"s**t!" Napamura siya nang mabungaran niya si Hope pagbukas niya ng ilaw sa loob ng kusina niya. "Ano ba'ng ginagawa mo? Ba't ba kumakain ka ng nakapatay ang ilaw?"
"Sayang po kasi ang kuryente, Sir, eh," tugon ni Hope sa kaniya.
"Ba't ang aga mong mag-almusal?" medyo iritado niyang tanong. Hindi naman siya madamot sa pagkain.
Ang ikinaiinis niya lang ay kumakain ito ng alanganing oras at patay pa ang lahat ng ilaw sa buong kabahayan niya na animo'y walang taong nakatira.
Kaya nga siguro binabahayan na ng mga kaluluwa 'tong bahay niya dahil laging madilim dito sa ibaba, eh.
"Maaga po kasi akong nagutom, eh," pormal nitong tugon habang nakatitig sa kaniya.
Hanggang ngayon ay malakas pa rin ang kabog ng dibdib niya dahil ang akala niya ay multo ito.
Nauuhaw kasi siya kaya siya bumab
