ชีคตัวร้ายที่ฉันรัก

ตอนที่ 1 ถูกดูดเข้าสู่โลกนิยาย

“อ้าว จบแค่นี้เหรอ เฮ้อ รู้สึกค้างคาจังเลยแฮะ จะเป็นยังไงต่อนะ อยากรู้จัง “เสียง บ่นกระปอดกระแปดอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊คคู่ใจ พร้อมกับขมวดคิ้วอย่างเซ็ง ๆ ของ สาวสวยหน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้ม เจ้าของดวงตากลมโต ผิวขาว อมชมพู ริมฝีปากรูปกระจับ ที่กำลังอ่านนิยายออนไลน์เรื่องโปรดรายตอน อย่างลุ้นระทึก ในตอนนี้ ก็ต้อง บ่นเหมือนถูกขัดใจเมื่อนิยายเรื่องโปรดตัดจบตอนเพียงแค่นั้น

“แล้วตัวร้ายอย่างชีควาคิม จะเป็นไงนะ แต่ก็สมน้ำหน้าละ ร้ายดีนัก ท่านหญิง ซาฟา ไม่เลือก นะดีแล้ว สมอกหักไปเลย” ม่านมุก บ่นพึมพำ และสายตาก็ยังคงอ่าน ตอนเดิมอีกรอบ

และนิยายที่เธอกำลังอ่านอยู่ตอนนี้ เป็นนิยาย แนวทะเลทราย แบบที่เธอชอบ และอีกหลาย ๆ คนก็ชอบแนวนี้เช่น กัน และเรื่องที่เธออ่านก็เพิ่งเดินทางมาได้ถึง ช่วงท้าย ๆ เรื่องแล้วในตอนนี้ และเป็นเรื่องที่เธอ อินมาก ยิ่ง ชีควาคิม ตัวละคร ที่ทำให้เธอ ไม่ชอบ เพราะความร้ายกาจเย็นชา เอาแต่ใจ หื่นกาม เธอยิ่ง อยากรู้ว่าบทสรุปแล้ว ตัวละครตัวนี้จะเป็นอย่างไรต่อ ไป

“ นี่ ม่าน เธอ จะอินมากไปหรือเปล่า มันแค่นิยายนะ จะอะไรกับมันมากขนาดนั้น ฮึ “เสียงของ แพรวดาวเพื่อนรัก ที่เป็นรูมเมทของเธอ เดินออกมาจากห้องน้ำ และกำลังแต่งตัวจะไปมหาวิยาลัย

“ก็มันสนุก จริง ๆ นะ แพรว และตอนนี้ ฉันก็อยากรู้ว่าจะเป็นยังต่อไป แต่ดูสิ ผู้เขียนใจร้ายมาก ตัดจบซะดื้อ ๆ แบบนี้เลย อะ ค้างคายังไงก็ไม่รู้ “ ม่านมุกยังคงบ่นต่อ

“เลิกบ่นแล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยดีกว่าน่า”แพรวดาวเอ่ยอีกครั้ง

ม่านมุกและแพรวดาวเรียน จบแล้วแต่ยังคงต้อง เก็บ บางรายวิชา เพื่อ ที่จะทำเรื่องจบ แพรวดาวเรียน ทางด้าน วิทยาศาตสร์ ส่วน ม่านมุกนั้นเรียนด้าน โบราณคดี ซึ่ง เป็น วิชาที่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

“อือ เธอไปก่อนเลย ขอฉันอ่านอีกรอบก่อนแล้วจะตามไป “

ม่านมุกเอ่ยบอกเพื่อนรัก อีกครั้งก่อนจะหันหน้าเข้าหาหน้าจอคอมของเธอต่อ

“เออ ตามใจ จ้องขนาดนั้น เดี๋ยวก็ทะลุเข้าไปในนั้นหรอกยัยม่าน เชื่อเลยจริง ๆ ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ เจอกันที่ หน้าคณะ วิทย์นะ แล้วไปทานข้าวด้วยกัน ไปละ “

“อือ ไปเถอะ “ ม่านมุกตอบแต่ไม่แม้แต่จะหันมาหาเพื่อนรักเลย แพรวดาวได้แต่ ถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทันที

และ ม่านมุกก็ตั้งใจอ่าน นิยาย เรื่องโปรดของเธอ ต่ออย่างใจจดใจจ่อ

“ แหม อยากเห็นหน้านายชีควาคิมนี่จริง ๆ เลย ทำไมถึงได้ โหดร้ายจัง แต่เอ๊ะอย่าให้มีคนแบบนี้ในชีวิตจริงจะดีที่สุด “

ม่านมุกยังคง ไม่เลิกค่อนแคะ ตัวละครที่เธอ ไม่ชอบอยู่ดี ในใจก็คิดว่า ถ้าเธอเจอกับผู้ชายแบบชีควาคิมจริง เธอจะทำยังไงนะ แค่คิดก็ทำให้เธอรู้สึก ขนลุก ขึ้นมาอย่างตกใจ ก่อนจะสะบัดหน้า คงจะเป็นไปไม่ได้ หรอก คงมีแต่ในนิยายเท่านั้นละถ้ามีคนอย่างชีควาคิมในชีวิตจริงเธอขอหลีกให้ห่างเลย จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวเป็นอันขาด สาบานเลย ม่านมุกได้แต่บ่นในใจ

ในขณะที่เธอกำลัง อ่าน นิยายเพลิน ๆ จู่ ด้านนอกก็มืดครึ้มและมีลมพัดแรงทำให้หน้าต่างที่เปิดไว้ ถูกลมพัดปิดเสียงดังปัง พร้อมกับฟ้าร้องคำรามดังสนั่น

“เอ๊ะ จู่ ๆ ลมพัดมาได้ไงกัน โห ท้องฟ้าทำไมมันมืดครึ้มน่ากลัวจังเลย ตายแล้ว พายุเหรอ เมื่อกี้ยังอากาศดีแสงแดดสดใสอยู่เลย อะไรกัน เกิดอะไรขึ้น”

ม่านมุก เอ่ยเสียงแปลกใจและมองออกไปภายนอก ห้องก่อนจะหันมาที่หน้าจอคอมของเธอ และกำลังจะปิด แต่แล้ว จู่ ๆ แสงสีทองก็สว่างวาบที่หน้าจอ ทำให้ดวงตาของเธอ ต้องพร่ามัว แล้วก็ดับมืดไปทันที

...............................................

“ท่านหญิงคะ ท่านหญิง ซาฟาคะ ทางนี้ค่ะ”เสียงสาวใช้ตะโกนเรียก หญิงสาว ที่กำลังเดินมาทางสวนดอกไม้

“มีอะไรเหรอ จีน่า “ ท่านหญิงซาฟา เอ่ยถามสาวใช้ คนสนิท ด้วยน้ำเสียงหวาน และสาวเท้าวตรงมาที่บริเวณที่สาวใช้ ชี้บอก และเมื่อเดินมาถึง เธอก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ กับภาพตรงหน้า

“ใคร กัน จีน่า ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ “ท่านหญิงซาฟา เอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ท่านหญิง จีน่า ว่าจะมาเก็บดอกไม้ตรงนี้ ก็มาเจอกับเธอ คนนอนอยู่ตรงนี้ค่ะ แต่แปลกนะคะท่านหญิง แต่งตัวไม่เหมือนเราเลยคะ ดูสิคะ “จีน่า เอ่ยบอกกับนายสาว และก้มไปมองใกล้ ๆ และซาฟาเองก็มองตาม แต่ ที่แน่ ๆ เธอบอกได้คำเดียวว่า ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ผิวขาว อมชมพไม่เหมือน กับคนแถวนี้ เลย

“จีน่า ดูสิ เธอบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า นะ” ท่านหญิงซาฟา บอกสาวใช้ คนสนิท

จีน่าจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ และสะกิดไปที่ไหล่บาง ก่อนจะ จับ และเขย่า แรง ๆ ทำให้ร่างบางที่นอนนิ่ง ได้สติขยับตัว ทันที

“อื้อ ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ กำลังสบายเลย “ ม่านมุกเอ่ยเสียงงัวเงีย แต่มือบางก็ยังจับไหล่มนเขย่าไม่เลิก

“ อ้อ ยัยแพรวขอฉันนอนต่ออีกหน่อยนะ อย่ากวนน่า “

“นี่ เจ้าเป็นใคร มาอยู่ที่นี่ได้ไง ตื่นได้แล้ว นี่” จีน่าเอ่ยเสียงดัง เมื่อเห็นเห็นว่าปลุกยังไงเธอก็ไม่ยอมตื่น แต่ คำถามที่อีกคนถามเธอ มันทำให้ ม่านมุกต้องขมวคิ้ว ก่อนจะค่อยลืมตามอง แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อ เห็นสภาพแวดล้อมในตอนนี้ เธอก็ต้อง หลับตาลงอีกครั้ง

“นี่ยังฝันอยู่เหรอนี่ “ม่านมุกเอ่ยเบา

“อ้าว หลับอีกแล้วเหรอ นี่ เจ้าตื่นได้แล้ว นะ นี่”จีน่ายังคง ปลุกอีกครั้ง และคราวนี้ ม่านมุกต้องลืมตาโต ทันที

“ นี่มันจะฝันเหมือนจริงมากเกินไปแล้ว นี่ฉันหลับลึก ยัง ไม่ตื่นอีกเหรอเนี๊ยะ “ ม่านมุกยังคงบ่น และมองไปรอบ ๆ ที่ยังคงเหมือนเดิม ก่อนจะมาหยุดที่หญิงสาว สวย ที่ยืนมองเธออยู่ตรงหน้าในตอนนี้ และดูจากการแต่งกาย ก็ทำให้ เธอต้องขมวดคิ้ว

“นี่มันไม่ใช่ คนเหมือนเรานี่ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ คนเหมือนกัน เราแต่ไม่เหมือนเรา ใช่ไม่เหมือน” ม่านมุกได้แต่มองจ้อง สาวสวยตรงหน้า ไม่กระพริบตา

“สวยจัง ดูสูงศักดิ์ด้วย อะ เฮ้อนี่ฉันกำลังฝันอะไรกันเนี๊ยะ ยัยม่าน ตื่นได้แล้ว “ ม่านมุกบอกตัวเอง และตบไปที่แก้มตัวเองเบา ๆ แต่ตบยังไงภาพตรงหน้าก็ยังเหมือนเดิมอยู่ดี

“ไม่นะ มันจะเหมือนจริงเกินไปแล้ว ตื่นสิยัยม่าน ตื่น ๆ”

“เธอเป็นใคร เหรอ แล้วมาจากไหน ต่างถิ่นเหรอ จากเมืองไหนแล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง “เสียงไพเราะของสาวสวยตรงหน้าเอ่ยถามเธอ ทำให้ ม่านมุกต้องเงยหน้ามองอีกครั้ง

“ว่าไง เธอเป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ไงกัน “เสียงหวานเอ่ยถามอีกครั้ง

“เอ่อ ที่นี่ที่ไหนเหรอ คะ แล้วคุณคือ “ม่านมุกเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจ และมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง

“ที่นี่ รัฐ จามา นี่ท่านหญิง ซาฟา “จีน่าเป็นฝ่ายตอบแทน เสียงดัง และคำตอบของเธอ ทำให้ม่านมุกต้อง เบิกตาโต อ้าปากค้าง

“อะไรนะ ท่านหญิงซาฟา รัฐจามางั้นเหรอ “

“ใช่ แสดงว่าเธอก็รู้จักสินะ แล้วเธอ ละมาจากไหน ทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ ละ”ซาฟาเอ่ยถามม่านมุกอีกครั้ง

ส่วนม่านมุก นั้นได้แต่ นิ่ง ก่อนจะ หลับตาลงและบอกตัวเอง

“ตื่นได้แล้ว ยัยม่าน นี่เธอ อินกับนิยาย จนเก็บมาฝันเลยหรือนี่ ยัยม่าน ตื่นสิ ตื่น”ม่านมุกพึมพำบอกตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาช้า ๆ อีกครั้ง แต่เมื่อเธอลืมตา ภาพ ตรงหน้าก็ยังคงเหมือนเดิม ทำให้เธอเริ่มจะ กลัวแล้วตอนนี้

“บ้าไปแล้ว นี่จะหลับลึกขนาดนี้เลยเหรอยัยม่าน ตื่นสิ ตื่น “ม่านมุกบอกตัวเองและมือก็หยิกไปที่แก้วของตัวเอง แรง ๆ

“โอ้ยเจ็บ ๆ “ และแค่หยิก เธอก็ต้องร้องด้วยความเจ็บ ทันที เจ็บ แสดงว่าเธอไม่ได้ฝัน ถ้าไม่ได้ฝันแล้วที่เป็นอยู่นี่คืออะไร

“ท่านหญิงคะ สงสัย จะเป็นคนสติไม่ดีนะคะ “จีน่าหันมาพูดกับนายสาว

“ฉันไม่ได้บ้านะ “ม่านมุกเอ่ยตอบกลับทันที เมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าเธอบ้า

“ แล้วเธอมาจากไหนเหรอ เธอยังไม่ตอบเลยนี่ “ซาฟา ถามอีกครั้งทำให้ม่านมุกต้องหันไปมองเธออีกครั้ง

“เอ่อ ฉันหลงทางนะคะ “ม่านมุกจึงได้แต่บอก ในสิ่งที่เธอคิดได้ในตอนนี้ เธอจะบอกได้ไงว่าเธอ มาจากกรุงเทพมหานคร บอกไปใครจะรู้จัก

“งั้นเหรอ แล้ว เธอมาจากไหน “ซาฟายังคงถามอีกครั้ง

“เอ่อ ฉันจำไม่ได้ ค่ะ ฉันเป็นนักท่องเที่ยวนะคะ ฉันก็ไม่รู้ว่ามาที่นี่ได้ไง “ม่านมุกจำต้องโกหกอีกครั้ง

“อย่างนั้นเหรอ “ซาฟาได้แต่พยักหน้า อันที่จริง มันก็น่าแปลก เธอเป็นใคร แล้วมาที่จามาด้วยจุดประสงค์อะไร ก็ยังเป็นที่น่าสงสัย แต่ ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึกถูกชะตา ผู้หญิงคนนี้ และความรู้สึกของเธอบอกว่าเธอไม่มีอันตรายใด ๆ

“ค่ะ ท่านหญิง “

“แล้ว เธอชื่ออะไรเหรอ “ซาฟาเอ่ยถามอีกครั้ง

“ม่านมุกคะ ฉันชื่อม่านมุก “

“ม่านมุก ชื่อแปลกดีนะ แต่ก็เพราะดี ถ้าอย่างนั้น ฉันจะถือว่าเธอคือแขกของฉันนะ “ซาฟาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวาน และเป็นมิตร

“ท่านหญิงคะ จะไว้ใจได้เหรอคะ เธอเป็นใครก็ไม่รู้ หัวนอนปลายเท้ามาจากไหนก็ไม่รู้อีก อาจจะ......”

“ไม่เป็นไร จีน่า ไม่เป็นไร “ซาฟาหันไปบอกสาวใช้คนสนิทน้ำเสียงเรียบ

“แต่ ท่านหญิงคะ”

“ต่อไปให้ถือว่า ม่านมุก คือแขกของฉัน บอกทุกคนด้วย ถ้าใครถาม “

ท่านหญิงซาฟา เอ่ยบอก ทุกคนเสียงเข้ม และหันมามองม่านมุกด้วยสายตาเป็นมิตร ซึ่งเธอเองก็รู้สึกอุ่นใจเหลือเกินตอนนี้ ที่ได้พบกับ ซาฟา ซึ่งเป็น ตัวละครที่เธอรักมาก แต่เธอ ยังไม่รู้ว่าเธอโผล่มาอยู่ตอนไหนของนิยายที่เธออ่านตอนนี้ และอีกอย่าง เธออยากจะรู้ว่าเธอเข้ามาอยู่ในโลกของนิยายได้ยังไงกัน ละ แล้วเธอจะออกไปได้ไง กัน ม่านมุกได้แต่ถอนหายใจอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีแล้ว

แต่ตอนนี้เธอทำได้แค่ ทำไจ และ ตามน้ำไปก่อน เท่านั้นเอง เพราะเธอคงจะทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้จริง ๆ

“ไปกันเถอะ ม่านมุก ฉันจะพาไปที่ห้องพักของเธอ “ซาฟา เอ่ยพร้อมกับจับมือบางของเธอ เดินไปด้านในคฤหาสน์ หรู ของเธอ

********************