การที่ผมพยายามตีสนิทเพื่อนใหม่อย่างยัยผีคริสตัลนั่นทำให้ผมรู้ว่ามันผิดมหันต์ ทั้งๆ ที่ผมช่วยพาเข้าชมรมให้ ถึงจะเป็นชมรมศาสตร์มืดที่ไร้ซึ่งสมาชิกชมรมจนเหมือนจะถูกยุบก็เถอะ แต่มันก็เหมาะกับยัยนั่นดีนี่นา และด้วยความปรารถนาดีในฐานะหัวหน้าห้องและเพื่อนร่วมห้อง หลังเลิกเรียนผมจึงชวนเธอไปเที่ยวเพื่อเปิดหูเปิดตา ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมเกือบเป็นหมันตั้งแต่อายุน้อยๆ
ยัยผีบ้าเอ๊ย! นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิง ผมคงสวนกลับไปแล้วล่ะ (อันที่จริงกลัวจนไม่กล้าหนีมากกว่า)
“อาเยลล์ ว่างมั้ย มาช่วยเตี่ยหน่อย”
เสียงของเตี่ยดังออกมาจากภายในห้องโถงของโรงเจ ทำให้ผมที่นั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่ด้านนอกต้องรีบกุลีกุจอเข้าไปรับคำสั่งทันที
“เตี่ยมีอะไรให้เยลล์ช่วยเหรอ”
ชายวัยกลางคนในชุดกี่เพ้าสีแดงคล้ายจั่นเจายื่นเอกสารในมือมาให้แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
“นี่เป็นรายการของที่เตี่ยสั่งมาใช้ในวันงานเทศกาล ‘จงหยวนเ
