ประมวลมองไปยังลูกชายคนเดียวของเจ้าสัว วทันยูได้ยืนหน้าเครียดขรึมหน้าห้องไอซียูตั้งแต่มา แล้วก็ยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก เมื่อได้เห็นความห่วงใยที่วทันยูมีต่อนายของตัวเอง แม้ว่าการแสดงออกที่ผ่านมา อีกฝ่ายจะดูไม่เหลียวแล ไม่สนใจ แต่ตอนนี้กลับเห็นได้ชัดว่าสีหน้าของชายหนุ่มนั้นเป็นกังวลมากแค่ไหน
“คุณยูมานั่งก่อนไหมครับ เดี๋ยวเจ้าสัวก็ไม่เป็นไรแล้วครับ ถึงมือหมอแล้ว” ประมวลเดินมาเอ่ยบอกชายหนุ่มที่หน้าห้องไอซียู
“เขาจะเป็นจะตายมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผม” คนปากแข็งเอ่ยตอบกลับแล้วก็เดินจากไปทันที ส่วนประมวลก็ได้แต่ยิ้มขำในลำคอมองชายหนุ่มที่เดินจากไป ด้วยมองออกว่าวทันยูนั้นห่วงคนเป็นบิดามากแค่ไหน ไม่งั้นไม่มารอที่หน้าห้องไอซียูนานสองนานหรอก หากเขาไม่เดินมาทักมาคุยด้วยคงยืนหน้าเครียดอยู่ตรงนี้จนกว่าหมอจะเปิดประตูออกมานั่นแหละ
วทันยูกำลังจะเดินออกจากประตูไปลานจอดรถก็ต้องหยุดเท้าที่กำลังก้าวเดินเมื่อมองเห็
