ตอนที่ 3

1869 Words

ตอนที่ 3 นายสินธุมองการจัดงานฉลองมงคลสมรส ใจเขาอยากจะยกเลิกงานทั้งหมด ติดที่สิงห์ราชไม่ยอมยกเลิก “โมก นายเข้ามาเมื่อไร ฉันไม่ได้ยินเสียงฝีเท้านายเลย แล้วมีอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มสูงวัยหันกลับมามองคนที่อยู่ด้านหลังและถามขึ้น “ยายอัญยินดีแต่งงานกับนายสิงห์ครับ” พ่อเจ้าสาวบอกความประสงค์ที่ตนเองเดินเข้ามาครั้งนี้ “พวกเราจะทำบาปกับยายอัญหรือเปล่า เธอควรมีอนาคตที่สดใส แต่งงานกับคนที่เธอรักและรักเธอมากกว่า” นายสินธุเอ่ยขึ้นอย่างหนักใจ “ลูกสาวผมคนนี้เป็นเด็กหัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย ที่สำคัญเธอยังไม่มีคนรัก ขอให้พวกเรารับผิดชอบต่อความผิดครั้งนี้เถอะครับนายท่าน” นายโมกเอ่ยขึ้นอย่างสำนึกผิด เขาเห็นนายสิงห์มาตั้งแต่เด็ก รู้ว่าเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ความดีของอัญชันอาจเปลี่ยนใจเขาได้สักวัน “งานนี้ไม่มีใครผิดใครถูกหรอกโมก หรือถ้าจะผิดก็ผิดที่อิงฟ้าคนเดียว แต่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เราต้องแก้ไขให้มันผ่านไปให้ได้” “ใช่ครับ งานต้องเดินหน้าต่อไป” สิงห์ราชโผล่หน้าเข้ามาอีกครั้ง “งานแต่งต้องมีต่อ เชิญแขกมามากมาย จะมาล้มเป็นงานได้ไง เธอต้องรับผิดชอบแทนพี่สาวเธอน่ะถูกต้องแล้ว” ‘อิงฟ้าเธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง’ สายตาเคียดแค้นต่อหญิงสาวที่ทำแบบนี้กับเขา ตอนนี้เขารู้แล้วว่าอิงฟ้าหนีไปที่ไหนกับใคร “ลูกไปแต่งตัวได้แล้ว เหม็นเหล้าไปทั้งตัว ไปตกถังเหล้ามาหรือไง” สินธุเอ่ยบอกลูกชายที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่เปื้อนสีเลือดบางจุด ชายหนุ่มทำเป็นยกแขนเสื้อขึ้นมา “นิดหน่อยเท่านั้นครับ ผมไปแต่งตัวก่อนแล้วกัน” เขารีบออกตัวให้พ้นจากเสียงตำหนิของคนเป็นพ่อ งานมงคลสมรสจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ภายในไร่สิงห์ราชระหว่าง นางสาวอิงฟ้า อมรรัตน์ & นายสิงห์ราช เดชเกรียงไกร มีการเปลี่ยนป้ายชื่อจากอิงฟ้าเป็นอัญชัน ทุกจุดของการจัดงานครั้งนี้ บรรยากาศอบอวลด้วยกลิ่นอายความรัก ดอกกุหลาบส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ แขกผู้ใหญ่ เริ่มเข้ามาสู่บริเวณจัดงาน มีสินธุและมีนา คอยรับแขก ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ดีใจด้วยนะคะ ได้มีลูกสะใภ้เป็นของตนเอง”พี่สาวสินธุเข้ามาแสดงความยินดี “ขอบคุณค่ะ”น้องสะใภ้เอ่ย “ไม่เป็นไร ยายฟ้าหรือหนูอัญ เป็นสะใภ้เราก็ดีทั้งคู่นะ” สินธุบีบมือเมียเบาๆอย่างส่งกำลังใจให้ “พี่สินจะว่าอะไรไหมคะ ถ้าจะบอกว่าฉันดีใจมากที่สุดที่ได้หนูอัญมาเป็นลูกสะใภ้” นางมีนาบอกสามีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “พี่ก็คิดเหมือนมีนา แต่ตอนนั้นลูกรักใครเราก็รักด้วย แต่เมื่อเปลี่ยนมาเป็นหนูอัญก็ดีเหมือนกัน” ภายในห้องแต่งตัวและห้องหอของอิงฟ้ากับสิงห์ราช ที่รูปถ่ายงานแต่งถูกทำลายจากมือเจ้าบ่าว และสั่งคนงานให้เอาไปทิ้ง ‘หนูอัญมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอ’ อัญชันมองเงาตนเองในกระจกที่ ช่างแต่งหน้าทำผมให้เป็นเจ้าหญิงแสนสวย ชุดแต่งงานสีขาวถูกสั่งตัดมาให้เหมาะสมตามความชอบของอิงฟ้า แต่อัญชันใส่มันหลวมเล็กน้อย แต่ถูกแก้ไขอย่างรวดเร็ว “คุณใส่ชุดได้พอดีตัวเลยค่ะ สวยมากๆเลยนะคะ” เจ้าของร้านพูดและหมุนตัวหญิงสาวไปรอบๆ ก่อนเก็บรายละเอียดเล็กน้อยเสร็จก็พูดขึ้นมาอย่างชื่นชมในตัวเจ้าสาว “คุณเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยค่ะ เดี๋ยวพี่ออกไปดูข้างนอกก่อนนะคะ” “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” อัญชันยกมือไหว้คนที่ช่วยแต่งตัวแต่งหน้าให้ แม้จะเป็นคนที่ถูกจ้างมา แต่ก็เป็นคนที่มีอายุมากกว่าเธอ เอื้องเดินเข้ามาหาลูกสาวคนเล็ก ที่วันนี้ต้องมาทำหน้าที่เจ้าสาวแทนพี่สาว “แม่ขอบใจหนูมากอีกครั้งนะที่ยอมเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวหนู คุณสิงห์เป็นคนดี เขาจะดูแลหนูเป็นอย่างดี และรักหนูในสักวัน” “แต่ว่าคุณสิงห์รักพี่ฟ้ามากๆเลยนะคะ” อัญชันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา คนเป็นแม่สวมกอดลูกสาวแนบอก ลูบหลังไหล่เพื่อปลอบใจลูก “แม่เชื่อว่าความเป็นคนดีของหนูอัญ ไม่ยากหรอกที่คุณสิงห์จะรักหนูอัญของแม่ อดทนนะลูก” “ค่ะแม่ อัญจะอดทน” หลังจากสิงห์ราช ออกตามหาตัวอิงฟ้าไปทั่วไร่ และติดต่อกับเพื่อนๆของเธอ แต่ทุกคนไม่รู้เรื่องว่าหล่อนหายตัวไปไหน เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว “ทำไมฟ้าต้องทำอย่างนี้ด้วย ความรักที่พี่มีต่อเธอมันน้อยไปหรือ” “พอๆได้แล้ว สิงห์ ใกล้เวลาจะขึ้น เวทีกล่าวขอบคุณแขกแล้วนะจ๊ะ” คุณมีนาเดินมาดึงแก้วเหล้าออกจากมือเจ้าบ่าว “ผมไม่เป็นไรครับคุณแม่ แค่ไม่อยากทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจและเสียหน้าเท่านั้นครับ” เขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม และลุกขึ้นเซเล็กน้อย ก่อนขึ้นเวที เจ้าบ่าวเจ้าสาวถูกส่งตัวมาอยู่ในห้องเดียวกันเพื่อเตรียมตัว หลังจากคนอื่นออกไปหมดแล้วเหลือเพียงคนสองคน “คืนนี้คนที่จะสวมชุดนี้ควรเป็นอิงฟ้า แต่มันไม่ใช่” แววตาเกรี้ยวกราดและน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจดังขึ้น “นายสิงห์เมาใช่ไหมคะเนี่ย” อัญชันพยายามช่วยเขาเมื่อเห็นเจ้าบ่าวของเธอเซถลาเหมือนจะล้ม “ฉันไม่เมาแต่มันเจ็บที่นี่ เจ็บตรงนี้ “ เขาทุบที่อกตนเองแรงๆด้วยความคับแค้นใจ “ฉันผิดอะไร ทำไมพี่สาวเธอทิ้งฉันไปไม่บอกอะไรสักคำ ฉันไม่ดี ตรงไหน เธอช่วยบอกฉันที่” “พี่ฟ้าคงมีเหตุผลของเธอน่ะคะ”อัญชันเอ่ยเบาๆแต่.. มันกลายเป็นสาดน้ำมันเข้าสู่ก่อไฟ ให้ลุกโชติช่วงขึ้นมาทันที “เหตุผลอะไร เธอลองบอกให้ฉันเข้าใจหน่อยซิ” ชายหนุ่มจับแขนอัญชันและบีบอย่างแรงพร้อมเขย่าตัวหญิงสาว “มันเป็นความเห็นแก่ตัวมากกว่าอะไร ทำอะไรไม่เคยคิดถึงคนอื่น นี่หรือความรักที่เรามีให้กันและกัน อิงฟ้า” สิงห์ราชเขย่าตัวอัญชันไปสบถด่าไป จนร่างเล็กหัวสั่นหัวคลอน “นายสิงห์ปล่อยนะคะ หนูอัญเจ็บค่ะ” หญิงสาวร้องบอกทั้งน้ำตาพานจะไหล เขาปล่อยเธอเหมือนผลักเมื่อได้สติ ทำให้หญิงสาวเซเล็กน้อย “เธอต้องรับผิดชอบ ในการกระทำของพี่สาวเธอ” ตาคมจ้องหน้าหญิงสาวเหมือนเป็นศัตรูกันมานานแสนนาน “นายสิงห์จะให้หนูอัญทำอะไร หนูอัญยอมทุกอย่าง ขอแค่นายสิงห์ อย่าทำอะไรครอบครัวเราแล้วกัน” อัญชันพูดไปลูบแขนตัวเองไป ดีที่ไม่มีรอยนิ้วมือของเขา “เธอได้ชดใช้แน่ เตรียมรับมือไว้ให้ดีก็แล้วกัน” สิงห์ราชพูดพร้อมกับชี้หน้าอัญชันไปด้วย น้ำเสียงและแววตาของเขาทำให้เธอกลัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก่อนที่เธอจะโดนเขาเล่นงาน.... “กำลังคุยอะไรกันอยู่หรือจ๊ะลูก ได้เวลาขึ้นเวทีแล้ว” คุณมีนาเดินมาขัดจังหวะพอดี อัญชันเดินไปเกาะแขนคุณมีนาเหมือนหาที่พึ่ง ซึ่งนางก็ตบลงที่หลังมือเธอเบาๆอย่างปลอบโยน “คุยเรื่องทั่วไปครับคุณแม่ งั้นพวกเราไปขึ้นเวทีกันดีกว่า” เขากลายเป็นคนสุภาพขึ้นมาแทนที่เมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ สิงห์ราชเดินมาใกล้เจ้าสาว ก่อนจะยื่นมือให้เธอ อัญชันมองมือหนานั้นสลับกับมองหน้าป้ามีนาของเธอ นางมีนาพยักหน้าให้ว่าที่ลูกสะใภ้ เธอจึงวางมือลงที่มือของสิงห์ราช แล้วเขาจึงเดินจูงมือเธอเดินไป “แม่ว่าสิงห์กับหนูอัญเหมาะสมกันมากๆเลย แม่เชื่อว่าหนูอัญ จะทำให้สิงห์รักได้” คุณมีนาพูดกับตัวเองยิ้มๆอย่างมีความสุขกับสิ่งที่เห็น บนเวทีตกแต่งด้วยดอกไม้ บ่าวสาวยืนเด่นสวมพวงมาลัยมงคลโดยพ่อแม่ของสิงห์ราชและอัญชัน “พ่อแม่ขอให้ลูกทั้งสองคน มีความสุขกับชีวิตคู่ที่เลือกจะเดินเคียงข้างกันไปนะ”สินธุกล่าวอวยพรเสียงดัง “ขอบคุณค่ะ/ครับ”บ่าวสาวยกมือไหว้ของคุณในคำอวยพรของคุณสินธุ “สิงห์ ลูกเป็นคนเลือกหนูอัญแล้ว ลูกต้องดูแลเธอเป็นอย่างดี เข้าใจใช่ไหม แม่ขอให้ทั้งสองมีความสุขในชีวิตการแต่งงานนะลูก “คุณมีนาเอ่ยเตือนสติบุตรชาย “ครับแม่/ ขอบคุณค่ะป้ามีนา” พิธีกรเชิญเจ้าบ่าวเอ่ยขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน เขาเซเล็กน้อยแต่เก็บอาการเมา ใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์สุราไว้ได้ “ทำไมเจ้าสาวไม่ใช่ยายฟ้าอ่ะ ดูจากป้ายชื่องาน หรือป้ายบนเวทีเป็นชื่ออัญชันหมดเลย”เสียงซุบซิบนินทาทั่วงาน “พูดแล้วเหยียบไว้ตรงนี้เลย ได้ข่าวแว่วๆมานะ ว่ายายฟ้าหนีงานแต่งงานไปกับผู้ชาย เขาตามหากันทั้งอำเภอและจังหวัดไม่เจอเลย” เพื่อสาวอวบอ้วนช่างเมาท์พูดเสียงเบาๆ “จริงอ่ะ มันเป็นไปได้ไง ยายฟ้าเกาะคุณสิงห์เหมือนยังกับปลิง ทุกคนก็รู้ ทุกคนก็เห็น มันอยากเป็นคุณนายไร่สิงห์ราชจะตายไป” คนนั่งข้างๆยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม “ก็มันมีที่หมายใหม่ที่ ทั้งหล่อ ทั้งมีชื่อเสียง ทั้งร่ำรวย ระดับจังหวัด ญาติไม่เยอะเหมือนนายสิงห์อยู่ในมือยังไงล่ะ ฉันเห็นมันไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณสิงห์กับตาเลย” “พอๆได้แล้ว..ลองฟังดูว่าบ่าวสาวจะว่ายังไงกับงานนี้” สองสาวพยักหน้าหัวเราะเบาๆอย่างสะใจที่หญิงสาวอย่างอิงฟ้าไม่สมหวังในความรักครั้งนี้ “ก่อนอื่นๆ ต้องขอขอบคุณทุกท่าน ที่มาร่วมงานในวันนี้ ผมสัญญาจะดูแลหนูอัญเป็นอย่างดีครับ” เจ้าบ่าวพูดจบ แขกในงานก็ปรบมือให้ “หนูอัญเป็นคนที่ผมเลือกจะใช้ชีวิตคู่ด้วย ผมสัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลหญิงสาวได้” สิงห์ราชจับมืออัญชันแสดงความรักอย่างเปิดเผยต่อแขกผู้มาร่วมงาน เพื่อลดเสียงนินทา สายตามองไปข้างหน้าอย่างมั่งคง “ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานแสดงความยินดีกับเราสองคนนะคะ” อัญชันยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณ มือเย็นเฉียบ อากาศมันช่างหนาวเยือกเย็นจนถึงหัวใจเลยในความรู้สึกเธอ “ตายแล้วๆ มีการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกะทันหัน มันเกิดอะไรขึ้น กันนะ” สาวอวบช่างเมาท์จีบปากจีบคอถาม “หรือว่าเจ้าสาวหนีงานแต่ง” คนนั่งข้างเป็นลูกคู่ค่อยพยักหน้ารับคำพูดและหัวเราะอย่างสะใจ “ไหนว่ารักกันนักหนา ยังไม่ทันแต่งงานก็เลิกกันเสียแล้ว” วงการพูดเรื่องให้ชาวบ้านเสียหายดังทั่วงาน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more