“ถ้าในสายตาของคุณณนมองว่ามุกเลวนักล่ะก็... มุกจะไม่มาให้เห็นอีกเลย...”
รณนหันขวับมามองใบหน้าที่ตอนนี้ไม่มีรอยยิ้มสดใสแต้มแม้แต่นิดเดียว ขณะเลี้ยวรถเข้าในบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ม่านมุกก้าวลงทันทีเมื่อรถจอดสนิท แต่ก็ถูกมือหนาของรณนที่เดินอ้อมมาตอนไหนไม่รู้คว้าเอาไว้ เด็กสาวเหลือบตามอง ก่อนจะหันหนี
“ปล่อยมุกเถอะค่ะ มุกมันเด็กไม่ดี เป็นเด็กนิสัยแย่มาก ๆ ในสายตาคุณณน...”
“ทำผิดแล้วก็ต้องยอมรับผิดถึงจะเรียกว่าเด็กดี... และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้บอกว่าเธอผิดคนเดียวสักหน่อย คุณแพรวก็ผิดด้วยเพราะตอบโต้ นี่ถ้าไปแจ้งตำรวจนะ ถูกปรับทั้งคู่นั่นแหละ”
รณนอธิบายเสียงราบเรียบ
“แต่มุกไม่ได้เริ่มก่อนสักหน่อย แม่นั้นมาตบมุกก่อน แถมยังเอาหัวมุกโขกอ่างล้างมืออีก ไม่เชื่อคุณณนดูที่หน้าผากมุกสิ เป็นรอยเลย”
ม่านมุกก้าวเข้าไปหาร่างของรณนที่ยืนจับแขนของหล่อนอยู่จนเหลือช่องว่างไม่ถึงคืบ โด
