BIHAG

AWA

Wala akong nagawa kundi ang umiyak habang marahas na inaangkin ni Tred ang katawan ko; may kung ano pa itong pinaghampas sa likod ko, tila isang sinturon na kulay itim. Parang namanhid ang katawan ko sa mga hampas nito, mas lalo akong nanghina.

Ang bagong pasok na si Drew ay naupo sa may couch nang padikuwatro at tahimik kaming pinanood.

“Wanna join me ruin this b***h, Drew?” tanong ni Tred habang mahigpit na sabunot ang buhok ko at nakatayo na sa ibaba ng kama pero malakas na umuulos. Bale nakadapa ako sa kama pero nakababa na ang kalahati ng katawan ko.

“Ibigay mo na lang siya sa akin mamaya pagkatapos mo,” sagot ni Drew.

“Ikaw ang bahala, siguradong lamog na 'to sa akin bago mo pa mapakinabangan. Pero kung gusto mo, may mga babaeng bagong dating, pumili ka na lang sa kanila.”

“No need, I'll just wait. Tinatamad na akong lumabas.”

“Bahala ka. Aahh! f**k! I like this b***h p***y! It's so f*****g hot inside!” ungol ni Tred at gigil na pinagpalo ang pang-upo ko. Hanggang sa muli itong umakyat ng kama at pinaluhod ako sa kama, paharap kay Drew bago ako muling dinali mula sa likuran at pinagpiga ang dalawa kong malulusog na dibdib.

Hindi ko mapigilan ang muling mapahikbi, dahil bukod sa masakit na ang kanyang pagpiga sa dibdib ko, ay mas lalo pa itong humapdi gawa ng pagkapaso ng sigarilyo.

Habang walang humpay akong inaangkin ni Tred ay siyang pagtama ng mga mata namin ni Drew na nakatingin lang ng seryoso sa akin, pinagmamasdan ang pag-iyak ko, hanggang sa iniwas nito ang tingin sa akin at binaba sa katawan ko, sa umuuga kong dibdib na ngayon ay pinakawalan na ng kamay ni Tred pero pinagsasapak naman.

“What happened to her n****e? Bakit parang dumudugo, kinagat mo ba?” tanong ni Drew makalipas ang ilang sandali.

“Tsk. Kung makapagtanong ka naman para kang baguhan,” inis na sagot ni Tred at hinila na ang mga paa ko na muli kong kinahiga sa kama. Muli ako nitong pinabukaka sa kanya, hanggang sa isinampay na ang mga paa ko sa kanyang balikat.

Walang epekto ang pag-iyak at pagmamakaawa ko.

Lutay ang katawan ko nang tigilan ako ni Tred dahil nakaraos na.

“I'm done, Drew. She's yours now. Baka mamatay na 'yan sa 'yo, ipatapon mo na lang sa mga tauhan ko ang katawan. Aalis ako ng Isla ngayon dahil may kailangan pa akong asikasuhin sa labas,” wika ni Drew bago ito lumabas ng room matapos magbihis.

Naiwan akong nakatihaya sa kama nang hubo't hubad, lantang-lanta ang katawan, at tulala na nakatingin lang sa kisame. Ang mga mata ko ay sige lang ang paglabas ng luha habang ako'y tulala.

Hanggang sa naramdaman ko ang pagbalot ng kumot sa hubad kong katawan at kasunod nito ay aking paglutang nang buhatin ako ng naiwang lalaki, si Drew. Binuhat ako nito palabas ng kuwarto habang nakabalot ng kumot ang hubad kong katawan.

Hindi na ako pumalag pa o nagmakaawa dahil bukod sa wala na akong lakas pa ay alam kong wala rin silbi, wala ring kahahatungan ang pagmamakaawa ko dahil sa dahas pa rin ang bagsak ko.

Dito na yata magtatapos ang buhay ko sa araw na 'to; ramdam ko na ang katawan ko na ano mang sandali ay bibigay na; para na akong latang gulay na hindi na makagalaw.

Nanatili akong nakatulala hanggang sa ipinasok ako ni Drew sa isang kuwarto, tingin ko ay kuwarto na nito. At alam ko na kung ano ang gagawin nito sa akin, dahas na naman ang aabutin ko sa mga kamay nito.

Marahan ako nitong inihiga sa kama. Hindi ko na ito tingnan pa dahil nakatulala lang ako, hanggang sa naramdaman ko na ang paghila ng kumot nito sa katawan ko.

“S-Sir, m-maawa ka po… huwag mo po akong papatayin…” mahinang salita na kumawala sa bibig ko habang nanatiling nakatulala.

Hindi ako nito sinagot.

Pero napasinghap na lang ako nang maramdaman ang hapdi ng n****e ko dahil sa paglapat ng kung ano. Napahikbi ako habang nakatingin pa rin sa ibang direksyon at nakatihaya ng higa, hindi ko na maigalaw ang katawan ko dahil wala na akong lakas.

“Don't cry, ginagamot ko lang ang sugat mo para hindi magka-infection, wika ni Drew sa akin, at naramdaman ko na lang ang pagdampi ng malamig na hangin sa balat ko nang ihipan nito ang n****e ko habang ginagamot.

Mula sa aking pagkatulala ay napabaling ang tingin ko kay Drew. Ginagamot nga nito ang napaso kong n****e, may kung anong ointment ang pinahid gamit ang bulak, at matapos nitong linisan ang natuyong dugo ay agad na tinapalan ang sugat.

“It's done.” Hinila na nito ang kumot pabalik sa katawan ako at tiningnan na ako, pero agad itong napahinto nang makitang nakatingin pala ako sa kanya.

“Sir… b-bakit mo ako ginamot pa kung papatayin mo rin lang naman ako…” tanong ko sa mahinang boses.

Seryoso itong napatitig sa akin ng ilang sandali, hanggang sa iniwas na ang tingin at isang mahinang pagtikhim ang pinakawalan.

“Saka na kita gagamitin kapag malakas ka na,” seryosong sagot nito at lumapit sa may isang maliit na table sa isang sulok ng kuwarto. Nagsalin ito ng tubig sa baso bago bumalik sa kama. “Heto, uminom ka ng gamot para mapadali ang paggaling ng mga sugat mo.”

Hindi ako sumagot at nakatitig lang dito.

“Baka iniisip mo na mabait ako kaya ko ginamot ang sugat mo. Nagkakamali ka kung 'yan ang nasa isip mo. Kaya bago pa ako magalit sa 'yo, pwes bumangon ka na riyan at inomin ang gamot na 'to,” seryoso nitong sabi sa akin na tila nainis sa pagtitig ko sa kanya.

Para naman akong natakot, kaya agad akong kumilos, pero talagang hindi ko kayang bumangon dahil sa panghihina ng katawan ko.

“H-Hindi ko po kayang bumangon, sir…” mahinang usal ko kasabay ng paglandas ng luha ko. Natatakot ako na baka magalit ito bigla at pagmalupitan na naman ako, hampasin ng sinturon o baka mas higit pa. “Ibigay mo na lang po sa akin ang gamot, sir, iinomin ko na lang kahit nakahiga. Patawad po, hindi ko talaga kayang bumangon,” muli kong wika nang hinang-hina pa rin.

Muli ako nitong tinitigan ng seryoso. Hanggang sa isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan at mabilis nang lumapit sa akin, inalalayan na lang ako nitong bumangon. Nang makabangon ako ay saka ako pinainom ng gamot habang nakaalalay ang isang braso sa likod ko. At nang matapos akong painumin ay muli ako nitong inihiga.

'Yung kaba at takot sa katawan ko ay tila unti-unting naglaho.

“S-Salamat po sa gamot, sir…”

“Huwag kang magpasalamat sa akin. Ayokong marinig ang katagang 'yan mula sa 'yo,” masungit nitong sagot sa akin at lumabas na ng room.

Naiwan akong mag-isa sa kama. Hinila ko na lang ang kumot at kinumutan ang hubad kong katawan.

Pero hindi nagtagal nang bumukas ang pinto at muling pumasok si Drew. Nang mapatingin ako rito ay nakita kong may buhat itong tray na naglalaman ng pagkain.

“Hetong pagkain, kumain ka.” Nilapag nitong tray sa ibabaw ng kama.

Para naman akong biglang nabuhayan at dali-daling bumangon kahit hinang-hina, napangiwi pa ako nang maramdaman ang pagsakit ng katawan ko. Hanggang sa muli akong inalalayan nitong maupo.

Nang mapatingin ako sa pagkain ay bigla akong nakaramdam ng gutom nang makita ang kanin at dalawang hita ng piniritong manok. Agad ko itong nilantakan na parang patay gutom. Hindi yata umabot ng limang minuto at naubos ko ang pagkain. Kinuha ko ang tubig sa baso at diretso itong ininom hanggang sa maubos.

Kahit papaano ay parang nagkaroon ako ng lakas nang mabusog. Pero nang mapatingin ako kay Drew ay seryoso itong nakatingin sa akin habang nakatayo at nakasandal sa pader ng kuwarto. Iniwas ko na lang ang tingin ko para hindi ito magalit sa akin.

“S-Salamat po sa pagkain, Sir. Maraming salamat po talaga!”

Hindi ako nito sinagot dahil biglang nag-ring ang phone sa bulsa nito.

“Yes?” sagot nito sa tawag.

Hindi ko marinig ang pagsalita ng kabilang linya pero sinubukan kong makinig nang hindi nakatingin.

“What?” bulalas ni Drew nang marinig ang sinabi ng kabilang linya. “Sige papunta na ako riyan, sabihin mong hintayin ako!” Mabilis na itong lumakad papunta sa pinto.

Para naman akong nataranta na agad na tumalon pababa ng kama at mabilis na humabol.

“Sir, isama mo na lang ako sa 'yo kung saan ka man pupunta! Ayokong maiwan dito!” Nahawakan ko ito sa braso. Pero dahil sa panghihina ay agad din akong bumagsak at napaluhod na lang.

Napahinto naman si Drew at napalingon sa akin, tila nagulat sa paghabol ko.

“Ayos lang sa akin kahit gamitin mo pa ang katawan ko nang paulit-ulit! Basta wag mo lang akong iwan dito sa kaibigan mong 'yun, papatayin niya po ako!” marahas kong pag-iling at yumakap na sa mga paa nito para mapigilan ang paglabas.

Bahagyang kumunot ang noo ni Drew sa akin at sandali akong pinagmasdan ng seryoso. “Hindi ka natatakot sa akin?” tanong nito habang salubong ang mga kilay.

Napalunok ako. “N-Natatakot po, p-pero tingin ko ay okay lang kung ikaw ang magmamalupit sa akin... k-kasi ginagamot mo naman po ang mga sugat ko at pinakain mo pa ako. K-Kaya tingin ko ay ayos lang kahit pagmalupitan mo ako kasi mabubuhay pa rin ako kung gagamutin mo ako matapos pagmalupitan at pakakainin. Kaya kusa na lang po akong sasama sa 'yo… sige na po, sir, isama mo na lang po ako, please? Gawin mo akong alipin mo, kahit ano gagawin ko para sa 'yo basta huwag mo lang akong iiwan dito. Ayoko pa pong mamatay! Siguradong papatayin na ako ng kaibigan mo kanina kapag makita niya pa ako muli!” Napaiyak na ako habang nakatingala at mahigpit pa rin yakap ang mga paa nito.

Ilang sandali akong tinitigan ni Drew, hanggang sa iniwas na nito ang tingin sa akin. “Go to the bed and sleep,” balewala nitong sagot.

Pero marahas akong umiling. “Ayomo po! Natatakot po akong maiwan dito, sir! Paniguradong papatayin po ako ng kasama niyo! Narinig niyo naman po ang sinabi niya kanina na ipatapon na lang ako sa dagat! Please sir, nagmamakaawa po ako sa inyo! Isama mo na lang po ako kahit saan, sir! Basta huwag niyo lang po akong iwan dito! Pakiusap po, maawa ka sa akin kahit konti, hindi naman po ako isang hayop para ganituhin at basta na lang patayin kapag ginusto niyo! Kaya parang awa niyo na po, isama niyo naang ako!” Humagulgol na ako sa harap nito habang nakaluhod, nagbabakasali na baka maawa ito sa akin kahit konti.