หลายวันต่อมาหลังจากที่หลิวอี้เฟยอาการดีขึ้นซุนป๋อเหวินนั้นไม่รอช้าเขาได้แสดงให้นางเห็นอย่างแจ่มชัดว่าวันนั้นนางมิได้ถูดดาบหรือกระบี่ทิ่มแทง ทว่าเป็นของแข็งจากร่างของเขาต่างหาก
หลิวอี้เฟยอับอายจนร่างกายกลายเป็นกุ้งนึ่งสุก แม้จะคิดหลบหน้านางก็ไม่อาจหลีกหนีพ้นได้อีกทั้งในทุกค่ำคืนยังต้องเผชิญหน้ากับเขาภายใต้สถานการณ์ที่ถูกบีบบังคับกระทั่งนางเข้าใจและเคยชินกับร่างกายของซุนป๋อเหวินประดุจร่างของตัวเอง
ตั้งแต่ได้สนิทชิดเชื้อกับเขา องค์หญิงสิบเอ็ดก็รู้สึกว่าตนเองเริ่มเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทรวมทั้งไทเฮา
กระทั่งฝ่าบาทที่นางแทบจะไม่เคยได้พบหน้ายังเรียกนางเข้าเฝ้า และน่าแปลกประหลาดยิ่งที่แม้แต่องค์หญิงสิบที่มักจะหาเรื่องนางอยู่เสมอนับตั้งแต่ที่นางกำนัลพวกนั้นมาบีบบังคับฝืนใจให้นางไปพบ หลิวอี้เฟยก็ไม่เห็นว่าคนเหล่านั้นจะตามมาระรานและหาเรื่องอีก
หลิวอี้เฟยใคร่ครวญ เช่นนี้จะนับว่านางมีคนใหญ่โตที่หน
