ครรภ์จำเลย

กรอด! เสียงกัดกรามกรุ่นโกรธดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนาสีเข้มจากการดูดบุหรี่เป็นประจำของชายหนุ่มดังลอดออกมาเมื่อได้เห็นภาพที่เลขาส่วนตัวนำมาให้ ชายหนุ่มได้จ้างนักสืบเพื่อสืบดูความเคลื่อนไหวของพ่อบังเกิดเกล้าตลอด ระยะเวลาหลายสิบปีมานี้ และยังเหมือนเดิมที่พ่อของเขายังคงไปมาหาสู่ผู้หญิงสารเลวที่แย่งพ่อเขาไปจากแม่ของเขาจนท่านต้องตรอมใจตาย เพราะความชั่วของคนสองคน เขาถึงต้องโตมาโดยไร้ซึ่งอ้อมกอดของผู้เป็นมารดา เขาโตมากับนมอิ่มที่เปรียบเหมือนแม่คนที่สอง สมควรรับรู้ถึงความเจ็บปวด ความแค้นของนายหนุ่มตัวเองดี และรู้ดีว่าความแค้นยิ่งเพิ่มพูนขึ้นทุกวันเมื่อเห็นคนสองคนมีความสุขดี ต่างจากเขาที่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว มีเพียงความแค้นที่เยียวยาหล่อเลี้ยงให้เขาโตมาเป็นวทันยู พรอุษา หรือยู วัย 35 ปี เหมือนอย่างทุกวันนี้ เขาเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของแม่ ตั้งแต่ที่แม่ตรอมใจตายตอนเขาอายุ 12 ขวบ วทันยูรับรู้ทุกอย่างถึงความขัดแย้งไม่ลงรอยของพ่อแม่ และจำมันได้ดีเมื่อพ่อทรยศต่อความซื่อสัตย์ของแม่ไปคบชู้กับหญิงสารเลวคนนั้น สิ่งที่เขาเกลียดแค้นที่สุดยามมองกระจกคือเห็นเงาะสะท้อนของตัวเอง ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา ทุกอย่างล้วนถ่ายทอดมาจากผู้ชายสารเลวคนนั้นทั้งหมด ทำไมเขาถึงต้องเหมือนแฝดของคนที่เขาเกลียดด้วย เกลียดแม้กระทั่งเลือดของเวทิตที่ไหลเวียนในตัวของเขาครึ่งหนึ่ง “คุณยูจะให้เลิกติดตามหรือติดตามต่อครับ” สมควรเลขาคนสนิทเอ่ยถาม “ติดตามต่อไป แล้วลูกสาวของหญิงแพศยาคนนั้นล่ะ ตอนนี้เรียนจบรึยัง” เขาถามถึงพรปวีณ์ ลูกสาวของหญิงแพศยาคนนั้น ธุรกิจทุกอย่างที่เขาดูแลล้วนเป็นของมารดาผู้ให้กำเนิด ทรัพย์สมบัติทุกอย่างที่เป็นของเวทิต บิดาผู้ทำให้เขาเกิดมา เขาไม่รับสักอย่างแม้จะเป็นโรงงานส่งออกผลไม้อบแห้งที่อีกฝ่ายได้มาขอร้องให้เขาเข้าไปรับช่วงบริหารต่อจากตน ทุกวันนี้เขาทำไร่ส้มและส่งออกส้มไปต่างประเทศ ทุกอย่างคือสมบัติที่มารดาทิ้งไว้ให้เขา และตอนนี้ก็เปิดตลาดไปหลายประเทศแล้ว ทั้งเวียดนาม จีน มาเลเซีย ญี่ปุ่น เกาหลี ตอนนี้กำลังเปิดตลาดที่ยุโรป และทุกวันนี้ไม่มีใครไม่รู้จักนายวทันยู เจ้าของไร่ส้มพรอุษาที่ร่ำรวยที่สุดในจังหวัดจันทบุรี “เรียนจบแล้วครับคุณยู และตอนนี้เหมือนว่าจะไปทำงานที่บริษัทของคุณเวทิตครับ” “หึ! อีกหน่อยคงยกทุกอย่างให้สองแม่ลูกนั่น ขนาดพิการยังบ้าตัณหา” เขามองรูปในมือที่เปิดดูเป็นรูปที่เจ้าสัวเวทิตบิดาและจำปา ผู้หญิงที่เขาตราหน้าว่าแพศยามาตลอดกำลังโอบกอดกันในบ้านของอีกฝ่าย เมื่อสิบกว่าปีก่อน เวทิตได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เลยทำให้เดินไม่ได้ ขยับช่วงล่างไม่ได้ แต่ช่วงบนยังทำงานได้ปกติ และนั่นแหละทำให้เขาสะใจนักที่กรรมกำลังเล่นงานพวกไม่ซื่อสัตย์ พวกทรยศคนรักตัวเอง และเขาจะไม่เป็นแบบผู้ชายคนนั้นแม้ว่าเลือดในตัวของตัวเองจะมีเลือดของเจ้าสัวเวทิตไหลเวียนอยู่ครึ่งหนึ่งก็ตาม “สั่งนักสืบของเราจับตาดูพวกชั่วนั่นตลอดเวลา ฉันต้องการความเคลื่อนไหวจนกว่าจะมีจังหวะ” วทันยูเน้นท้ายประโยคห้วนแข็งและนั่นทำให้สมควรเลขาคนสนิทถึงกับงงไม่เข้าใจ เพราะไม่รู้ว่านายหนุ่มรอจังหวะอะไรอยู่ตอนนี้ “จังหวะอะไรครับคุณยู” “จังหวะที่จะทำให้พวกมันตายทั้งเป็นไงล่ะ เหมือนที่พวกมันทำกับแม่ฉัน และทำให้ฉันต้องอยู่กับความแค้น อยู่อย่างไม่มีความสุขมาตลอดหลายสิบปี โดยเฉพาะลูกสาวของผู้หญิงแพศยาคนนั้น จับตาดูให้ดี ฉันต้องการความเคลื่อนไหวเด็กนั่นทุกอย่าง” เขารู้แล้วว่าตอนนี้เจ้าสัวเวทิตและหญิงชั่วที่มาแทรกกลางความรักของแม่เขาที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับนั้น ใครมีความสำคัญกับทั้งสองคน ทางเดียวที่จะทำให้พวกทรยศนั่นตายทั้งเป็นคือทำลายชีวิตที่กำลังสดใสของพรปวีณ์ สำเภางาม หรือวี วัย 22 ปีพังย่อยยับ ทำให้หล่อนตายทั้งที่ยังหายใจอยู่