ขนตายาวงอนขยับไหวก่อนที่หลิวอี้เฟยจะลืมตาตื่นขึ้นมา นางรู้สึกร้าวระบมไปทั้งตัวจนไม่อาจขยับกาย สายตากลิ้งกลอกไปมาช้า ๆ ภายในห้องนี้ยังมืดสลัวมองไม่เห็นสิ่งใดชัดเจน
หรือว่านางจะตายแล้วและไม่รู้ว่าวิญญาณหลุดลอยมาอยู่ที่ใด
หลิวอี้เฟยกะพริบตาปริบ ๆ ปรับสายตาของตนเองให้เคยชินกับความมืด เบื้องหน้าของนางคล้ายกำแพงหนา นางหรี่ดวงตาเล็กน้อยก่อนจะยกมือเรียวสัมผัสเข้ากับกำแพงใหญ่
เพียงนิ้วแตะต้องหลิวอี้เฟยพลันรู้สึกประหลาดใจ เมื่อกำแพงนั้นราวกับขยับได้นางจึงประกบฝ่ามือเข้าไปเต็ม ๆ และค่อย ๆ ลูบเบา ๆ หญิงสาวค่อย ๆ ไล่สายตาไปเรื่อย ๆ กระทั่งต้องชะงักนิ่งงันเมื่อสบเข้ากับดวงตาคมคู่หนึ่งที่กำลังจับจ้องนางอยู่
"ตื่นขึ้นมาก็หาโอกาสล่วงเกินคนแล้วหรือ"
เสียงทุ้มต่ำที่แสนจะคุ้นเคยทำให้นางตกใจมือเล็กหดกลับทันใดเมื่อแน่ใจแล้วว่าคนผู้นี้คือผู้ใด
แต่เอ๊ะ เป็นนางที่ตายแล้วมิใช่หรือ เมื่อคืนถูกเขาแทงบาดเจ็บสา
