นละ ทำให้เธอเลือกที่ แต่ง แบบหญิงที่มีอายุของที่นี่แต่งกัน คือ สวมชุด คลุมมิดชิด เห็นแค่ ลูกกระตาแค่นั้น เอง

แต่ในขณะที่เธอกับซาฟากำลังดำผุดดำว่ายอยู่นั้น ม่านมุกก็นึกขึ้นได้ว่า วันนี้สินะที่ ซาฟาจะได้เจอกับคนที่จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป แต่ก่อนอื่นตอนนี้ เธอต้อง หลบออกจากตรงนี้ก่อนเพราะวันนี้ ซาฟาจะได้พบกับชีค วาฮิม ครั้งแรก และทั้งคู่จะเกิดความประทับใจซึ่งกันและกัน

“ซาฟา เดี๋ยว ม่านไปที่หยิบของตรงโน้นก่อนเดี๋ยวมานะ รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ “

“อือ ได้สิ รีบมานะ กำลังเย็นสบายเลย “

และม่านมุกได้แต่พยักหน้า รับ ก่อนจะ หยิบ ชุดคลุมตั้งแต่ศีรษะ แล้วเดินห่างออกมาด้านที่เธอและ ซาฟา ผูกม้าไว้ นั่นเอง

ม่านมุก เดินกลับไปกลับมา อยู่พักใหญ่ ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรที่ดังผิดปกติเลยตอนนี้ ถ้าเธอจำไม่ผิด ป่านนี้ ซาฟาน่าจะได้เจอกับ วาฮิมแล้วสิ แต่ว่าทำไมมันถึงได้เงียบจังเลยละ อย่างน้อย ก็ต้องมีเสียงโวยวายของซาฟาบ้างสิ แต่นี่ไม่มี หรือว่าจะไม่ใช่วันนี้ ม่านมุกได้แต่สับสน ก่อนจะตัดสินใจเดินไปที่โอเอซิส ทันที

“ม่านมาแล้วเหรอ รอตั้งนาน แล้วทำไมเปลี่ยนชุดแล้วละ ไม่เล่นน้ำอีกเหรอ กำลังเย็นสบายเลย “

“ไม่แล้ว พอแล้ว ว่าแต่ ซาฟา จะกลับหรือยัง นี่มันก็จะมืดแล้วนะ “ม่านมุเอ่ยชวนหญิงสาว เพราะ เธอมอง สภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตอนนี้เริ่มจะมืด แล้ว เดี๋ยวจะไม่ปลอดภัย ที่สำคัญวันนี้ เธอ มากันแค่สองคน เอง ทุกครั้ง จะมี คนงาน ติดตาม มาด้วย แต่วันนี้ ซาฟาคิดว่าอยากจะเล่นน้ำกันสองคนก็เลยไม่ให้ คนงานตามมานั่นเอง

“ขออีก สิบนาที นะม่าน เราขอเล่นอีก 10 นาที”

“อือ ก็ได้ ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวม่านไปเตรียมม้าก่อนนะ แล้วรีบตามมานะ ซาฟา “

“อือ เดี๋ยวตามไปจ๊ะ “

เมื่อม่านมุกเดินไปแล้ว ซาฟาก็ยังคงดำผุดดำว่ายต่ออย่างเพลิดเพลิน โดยไม่รู้ว่าตอนนี้ มีสายตา คมกล้า กำลังจ้องมอง ที่เธอทั้งสองคนอยู่

เมื่อม่านมุกเดินมาที่ม้าที่ผูกไว้ เธอก็ต้อง ขมวดคิ้ว เมื่อมีใครก็ไม่รู้สองคนกำลังจูงม้าของพวกเธอไป

“เฮ้ย นั่นใคร จะเอาม้าฉันไปไหน นี่หยุดนะ “ สิ้นเสียงตะโกนของเธอ ม่านมุกก็ต้องหันขวับไปทางโอเอซิส เมื่อได้ยินเสียงร้องของซาฟา ดังมา

“ว้าย ถอยไปนะ หยุดนะ พวกเจ้าเป็นใคร ถอยไป “

“สวยขนาดนี้ ถ้าเอาไปขาย จะได้ราคาดีแค่ไหนกันนะ ข้าว่าจะต้อง ทำให้เรา อยู่ได้อีกนานเลยวะ “

“นั่นสิ วันนี้ช่างเป็นโชคดีของเราจริง ๆ “

ชายชุดดำสองคน พูดเสียงเหี้ยมขณะที่กำลัง เดินดุ่ม ๆ ตรงไปที่ ซาฟาที่ตอนนี้ มีเพียงผ้าคลุม บาง ๆ ห่อหุ้มร่างบางของเธออยู่ และสายตามองหาทางหนี แต่ตอนนี้ เธอตกใจและกลัวมากกว่าเธอได้แต่ก้าวถอยหลัง

“นี่ พวกแกเป็นใคร หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

“ม่าน ช่วยด้วย”

ซาฟาเอ่ยเรียกม่านมุกด้วยความดีใจอย่างน้อย เธอก็ไม่ได้โดนทำร้าย

“โอ้ นี่เราโชคดีสองชั้นเลยวะ ถ้าจับนางสองคนนี้ไปขาย คงจะสบาย แน่ ๆ เลย แล้วพวกที่เหลือไปไหนวะ “

“อยู่นี่ ดูสิพวกเราได้อะไรมา ม้าสองตัว พันธ์ดีซะด้วย “ชายฉกรรจ์ สองคนที่ม่านมุกเห็นเมื่อก่อนหน้านี้นั่นเอง

ม่านมุกเดินเข้าไปหา ซาฟา ที่ยืนนิ่ง อยู่ ด้วยความตกใจ และโอบประคอง ร่างบางของเธอไว้ และม่านมุกก็สัมผัสได้ว่าเธอกลัวจริง ๆเพราะตอนนี้ร่างบางสั่น นิด ๆ

“ไม่ต้องกลัว ท่านหญิง ไม่ต้องกลัว “ม่านมุกเอ่ยปลอบ และสายตามองหาทางหนี และเธอก็มองไปที่ ม้าที่พวกมัน จับ เชือกไว้ หนึ่งตัว และอีกตัว ไม่ได้จับ ทำให้ ม่านมุก หันไปสบตากับ ซาฟา ทันที

“ซาฟา เดี๋ยว วิ่งไปที่ม้าตัวนั้น แล้วควบกลับไปตามคนมาช่วย ทางนี้ม่านจะล่อมันไว้เอง เข้าใจไหม “

“จะไหวเหรอ ม่าน เราว่า “

“ท่านหญิง ไม่มีเวลาแล้ว เตรียมตัวนะ “ม่านมุกเอ่ยบอกก่อนจะหันไปอีกทาง ทันที

“นายท่าน เราอยู่ทางนี้ค่ะ นายท่าน เราอยู่ทางนี้ค่ะ “ม่านมุกตะโกนเสียงดังและมองไปอีกทาง ทำให้ พวกมันมองตามเธอด้วยความตกใจ และวิ่งมารวมกัน เพื่อระวังตัว และทำให้ ซาฟาได้โอกาส วิ่งไปที่ม้า ตัวที่ยืนห่างออกไป แล้ว กระโดยควบม้าตัวดังกล่าววิ่งทะยานออกไป แต่ก็ยังหันมามองที่ม่านมุกที่ตอนนี้ ยืนอยู่ท่ามกลาง ชายฉกรรน์ ทั้ง 4 คน ก่อนที่เธอ จะตั้งสติได้ ก็หันหลังวิ่ง ไปอีกทางอย่างรวดเร็ว

“จับมันสิวะ นังตัวดี จับมัน ส่วน แกตามนังคนสวยนั่นไป เร็วเข้าหนึ่งในชายฉกรรจ์ เอ่ยบอกทำให้พวกมันต้องแยกออกเป็น 2 กลุ่ม คนหนึ่งตามซาฟาไป และที่เหลือ ตามม่านมุกไปติด ๆ

..........................................

ขณะที่ท้องฟ้า กำลังมือสลัว มีกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กำลังควบม้าให้เหยาะย่าง เดินตรงมายังโอซิส

“ข้างหน้าจะเป็นโอเอซิสครับ นายท่าน “เสียงเข้มดุของ ชายชุดดำเอ่ยขึ้น บอกชายที่เขาเรียกว่านายท่านที่ตอนนี้นั่งอยู่บนหลังม้าตัวใหญ่สีขาว ด้วยท่าทางองอาจ

“อือ ถ้าอย่างนั้นเราพักกันที่นี่ก่อน ดีกว่า ก่อนจะเข้าไปที่เมืองพรุ่งนี้ อัส อย่าลืมส่งข่าวให้ วาคิมรู้ด้วยว่าเรากำลังจะเข้าสู่จามาแล้ว “

“ครับนายท่าน”

จากนั้นกลุ่มคนทั้งหมดก็มุ่งตรงไปที่โอเอซิสทันที แต่ขณะที่กลุ่มคนดังกล่าวกำลังมุ่งหน้าสู่โอเอสซิสนั้น

“เสียงม้ากำลังวิ่งมาทางนี้ ครับนายท่าน"

อัสรายงานทันทีและทุกคนก็หยุดนิ่ง พร้อมกับหันไปมองเบื้องหน้าอย่างใจจดใจจ่อ และอยู่ในท่าเตรียมพร้อมด้วย

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ นังตัวดี ข้าบอกให้หยุดไง หยุด “เสียงตะโกนดังตามหลัง มาทำให้ ซาฟาต้อง กระตุกเท้า กระตุ้นให้ ม้า ของเธอวิ่งให้เร็วขึ้น กว่าเดิม แต่ถึงอย่างนั้น พวกมันก็ไล่ตามเธอเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ แล้ว ก่อนที่มันจะ ควบม้า แซงขึ้นมาขวางเธออย่างรวดเร็ว ทำให้ ซาฟาต้องดึงเชือก เพื่อให้ม้าของเธอ ชะลอ ความเร็ว ลง และกำลังจะหันไปอีกทาง แต่ ก็ต้อง ตกใจเมื่อ พวกมันอีกคนควบม้าตามมาทันดักเธอไว้ อีกทาง

“ ฮึ ทำไมต้องให้เหนื่อยด้วย ไปกับเราซะดี ๆ คนสวย “

“ถอยไปนะ อย่าเข้ามานะ เราบอกให้ถอยไง “เสียงหวานเอ่ยบอกด้วยความกลัวในน้ำเสียงนนั้น แต่ พวกมันไม่ได้สนใจ หนึ่งในพวกมัน เดินมาดึงร่างบางให้ลงจากหลังม้า

“ว้าย ปล่อยนะ ปล่อยเรานะ ปล่อย “ เสียงร้องโวยวายของซาฟาดังขึ้นมากกว่าเดิม แต่มันก็ไม่ฟัง ยังคงดึงลากเธอเดินไปยังทิศทางที่เธอควบม้ามาเมื่อกี้

“ปล่อยเธอซะ “เสียงดังกังวานเอ่ยขึ้น ทำให้ทั้งหมดหันมามองยังทิศทางของเสียง และต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็น ชายที่อยู่บนหลังม้า สามตัว แต่ที่โดดเด่นสุดคือชายที่นั่งอยู่บนหลังม้าสีขาวและตอนนี้สายตาของเขากำลังเพ็งมองมาที่ ใบหน้าสวย ที่ ส่งสายตามาหาเขาเช่นกัน

“แต่นังนี้คือ ทาสของเรา ทางที่ดีอย่ามายุ่งดีกว่า ถอยไปซะ”เสียงของชายฉกรรจน์ดังตอบโต้และกำลังเดินลากร่างบางต่อไป

“ไม่ใช่ เราไม่ใช่ ทาส ปล่อยเรานะ”ซาฟาเอ่ยอีกครั้ง และน้ำเสียงหวานที่เอ่ย ทำให้ วาฮิมต้องหันมอง ก่อนที่ มือ หนาจะจับไปที่ อาวุธคู่กาย พร้อมกับกระตุกม้าคู่ใจ ควบตรงไป ที่เธอ อย่างรวดเร็ว โดยที่ ทั้งซาฟาและ คนพวกนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว ดาบในมือหนาก็ตะวัดไปที่แขนแกร่งของมัน ขาดรุ่งริ่งทันที และเมื่อ ซาฟาเห็นดังนั้นจึงตกใจ สิ้นสติล้มลงตรงนั้นทันที วาฮิมรีบลงจากหลังมาแล้วเข้ามาประคองร่างบางก่อนจะอุ้ม เดินมาที่ม้าของเขา แล้วควบตรงไปที่โอเอซิส ส่วนอัส ก็กำลังจัดการพวกที่เหลือ แล้วตามนายพวกเขาไป

***********************************************