บทที่ 8
685 Words
"ฉันต้องการให้คุณจดทะเบียนสมรสกับฉันไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรก็ได้" หญิงสาวตัดสินใจได้ในทันที เพราะเธออยากจะลองดูเหมือนกันว่า เขาจะกล้าทำตามคำที่พูดไว้ไหม
"ฉลาดนี่ที่เลือกวิธีนี้" ชายหนุ่มพูดด้วยโทนเสียงที่ต่ำ เหมือนเขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง
แต่คนฟังก็ดูออก "ขอบคุณที่ชม หวังว่าคุณคงจะไม่ผิดคำพูด" หวานใจตอบโต้เขาไปได้ในทันที
"เอาไงต่อดีล่ะ" อภิสิทธิ์หันไปถามเพื่อนเบาๆ
"เล่นตามน้ำไปก่อน กูก็อยากจะรู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน"
"พวกคุณพูดอะไรกันอยู่" หวานใจเห็นทั้งสองกระซิบพูดกัน เหมือนกับนินทาเธอ
"ได้ตกลงตามนั้น ถ้างั้นวันนี้.. ฉันขอขึ้นไปพักก่อนแล้วกัน รู้สึกว่าจะเมาแล้ว" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินมาที่ประตู
"แล้วฉันล่ะ"
"เธอก็นั่งดื่มไปกับเพื่อนฉันต่อไปสิ หรือ..จะขึ้นไปนอนกับฉันคืนนี้เลยล่ะ" เขาพูดคลุมเครือเหมือนจะขู่ และคิดว่าเธอคงจะไม่กล้าตามเขาขึ้นไปบนห้องแน่
"ฉัน.."
"ถ้างั้นเรามาดื่มกันต่อดีกว่าครับ" อภิสิทธิ์ก็คิดเหมือนกันกับณภัทรเธอคงจะไม่ใจกล้าตามเขาขึ้นไปบนห้อง
หญิงสาวไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้เธอรู้ว่าณภัทรคิดจะส่งเธอให้กับเพื่อนเขาต่อ
"ฉันจะขึ้นห้องกับคุณ เพราะยังไงเราก็จะจดทะเบียนสมรสกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" เธอคิดว่าเขาเกลียดเธอขนาดนั้น คงไม่คิดจะทำอะไรเธอหรอก
"อะไรนะ!" ผู้ชายสองคนถึงกับพูดขึ้นพร้อมกัน พวกเขาไม่คิดว่าเธอจะใจกล้าขนาดนี้
และมันก็ทำให้เขาดูถูกเธอคิดว่าเธอคงจะผ่านผู้ชายมาเยอะแล้ว ถึงได้กล้าเสนอตัวขึ้นห้องกับเขาแบบนี้
"ได้..งั้นเราไปกัน" ชายหนุ่มเดินกลับมาจูงเอาแขนหญิงสาว ให้เดินตามเขาออกมา
หวานใจก็ยอมตามออกมาแต่โดยดี
ห้องพักของโรงแรม..
"จะอาบน้ำก่อนไหม" พอขึ้นมาถึงบนห้องเขาก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็หันมาถามเธอ
"คะ!" หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง เธอได้แต่ถามตัวเองว่ามาทำบ้าอะไรตรงนี้
"คุณอย่าบอกนะว่าคุณจะนอนกับผม..ทั้งแบบนี้เลย" เขาไม่พูดเปล่า สายตาคมคายของชายหนุ่มจ้องมองทุกส่วนบนเรือนร่างระหงของหญิงสาว
"ทะ..ทำไม ฉะ..ฉันต้องอาบน้ำด้วย ฉันอาบก่อนที่จะไปพบพวกคุณแล้ว"
"มันก็หลายชั่วโมงแล้วนะคงจะกลิ่นไม่ดีแล้วมั้ง" เขาพูดกับเธอพร้อมกับถอดเสื้อผ้าออก
"ว้ายย! คุณทำอะไร" เธอรีบเอามือปิดตาไว้
เพราะตอนนี้เขาถอดออกหมดไม่เหลือแม้แต่กางเกงในตัวเดียว
"ทำเป็นไม่เคยเห็น"
"แล้วฉันจำเป็นต้องเคยเห็นด้วยเหรอ?" เธอค่อย ๆ ก้าวถอยหลังออกมาที่ประตู ทั้ง ๆ ที่มือยังปิดตาอยู่แบบนั้น
"แล้วนั่นเธอจะไปไหน"
"กลับห้อง" มือเรียวยื่นไปเปิดลูกบิดประตู "อุ๊ย!" หญิงสาวถึงกับตกใจเพราะคนที่ยืนอยู่หน้าประตูนั่นก็คือ..
"หนูหวานใจ!" พัชรีก็ตกใจไม่ต่างกันเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูออกมาคือหวานใจ เพราะนี่มันคือห้องลูกชายของนาง
"ขะ.คุณแม่"
"หนูมาทำอะไรดึกดื่นขนาดนี้" หญิงวัยกลางคนถาม..แต่ไม่ถามเปล่า สายตาของนางมองสอดส่องเข้ามาในห้องลูกชาย "ตานะ!"
"แม่!!" ชายหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพันรอบท่อนล่างของตัวเองไว้ทันทีที่เห็นแม่
"ทำอะไรกัน!!"
"คุณแม่คะ งื้ออ" หวานใจรีบบีบน้ำตาออกมาทันที
"เฮ้ย!! แล้วเธอจะร้องไห้ทำไม ผมยังไม่ทำอะไรเลยนะครับแม่!" ณภัทรรีบปฏิเสธ แต่ภาพที่เห็นเป็นใครก็คิด
- Writer
