กำนันพลกิจชะโงกหน้ามองรถกระบะสายพันธุ์ยุโรปที่แล่นมาจอดที่ลานหน้าบ้านของตนเองด้วยความแปลกใจ ก่อนจะรีบลงบันไดไปพบ
“พวกคุณมีธุระอะไรกันหรือครับ หรือว่าทางธนาคารส่งพวกคุณมา แต่ผมแจ้งไปแล้วนี่ครับว่าขอเวลาอีกสองอาทิตย์” เจ้าของบ้านวัยชรารีบออกตัวทันที
“ผมชื่อสมชายครับ ไม่ได้มาจากธนาคาร แต่จะมาเจรจาขอซื้อที่ดินจากกำนัน” บุรุษที่แต่งตัวภูมิฐานเอ่ยน้ำเสียงนุ่มนวล ยิ้มน้อย ๆ
กำนันเป่าปากอย่างโล่งอก ก่อนรีบพาแขกเข้าไปนั่งที่โต๊ะหินที่ใต้ถุนบ้าน “เชิญนั่งครับ ตามสบายเลย”
“ขอบคุณครับกำนัน...” เมื่อแขกที่เป็นบุรุษสองสามคนนั่งลงแล้ว ชายเจ้าของบ้านก็รีบถามขึ้นอย่างอดไม่ได้
“แล้วนี่จะให้ราคาตามที่ผมติดไว้ที่ป้ายหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ให้นี่ผมก็คงไม่ขาย เพราะผมจะไม่เหลืออะไรเลย”
คนที่ชื่อสมชายอมยิ้ม “เรื่องเงินกำนันไม่ต้องกลัวหรอกครับ เจ้านายผมน่ะลองท่านอยากได้อะไรแล้ว ท่านจะต้องเอาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเ
