บทที่ 7
824 Words
"เดี๋ยวก่อนค่ะบอสจะรีบไปไหนหรือคะ"
"ก็เปิดโอกาสให้เธอได้สานต่อกับไอ้อะเพื่อนของฉันไง"
"เมื่อกี้บอสไม่ได้ยินหรือคะว่าคุณอภิสิทธิ์บอกว่าฉันทำงานนี้สำเร็จ" หญิงสาวเริ่มจะทวงสัญญาที่เขาเคยให้ไว้
"ก็ใช่ไงแล้วมีอะไรอีก"
"บอสลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้แล้วเหรอคะ"
"ตกลงอะไรกันไว้เหรอ" คนที่ถามขึ้นก็คืออภิสิทธิ์จากที่เขานั่งฟังแบบเงียบ ๆ ตอนนี้อดที่จะเผือกไม่ได้
"อืม..ฉันไม่ลืมหรอก ถ้าเธอไม่ขอบริษัทกับฉัน อย่างอื่นฉันก็คงพอจะให้ได้" ชายหนุ่มพูดแบบไม่สบอารมณ์
"คุณจะคุยเรื่องนั้นกับฉันตรงนี้ หรือจะคุยเป็นการส่วนตัว" หญิงสาวมองดูคนที่นั่งอยู่ในห้องด้วยอีกคน
"ทำไมต้องคุยส่วนตัวด้วยคุยตรงนี้เลยก็ได้ ว่ามา" ชายหนุ่มไม่คิดว่าจะเป็นความลับก็แค่ผู้หญิงขออะไรอย่างมากคงจะเป็นเงิน
"ดีเหมือนกันค่ะฉันจะได้มีพยานด้วย คุณเป็นพยานให้ด้วยนะคะคุณอภิสิทธิ์ เพราะก่อนที่จะไปคุยงานกับคุณ ฉันกับบอสได้ตกลงกันไว้ ถ้าฉันทำงานนี้สำเร็จ จะขออะไรกับเขาก็ได้หนึ่งอย่าง" หญิงสาวพูดกับอภิสิทธิ์แต่สายตาของเธอจับจ้องมาที่ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายอีกคน
"ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ถึงว่าคุณเอาชีวิตเข้าแลกเลย" เพราะถ้าตอนนั้นเบรกรถไม่ทัน ตอนนี้เธอก็คงจะนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
"ทำไมวะ" ณภัทรก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าหวานใจคุยงานแบบไหน ถึงทำให้เพื่อนเขายอมตกลงได้
ที่จริงอภิสิทธิ์คิดว่าจะเลือกบริษัทของนภัทรอยู่แล้ว แค่อยากให้นภัทรลงมาคุยงานเอง เพราะอยากจะคุยกับเพื่อนมากกว่า แต่ณภัทรก็ไม่ว่างลงมาสักที แต่เขาส่งทีมงานของหวานใจลงมาก่อนอภิสิทธิ์ก็เลยไม่ยอมคุยด้วย
"ว่ามาสิ"
ที่จริงหวานใจไม่อยากจะขออะไรเขามากหรอก หญิงสาวแค่อยากจะให้เขาขอโทษเธอ ที่พูดกับเธอแบบนั้น แต่พอมาวันนี้เห็นเขา ทำเหมือนกับเธอเป็นตัวตลก คิดจะส่งเธอให้ใครก็ได้
"แต่งงานกับฉัน"
"อะไรนะ!?" ไม่ใช่แค่ณภัทรที่ตกใจ อภิสิทธิ์ก็ตกใจไม่แพ้กันทั้งสองถึงกับพูดขึ้นมาพร้อมกัน
"แต่งงานและจดทะเบียนสมรสกับฉัน"
"ฮ่าา..ถ้าเธอกำลังฝันอยู่ก็รีบตื่นซะนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวนั้น
"คุณอย่าบอกนะว่า คุณจะกลืนน้ำลายตัวเอง"
"เธอจะขออะไรก็ได้แต่ยกเว้นเรื่องนี้"
"แต่เผอิญว่าฉันต้องการแค่เรื่องนี้" หวานใจเป็นคนที่ไม่ยอมคนอยู่แล้ว
"เดี๋ยวนะครับผมว่ามันจะไปกันใหญ่แล้ว มันเป็นแค่การพนันกันขำ ๆ นะ" อภิสิทธิ์พูดช่วยเพราะดูท่าทางของเพื่อนแล้วเหมือนจะไม่ต้องการแบบนั้นเลย
"แต่ฉันไม่ขำกับพวกคุณ ฉันเอาจริง พูดแล้วคืนคำเป็นหมาเลยนะ" หวานใจคิดว่าเอาวะยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้วจะหักหน้าไอ้พวกผู้ดีนี่สักหน่อย
"เอาไงดีล่ะทีนี้ไอ้นะงานเข้ามึงแล้วไหมล่ะ" อภิสิทธิ์หันไปคุยกับณภัทรเบา ๆ
"ยังไงกูก็ไม่ยอมอยู่ดี คนบ้าอะไรพูดกันแค่คำสองคำจะมาให้แต่งงานได้ยังไง" พูดกับอภิสิทธิ์แต่สายตาเขาจ้องมองมาที่หวานใจ
"แต่มึงลั่นวาจาไปแล้วนะเว้ย"
"มึงสนใจผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เหรอว่ะ งั้นมึงก็เอาไปสิ" ณภัทรโยนไปให้อภิสิทธิ์แบบง่ายดาย
"ฉันไม่ใช่สิ่งของที่คุณจะโยนให้ใครก็ได้" ตอนนี้หวานใจก็ไม่ยอมเหมือนกัน
"ผมคิดว่าเราค่อยคุยเรื่องนี้กันใหม่วันหลังดีไหมครับ วันนี้เรามาดื่มให้ใจเย็นลงกว่านี้กันก่อน" อภิสิทธิ์หันมาชวนหวานใจให้ใจเย็น ๆ
"ฉันทำงานให้เขาสำเร็จวันนี้ ฉันก็ต้องขอวันนี้เลยสิคะ แค่วันนี้เขายังปฏิเสธเลย แล้ววันต่อไปเขาจะยอมคุยกับฉันงั้นเหรอ" ถึงแม้เธอจะปากเก่ง แต่จริง ๆ แล้วเธอก็กลัวมากจนสั่นไปทั้งตัว แต่ในเมื่อเขาเห็นเธอเป็นตัวตลกแบบนี้ หญิงสาวก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
"ได้!! แต่วันนั้นเธอบอกว่าเธอจะขอแค่อย่างเดียว แต่ที่ฉันได้ยินเมื่อกี้มันไม่ใช่อย่างเดียวแล้วนะมีทั้งแต่งงานและจดทะเบียนสมรสเธอจะขออะไรกันแน่"
"เอาจริงเหรอวะ" อภิสิทธิ์ถึงกับตกใจกับคำพูดของเพื่อน
- Writer
