เมื่อรักครั้งแรด

มาแสดงเป็นแฟน

(“สัจธรรม มีขึ้นมีลง มีสูงมีต่ำ จำเอาไว้”) นางพูดจบปิดสายลงทันที

-“เชอะ อีปลาเน่า”- เจ๊ฉิ่งด่าเข้าไปในโทรศัพท์ทั้ง ๆ ที่วางสายแล้ว

ปภัสสรยกหมอนที่หนุนหัวอยู่มาปิดที่ใบหน้า ก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง

“เร็ว ๆ” เจ๊ฉิ่งตบมือเร่งรัดทีมงานที่นางเซตเอาไว้ เพื่อทำให้นางเอกใหม่ในสังกัดโดดเด่นเด้งดึ๋งให้เข้ากับสายตาของบริษัทโฆษณาที่นางพาเปรี้ยวมาแคสติงในวันนี้

“ผมน้องเปรี้ยวสวยอยู่แล้ว ดำขลับไม่ทำสี จัดไปไดร์หนีบให้ตรง อัดเซรัมเข้า” นางสั่งเด็ก ทุกคนทำงานอย่างขมีขมัน ทุกคนดูจะพึงพอใจในตัวเปรี้ยวที่ดูปราดเปรียว และขาของเธอยาว ผิวก็ขาว และผมที่ดำเงางามสลวย

“เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์” นางบอกดอยกับเปรี้ยวหลังเลิกงาน

“ชัวร์” เจ๊ฉิ่งยิ้มปากจะฉีกถึงหู

“ไปวันนี้เจ๊เลี้ยงทุกคน หมากะทุ” เธอหันไปบอกน้องในทีม

“หมูกะทะ” ทุกคนพูดขึ้นพร้อม ๆ กัน ก่อนเสียงหัวเราะด้วยความสนุกสนานจะดังขึ้น ดอยดันหลังเปรี้ยวขึ้นไปบนรถตู้ของเจ๊ฉิ่ง

กริ๊ง ๆ กริ๊ง ๆ... เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ดอยปิดประตูรถ ก่อนจะกดรับ

“ครับพี่ดิน” เขารับสายของพี่ชาย

(“พี่สั่งนะ สุดสัปดาห์นี้กลับมาที่บ้านด้วย มีเรื่องจะคุยด้วย สำคัญมาก ๆ”) พี่ชายย้ำคำและออกคำสั่ง

(“แกไม่ติดงานใช่ไหม”) เขาถามเพราะเข้าใจในงานของน้องชายเช่นกัน

“ผมจะไปครับ แน่นอน” ดอยถอนหายใจดัง ๆ ออกมาทันที อย่างไรเขาก็หนีพี่ชายไปไม่ได้

(“พาเพื่อนมาด้วยสิ มีงานปาร์ตี้”) ปฐพีบอกผู้เป็นน้อง

(“ฉันจะประกาศหมั้น”) เขาบอกน้องชายตรง ๆ ภูผาเริ่มหน้าเสีย ที่ปภัสสรหายไป คงไปอยู่กับพี่ชายของเขานะสิ แล้วถ้าหากเธอจะหมั้นและแต่งงานกับพี่ชายของเขา เขาคงรับมันไม่ได้ สีหน้าของดอยมีแววกังวลอยู่มาก

“อ้าว... ไม่ขึ้นรถอะดอย ไปเร็ว กินเร็วกลับเร็วจะได้พักกัน” เสียงเจ๊เรียกมาจากในรถ

“ครับ ๆ” เขารีบขึ้นไปนั่งในรถ

“เปรี้ยวไปมวกเหล็กกับพี่นะ” ดอยเอ่ยชวนตอนกลับถึงคอนโด

“โธ่... พี่ดอย ให้เปรี้ยวพักบ้างเถอะค่ะ” เธอบอกเขา เพราะเจ๊ฉิ่งจะไปสิงคโปร์สุดสัปดาห์นี้

“ก็ไปพักผ่อนที่มวกเหล็กไง เคยไปยัง” เขาบอกและถามกลับ

“อึ...” เธอส่ายหน้า ก่อนจะทรุดนั่งลงบนโซฟา ดอยเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำดื่มออกมาสองขวด และยื่นให้เธอขวดหนึ่ง สาวน้อยเอาขวดน้ำเย็น ๆ มากลิ้งที่ใบหน้า

“ทำอะไร” ดอยถามด้วยความสงสัย

“ก็มันร้อนอะพี่ดอย ทำแบบนี้เย็นดี” เธอบอกเขา แล้วยังทำแบบเดิมต่อ เขาหัวเราะฮึ ๆ

“อีกอย่างพี่มีเรื่องขอร้องเรา” ภูผาเข้าเรื่องของเขา

“คะ?” เธอยกตัวขึ้นก่อนจะจ้องมองหน้าชายหนุ่มด้วยความอยากรู้

“รับปากก่อนว่าได้” เขาให้เธอตกลงก่อน

“โห... ยังไม่รู้เลยว่าเรื่องอะไร ไม่เอาอะ” เด็กสาวส่ายหน้าระรัว ปฏิเสธออกมาทันควัน ดอยลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าสาวน้อย สีหน้าและสายตาที่ส่งออกไปให้เธอดูจริงจัง

“นะ เปรี้ยว” เขาพูดสั้น ๆ เด็กสาวสบตาของเขาที่ฉายแววอ้อนวอนและดูแน่วแน่

“ก็ได้” เธอรับคำแบบใจอ่อน

“เฮ...” เขาเด้งตัวขึ้นทันที เปรี้ยวถึงออกอาการเหวอ อ้าปากหว๋อ

“แสดงละครเป็นคู่นอนของพี่และคนรักของพี่” เขาบอกเธอ

“เฮ้ย...” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ

“จะบ้าหรือพี่ดอย” เธอยกมือโบกสะบัดปฏิเสธ ส่ายหน้า ปากก็ขยับพูด

“ไม่เอาอะ ไม่เอ๊า...” เธอปฏิเสธเสียงสูง

“เปรี้ยว มันสำคัญกับพี่มากนะ” ดอยเริ่มตีหน้าเศร้าอีกครั้งหนึ่ง นั่งซึมไปเลยทีเดียว

“พี่ชายพี่จะหมั้นกับปภัสสร” เขาเล่าให้เธอฟัง

“พี่รักเธอ” เขาบอกเสียงสั่น น้ำตาคลอ

“แต่พี่ก็ไม่สามารถยอมรับได้หรอกนะ ถ้าปลาเธอจะแต่งงานกับพี่ชายของพี่” เขาเล่าต่อ

“มันมีอะไรที่มากกว่านั้น พี่บอกเปรี้ยวได้แค่นี้” เขารีบลุกขึ้นไปทันที เพราะไม่อยากให้เปรี้ยวเห็นว่าตัวเขาอ่อนแอ ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้หัวใจเจ็บร้าวเหลือเกิน

“พี่ดอย...” เด็กสาวมองตามหลังเขาไปด้วยความเห็นใจ นึกถึงสภาพที่เขาดื่มจนเมามายในวันที่ฝนตกหนักได้

“ก็ได้ ๆ...” เธอตะโกนตามหลังร่างหนาของเขาที่กำลังจะปิดประตูห้องลง

“เยส เยส เยส...” ดอยเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขายกสองมือกำ ดึงหมัดเข้าหาตัวเอง ส่งเสียงร้องดีใจเบา ๆ

“โอ้โห... ทางเข้าบ้านหรือคะ กว้างใหญ่ไพศาล” เสียงเปรี้ยวดังขึ้น กดกระจกรถลง ทำท่าสูดอากาศบริสุทธิ์ มองออกไปที่พื้นที่กว้างใหญ่ของไร่ปฐพี

“ของพี่ชายพี่น่ะ” ดอยบอกเธอ

“นี่เปรี้ยว เราจำที่พี่สอนพี่บอกได้ไหม” ดอยย้ำเรื่องที่ให้เปรี้ยวแสดงเป็นคนรักคู่นอนคนใหม่ของเขา

“ค่ะ คุณพี่ดอยคะ คุณพี่เล่นพูดมาตั้งแต่ออกจากคอนโดที่กรุงเทพ นี่จะถึงบ้านพี่แล้ว ร้อยกว่ารอบแล้วมั้งคะ” เธอหันไปทำตาเขียวใส่พี่ชาย มองหน้าเขาแบบไม่พอใจ พูดเรื่องนี้ซ้ำไม่รู้กี่รอบ

“พูดย้ำอยู่นั่นแหละ” เธอยังบ่นไม่เลิก

“บรรยากาศดี ๆ เสียหมด เชื่อมือไอ้เปรี้ยวเถอะน่า ซื้อขนมกินได้ละกัน ชิ...” นั่นยังมีต่อท้ายทำหน้าย่น ๆ ใส่เขาอีก ดอยยิ้มออกมาหน้าบาน เห็นความสดใสน่ารักของเปรี้ยวทำให้เขาลืมเรื่องร้ายเศร้า ๆ ในใจลงไปได้บ้าง

“โอ้ะ ๆ... มีม้าด้วยหรือคะ” เธอเห็นม้าที่เดินเล็มกินหญ้าอยู่แถวบริเวณนั้น ตื่นเต้นดีใจใหญ่

“มีสิ เดี๋ยวถ้าเปรี้ยวตีบทแตก พี่จะพาไปขี่ม้าให้ทั่วเลย” เขาติดสินบน

“แน่นะคะ” เธอยิ้มพราว ก่อนจะชี้นิ้วจิ้มไปที่หัวไหล่ของเขา

“เออ...สิ พี่เคยพูดเล่นหรือ” เขาจ้องตอบอย่างจริงจัง

“ค่ะ” สาวน้อยรับคำพูดน้ำเสียงยาน ๆ สองคนหัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน

ดอยขับรถตรงตามถนนเข้าไปยังบ้านหลังใหญ่ของไร่ปฐพี ทั้งสองคนเห็นปฐพีพี่ชายของภูผา เดินออกมากับนางเอกแถวหน้าของเมืองไทย ปลา ปภัสสร

ดอยขับรถเสียบเข้าไปยังที่จอดรถ เขาเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กับเปรี้ยวตามนิสัยของเขา พอดอยเปิดประตูรถให้ สาวน้อยก็กระโดดขึ้นกอดคอพี่ดอยทันที ก่อนจะลงไปยืนข้างภูผากอดโอบเอวเขาเอาไว้แน่น

“บ้านพี่ดอยน่าอยู่จังค่ะ” พร้อมทั้งกระโดดหอมแก้มเขาสองสามที ดอยกอดเอวเธอเอาไว้แบบหลวม ๆ เธอจับมือเขาให้ตะปบลงที่เนื้อสะโพก พูดให้ได้ยินกันแค่สองคน

“แสดงให้สมบทบาทหน่อยสิคะคุณพี่” เธอว่าให้ภูผา เขายิ้มออกมามองหน้าเปรี้ยวแบบไม่น่าเชื่อ

“เกินไปไหม” เขาต่อคำกับเธอเบา ๆ