ไป๋หมิงจูขยับกายด้วยความเมื่อยขบด้วยตลอดชีพที่ผ่านนางมิเคยต้องมานั่งนิ่งสงบเป็นเวลานานเช่นนี้มาก่อน แต่ยามนี้เช่นไร ยามนี้นางก็จำต้องเตือนตนให้อดทนไว้ ด้วยที่นี่ตนเองนั้นช่างไร้ความทรงจำใดทั้งสิ้นด้วยถือได้ว่าเป็นถิ่นของบุรุษแปลกหน้านามเซียวซานหลางผู้นั้นโดยแท้ และแน่นอนว่าสตรีจากยุค2026ที่มิเคยคิดถึงการมีสามี เช่นตนอย่างไรคงมิยินดีเข้าหอ กับคนที่แม้แต่หน้าตายังมองกันไม่ชัดเจนเป็นแน่
ทว่าคืนนี้นั้นแม้แต่จางเสี่ยวเหมยคนสนิทตนก็มิอาจรั้งอยู่ช่วยเหลือ แต่ก็หาใช่ว่าอดีตคุณหมอเช่นนางจะนำพาหรือก็หาไม่ด้วยเช่นไรหลายปีที่ผ่านมาตนเองก็ดำเนินชีวิตแบบตัวคนเดียวมาตลอดอยู่แล้ว แถมยามนี้นั้นตนเองยังเพิ่มพูนความรู้แตกฉานเรื่องพิษอีกแขนง จะเอาตัวรอดให้ผ่านพ้นคืนเข้าหอคงมิได้ยากเกินความสามารถสักเท่าใดหรอกกระมังเต็มที่หากจวนตัวมิได้วางยาพิษเขาก็คงต้องแสร้งวางยาพิษขนานอ่อนให้แก่ตนเองแล้ว
เสียงฝีเท้าสม่
