ดวงใจมาเฟีย

ความรู้สึกสับสน

เมื่อกลับมาถึงคอนโด เธอรีบเดินหายเข้าไปในห้องนอนทันที เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำเอาเธอตกใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะคำพูดของพี่ณภัทร เขาบอกต่อหน้าคนอื่นว่าเป็นแฟนเธอ ทั้งที่เธอบอกกับเพื่อนว่ายังโสด แล้วพรุ่งนี้จะตอบคำถามเพื่อนยังไงดี

ยังไม่รวมกับที่ว่ารู้จักกับพี่ณกานต์ พี่ณภพ ได้ยังไง มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไรกับมาเฟียด้วย

เฮ้อออ.... พรุ่งนี้คงต้องรับมือกันชุดใหญ่

แต่เธอไม่เคยปิดบังตัวตนเลยสักนิด มีแค่เพื่อนเท่านั่นที่รู้ว่า

เธอมาจากครอบครัวมาเฟีย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด

ทว่าตอนนี้ซิ เธอจะทำยังไงดี คำพูดของพี่ภัทรวนเวียนอยู่ในหัวตลอด

ไม่สามารถลบออกไปได้

ผมเป็นแฟนน้องแก้วครับ

เธอสะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อดึงสติกลับมา หายใจเข้าลึกๆ แล้วลุกจากเตียงไปล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย เธอยังมีงานให้ทำอีกเพียบ อันดับแรก ทำอาหารมื้อค่ำให้พวกพี่ๆ กินก่อน

“สีหน้าไม่ค่อยดีเลย น้องแก้วไม่สบายหรือเปล่าคะ”ณภัทรเอามืออั๋งหน้าผากหญิงสาว เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพอิดโรย

“ปรกติค่ะ แค่เพลียนิดหน่อยกับเรื่องที่เกิดขึ้น”เธอบอกแล้วยิ้มให้กับชายหนุ่ม พลางเดินเข้ายังในห้องครัวหยิบผ้ากันเปื้อนมาคลุม ถือถุงใส่อาหารสดมาใส่กะละมังเพื่อล้างให้เรียบร้อย เธอทยอยทำทีละอย่างไม่ปริปากพูดอะไรออกมา แม้ว่าชายหนุ่มจะนั่งมองมาจากห้องนั่งเล่นก็ไม่มีท่าทีว่าจะสนใจ ทว่าตอนนี้เธอเริ่มคุมสติไม่ค่อยอยู่ รู้สึกแปลกๆ กับความรู้สึกของตัวเอง ใจสั่นหวั่นไหวยามสายตาคมมองมา

อาการแบบนี้เรียกว่าอะไรนะ

ปรกติพี่ภัทรก็มองแบบนี้ตลอด ทำไมถึงได้รู้สึกแปลกๆ กับสายตาของเขา

หรือว่าเธอ....

ไม่หรอกมั้ง เธอกับพี่ภัทร เราเป็นพี่น้องกัน แม้ว่าจะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ทว่าเราสองคนก็เติบโตมาด้วยกัน

ตอนนี้เธอสับสนหัวใจมาก บอกไม่ถูกว่าคิดยังไงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เธอรู้ว่าชายหนุ่มมีใจให้กับเธอมานานแล้ว แต่ว่า.... เธอไม่เคยรู้สึกดีใจหัวใจพองโตเท่านี้มาก่อน

เธอสะบัดศีรษะแรงๆ อีกรอบ ตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารต่อ

“ให้พี่ช่วยมั้ย เห็นเหม่อลอยหลายครั้ง”ณภัทรเดินเข้ามาหาพลางดึงถ้วยใส่ของสดมาจากมือของหญิงสาว

“ไม่เป็นไรค่ะ เหลือแค่สองอย่างก็เสร็จแล้ว พี่ภัทรทำงานมาเหนื่อยๆ ไปนั่งพักดีกว่าค่ะ”เธอดึงของในมือชายหนุ่มกลับมาถือเอง แล้วลงมือเทใส่กะทะ

“แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร พี่เป็นห่วงรู้มั้ย ถ้าไม่ไหว ก็ไม่ต้องทำ เดี๋ยวพี่จัดการเอง”เขาจับไหล่บางให้หันมาหา พลางจ้องมองเข้าไปในดวงตา

“ไหวค่ะ รับปากไว้แล้ว ก็ต้องทำให้กิน พี่ภัทรบอกแก้วเองว่าอย่าผิดคำพูดเด็ดขาด จะกล้าเป็นคนไม่ดี ไม่มีสัจจะ”

“ช่างปะไร น้องแก้วไม่สบายควรพัก เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมา พี่ใจขาดตายแน่ คงโทษตัวเองที่ไม่ห้ามน้อง ไม่ยอมเข้ามาช่วย จนน้องแก้วล้มป่วยไม่สบาย”เ

“พี่ภัทรคิดมากเกินไปแล้วค่ะ แก้วสบายดีมาก ดูสิคะ ยังยิ้มได้ปรกติ”เธอบอกแล้วฉีกยิ้มกว้างให้เขาดู

“ตกลงคือจะทำให้เสร็จจนได้ใช่มั้ย”

“ค่ะ”

“โอเคๆ พี่ไม่อยากขัดแล้ว ตามสบายเลยจ้ะ ถ้าหน้ามืดรีบบอกพี่เลยนะ ไม่เอาดีกว่า งั้นพี่จะนั่งดูน้องแก้วทำอาหารจนเสร็จ ไม่อยากให้คาดสายตา”

“ตามใจเลยค่า เพื่อความสบายใจของพี่ภัทร”เธอไม่อยากต่อความสาวความยืดอีก ปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเองไป ส่วนเธอก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ

ทุกอย่างถูกจัดเสิร์ฟบนโต๊ะอาหาร ตอนนี้ณกานต์ ณภพ และ ณภัทร ก็พร้อมหน้าพร้อมตากัน โดยมีแก้วเกล้าตักข้าวสวยใส่จานให้ทีละคน

“ขอบคุณครับคนสวย”ณกานต์รับจานมาเอ่ยขอบคุณน้องสาวคนสวยของตน

“ปากหวานอีกแล้ว ชมตลอด”เธอยิ้มแล้วตักใส่จานพี่ณภพ พี่ภภัทรต่อ

“ก็น้องสาวของพี่สวยจริงๆ นี่น่า ใช่มั้ยไอ้ภัทร”ณกานต์บอกไปตามจริง แล้วหันไปหาน้องชายช่วยเสริมอีกแรง

“ใช่ครับพี่ น้องแก้วสวยเหมือนนางฟ้า ไม่มีผู้หญิงคนไหนสวยสู้ได้เลย”เขาก็ไม่น้อยหน้าพี่ชายเลยสักนิด เรื่องอวยน้องแก้วต้องยกให้เป็นหน้าที่เขา จัดหนักจัดเต็มไม่ยอมให้เป็นรองใคร

“พอๆ เลยค่ะ แก้วเขินจนตัวลอยแล้วเนี่ย กินข้าวกันดีกว่า ยังมีงานอีกเยอะต้องทำไม่ใช่เหรอคะ”เธอยกมือห้าม เกินที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แต่ละคนเข้าขากันดีเหลือเกิน ยกยอเธอมาตั้งแต่เล็กจนโต การที่เธอมีนิสัยเอาแต่ใจก็มาจากพวกพี่ๆ เขานั่นแหละ ตามใจมากกว่าพ่อกับแม่อีก พวกท่านยังต้องยอมแพ้

“ใช่ เมื่อไรน้องแก้วจะเรียนจบนะ จะได้มาเป็นผู้ช่วยพวกพี่”

“ตอนนี้แก้วก็ช่วยได้นะคะ เป็นการฝึกงานไปในตัวไปด้วย เวลาลงสนามจริง จะได้ไม่ต้องมาสอนกันอีกให้เสียเวลา”เปิดทางมาขนาดนี้ มีหรือที่คนอย่างแก้วเกล้าจะไม่สนใจ

“เอาไงพวกมึง”ณกานต์หันไปถามความเห็นน้องชายทั้งสอง

“ตามใจน้องแก้วเลย ให้น้องเรียนรู้งานตอนนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี”ณภพสนับสนุนอีกแรง

“งั้นผมอาสาสอนน้องแก้วเอง งานไหนที่ไม่ยุ่งยากก็ส่งมาให้ผมสอนน้องแล้วกัน”

“อือๆ ตามนั้น กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวเย็นหมด”