ตอนที่10 หลานชายของอาม่า
790 Words
ตอนที่10 หลานชายของอาม่า
ห้องจัดเลี้ยงโรงแรม
“พวกเราเข้าไปในงานกันเถอะครับคุณแม่ ป่านนี้แขกเหรื่อคนสำคัญคงรอกันแย่แล้วล่ะครับ”
เจ้าสัววันชัยมหาเศรษฐีหมื่นล้านเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม ระหว่างยืนประสานมืออยู่หน้ารถยนต์นำเข้าสุดหรูบริเวณลานจอดรถชั้นล่างของโรงแรม
“ก็ช่างหัวแขกพวกนั้นประไร”
“โถ่ คุณแม่ครับ”
“ลูกอาตี๋เล็กล่ะ? อีอยู่ไหนอั๊วไม่เห็นหน้าอีเลย ถ้าอีไม่มาอั๊วก็ไม่ลงจากรถอั๊วจะกลับบ้าน อาคนขับลื้อไปส่งอั๊วที่บ้านเลยนะ”
เสียงหญิงสูงวัยดังสวนขึ้นมาทันควัน
“เห็นไหมล่ะ ฉันบอกคุณพี่แล้วให้เลือกโรงแรมอื่นก็ไม่เชื่อ ทำไมต้องมาเลือกโรงแรมที่ไอ้เด็กเวรนั่นทำงานอยู่ด้วยนะ”
ผู้หญิงเลยวัยกลางคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพง ประดับตกแต่งเครื่องประดับมีราคาเอ่ยกระซิบกระซาบกับเจ้าสัววันชัย สีหน้าของนางแสดงความไม่ค่อยพอใจนัก อาตี๋เล็กที่มารดาสามีของหล่อนเอ่ยถึงคือน้องชายของเจ้าสัววันชัยที่ถึงแก่กรรมไปนานหลายปีแล้ว ทิ้งเอาไว้เพียงทายาทที่เป็นเสมือนเสี้ยนหนามส่วนแบ่งมรดกของตระกูล รวมไปถึงเงินกงสีที่ฝ่ายนั้นควรจะได้ ทว่าหล่อนและสามีก็ใช้เล่ห์เพทุบายยักหยอกเอาไว้โดยที่มีใครล่วงรู้
“ใจเย็นก่อนน่า คุณหญิงเดี๋ยวผมจัดการเอง ก็บอกแล้วไงว่าโรงแรมนี้เป็นของเพื่อนสนิทของผมมันชวนให้มาจัดงานที่นี่ ผมจะปฏิเสธก็น่าเกลียดคนกันเองทั้งนั้นต้องพึ่งพาอาศัยกัน”
เจ้าสัววันชัยพยายามอธิยายให้คุณหญิงแก้วมุกดาคู่ชีวิตเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาเลือกโรงแรมแห่งนี้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดครอบรอบอายุ87ปีให้แก่ผู้เป็นมารดา
“นี่วันสำคัญของอั๊วแท้ๆ อียังใจดำไม่มาหาอาม่าของอีอีก อั๊วช้ำใจจริงๆ”
หญิงชราพูดจาตัดพ้อด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
“คุณแม่ค่ะ ตาเทพบดินทร์ก็เป็นหลานชายของคุณแม่เหมือนกันนะคะ พูดแบบนี้หากตาเทพมาได้ยินคงเสียใจแย่เชียว เข้าไปในงานกันเถอะนะคะตาเทพรอพวกเราอยู่ในงานแล้ว นะคะคุณแม่”
คุณหญิงแก้วมุกดาช่วยพูดอีกแรง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่
“พวกลื้อสองผัวเมียนี่พูดจาไม่รู้เรื่อง อาเทพน่ะอั๊วเจออีอยู่บ่อยๆ แต่ลูกอาตี๋เล็กเนี่ยร้อยวันพันปีอีไม่เคยมาหาอั๊วเลยจะรอให้อั๊วไปเข้าเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ก่อนหรือไง อีถึงจะมาหาอั๊ว นิสัยเหมือนถอดแบบพ่ออีออกมาไม่มีผิด”
“คุณแม่ครับอย่าพูดแบบนั้นสิครับวันนี้งานมงคลของคุณแม่นะครับ จะไปสนใจทำไมกับแค่ไอ้หลานเนรคุณเพียงคนเดียว”
เจ้าสัววันชัยขมวดคิ้วมุ่นสีหน้าเคร่งเคียด คนในบ้านต่างรู้กันดีว่าคุณแม่ของเขาเป็นคนแก่หัวรั้นมากขนาดไหน
“ลื้ออย่ามาว่าหลานอั๊วนะอาวันชัย เรื่องที่มันเกิดขึ้นมาทั้งหมดทั้งพวกลื้อและอั๊วก็มีส่วนผิดด้วยกันทั้งหมด อย่าซี้ซั้วพูดจาแบบนี้ให้อั๊วได้ยินอีกเป็นอันขาด”
หญิงสูงวัยยกมือตบเข่าดังฉาด ทำเอาทั้งเจ้าสัววันชัยรวมไปถึงคุณหญิงแก้วมุกดาหน้าเจื่อนไปตามๆ กัน
“ผมขอโทษครับคุณแม่ ต่อไปผมจะไม่พูดจาแบบนี้อีก ลูกอาตี๋เล็กมันก็ทำงานอยู่ในโรงแรมนี้แหละครับคุณแม่ คุณแม่เข้าไปในงานก่อนเถอะนะครับเดี๋ยวผมจะให้คนไปตามมันมาพบคุณแม่เอง นะครับ”
“คุณค่ะ มันจะดีหรือคะ” คุณหญิงแก้วมุกดาดึงแขนเสื้อสามี
“เอาน่า ตอนนี้เราต้องตามน้ำไปก่อน ขืนคุณแม่ไม่ยอมเข้าไปในงานเรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่นะคุณหญิง หากงานล่มจะพากันอับอายขายหน้าไปกันใหญ่”
เจ้าสัววันชัยกระซิบบอกภรรยา
“ตามใจคุณแล้วกันค่ะ”
คุณหญิงแก้วมุกดาชักสีหน้าใส่สามี แต่ก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้เพราะสิ่งที่เจ้าสัววันชัยบอกมันก็ถูกต้องทุกอย่าง แขกเหรื่อที่เชิญมาร่วมงานก็เป็นพวกมหาเศรษฐีร้อยล้านพันล้าน พวกไฮซ้อไฮโซ คนมีชื่อเสียงแทบทุกวงการในประเทศไทย
“เอ้อ พูดแบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย ลื้อพูดจริงใช่ไหมอาวันชัย ไม่โกหกอั๊วหรอกใช่ไหม”
“จริงสิครับคุณแม่ เข้าไปในงานกันเถอะครับ”
พอเจ้าสัววันชัยยืนยันหนักแน่นคุณแม่ของเขาจึงยอมลงจากรถยนต์แต่โดยดี
- Writer
