Wala na akong nagawa nang patakbuhin na ni Aless ang sasakyan palabas ng university. Tumahimik na lang ako at hindi na tumingin pa sa kanya, dahil nanggigigil lang ako sa galit kapag nakikita ang kanyang pagmumukha na may nakatago palang pagkademonyo; guwapo sana, pero mala-satanas pala ang pag-uugali; tahimik, pero mapanganib pala.
Namayani ang katahimikan sa amin dalawa sa biyahe, hanggang sa bigla na lang bumuhos ang malakas na ulan.
Pero makalipas ang ilang minuto ay hindi ko mapigilan ang magtaka nang umiba kami ng daan, dapat sana sa kaliwang kalsada, pero naging kanan.
“Teka, hindi ito ang daan pauwi ng mansyon.”
Aless didn't answer, patuloy lang ang pagmamaneho nito ng seryoso.
Kinabahan na ako, kaya naman pasimple kong binuksan ang phone ko at agad na tumipa ng mensahe para i
