Kanina niya pa pinagmamasdan si Hope mula rito sa second floor. Panaka-naka itong nagbubunot ng damo at pagkatapos ay inihahagis nito sa ere na para bang mayroon itong pinagdadaanan.
"Mukha siyang malungkot, Dude," wika ni Samaniego na lagi na lang sumusulpot sa lahat ng oras.
Hindi lang ito basta sumusulpot dahil bigla na lang din itong pumapasok sa loob ng kuwarto niya.
"Sa totoo lang, naaawa ako sa kaniya pero wala naman akong maibigay dahil isa rin akong hampas lupa."
Ang yaman-yaman ng gagong 'to pero kung umakto ito akala mo mas mahirap pa ito sa daga.
"Kaya nga sa tuwing nagkukuwento 'yan, pinapayuhan ko lang talaga o 'di kaya'y pinalalakas ko lang ang loob. Sa tuwing inuutangan niya ako, kunwari wala akong naririnig. Ano naman kasi ang ibibigay ko? Mabuti sana kung naibebenta
