องค์หญิงสิบเอ็ดมาถึงหน้าตำหนักไคว่ลื่ออันเป็นตำหนักกลางที่วังหลวงมักใช้จัดงานเลี้ยง มือเรียวของนางกำกระดาษแผ่นเล็กเอาไว้ กระดาษแผ่นนี้เป็นข้อความที่ส่งมาจากซุนป๋อเหวิน
นางอ่านทวนหลายรอบ ยังไม่เข้าใจว่าคนผู้นี้หมายถึงเรื่องอันใด เพียงแต่ว่าบอกให้นางจดจำให้ดี หากเข้าตาจนเขายังหวังว่านางจะฉลาดพอที่จะใช้ข้อมูลนี้เพื่อแก้ไขสถานการณ์
"คุณชายซุนกำชับมาว่า เรื่องใดก็ตามที่องค์หญิงคิดจะทำขอให้มั่นใจเพราะเขาจะหนุนหลังองค์หญิงเองเพคะ องค์หญิงท่านคิดจะทำเรื่องใด ไยบ่าวไม่รู้ ที่คุณชายซุนพูดหมายความว่าอย่างไรเพคะ"
หลิวอี้เฟยส่ายหน้า
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเขาหมายถึงสิ่งใด แต่อย่างน้อยเขาก็บอกว่าจะหนุนหลังข้ามิใช่หรือ"
เพราะคำว่า 'หนุนหลัง' ของเขาทำให้หลิวอี้เฟยบังเกิดความมั่นใจในตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
การมาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้นางจึงไม่ได้ทำตัวลีบอย่างองค์หญิงตกอับผู้หนึ่ง แผ่นหลัง
