El Contreras 4: Zimon Nathaniel (You Belong With Me)

CHAPTER 4

"It's nice to see you in my humble home, Doctor Zimon Nathaniel Contreras!" Masiglang lumapit naman ang Daddy niya nang mamataan sila sa loob ng salas.

"Nakakahiya naman po sa Doctor na 'yan," sabi nito, pero mukhang hindi naman ito nahihiya. Nakangiti nitong kinamayan ang Daddy niya, masaya naman na tinanggap ng Daddy niya 'yon.

"I've heard that you were a topnotch in Physician licensure exam this year! Top 1 for that matter, huh!" Her Dad was like a proud father of Nathan.

Natutuwa din siya sa naririnig niyang sinabi ng Daddy niya. Ganoon ba siya ka-busy na hindi niya alam ang ganitong balita?

You lost almost one half of your life, Amara. Sana ay napadalhan mo man lang ng gift si Nathan noong lumabas ang result ng Medical board exam niya. Inis niyang iniisip. Chance na sana niya 'yon, eh.

Balewalang napangiti lang si Nathan. Ang sinabi ng Daddy niya ay parang ordinary thing lamang kay Nathan. "Nothing special Sir, just as I expected it to happen." Kibit balikat na sagot nito sa kanyang ama. Kung pakikinggan ay parang mayabang, but the way Nathan delivered his words parang hindi mo nahihimigan ng kayabangan 'yon.

"Nothing special, huh?" Aliw na aliw naman ang ama niya sa mga sinasabi ni Nathan. "What could we offer to our very special visitor here, honey?" Binalingan nito ang ina niya na engrossed din sa pakikinig ng bawat sinasabi ni Nathan. Hindi naman ganito ang parents niya kay Timothy, bakit iba ang dating ni Nathan sa kanila? Madalas pa nga inuutusan ng Tatay niyang umuwi na si Tim, kapag na bahagyang matatagalan si Tim sa kanila.

"On the way, nagpahanda na ako kay Aling Meding ng meryenda para kay, Nathan," sagot ng Mommy niya na umupo sa kalapit na upuan ng Daddy niya.

"And baby, magbihis ka na rin muna." Baling ng Daddy niya sa kanya. Gustong malaglag ng mga panga niya nang tingnan niya si Nathan. Malapad ang pagkakangiti nito, parang sinasabi nito na, 'see, baby ka pa talaga'.

Inis siyang tumalikod. Bakit ba kasi ay nauso pa ang age gap? Bakit kasi hindi pa siya pinanganak noong taon na ipinanganak din itong si Nathaniel?

"Nagmamadali yatang magdadalaga ang anak n'yo." Narinig niyang sabi ni Nathan. Bakit naman hindi niya maririnig, eh, sinadya nitong lakasan ang boses. Mabilis ang ginawa niyang paghakbang papunta sa loob ng silid niya nang marinig naman niya ang malakas na pagtawa ng kanyang ama.

Pinapakita lang kasi ni Nathan sa kanya na bata pa siya kaya wala siyang karapatan na umibig dito. pabagsak siyang naupo sa kanyang kama nang makapasok siya sa kanyang silid.

Matagal muna siyang walang kibo bago tumayo para magpalit ng damit. Habang nagbibihis ay iniisip niya ng malalim ang damdamin niyang ito para kay Nathan. This is not just a simple admiration. This is love. She knew it.

At dahil nasimulan na niya ang lahat ng ito ay hindi siya puwedeng tumigil hanggang dito lang. Her heart wants more. Her heart is aching to have Nathan. Nasimulan na niyang umamin, ang susunod niyang gagawin ay hindi na mahirap para sa kanya. At hinding-hindi siya susuko.

Tiningnan niya ang sariling repleksyon sa salamin. Who would have thought that she is just only fourteen years old? Matangkad na siya sa edad niya na 'to. Sinipat niya ang katawan niya. Makurba na ang katawan niya, bakat 'yon sa suot niya na spaghetti strap na damit at may katernong shorts. Bumaba pa ang paningin niya sa hita niya. She got a nice pair of legs na palaging kinaiinggitan ng mga kaklase niya sa kanya. Mahaba, maputi at mamula-mula, at sobrang kinis. Napangiti siya. Maybe she could use her assets to make Nathan fall for her. Hindi man sa ngayon, pero alam niya na magbubunga ang gagawin niya.

Sinuklay niya ng maayos ang buhok niyang lagpas balikat. She love her soft and brownish hair. Natural 'yon na kulay brown. Nagpulbo na rin siya bago lumabas.

Naabutan niya sa kanilang living room na masaya pa rin na nag-uusap sila Nathan at ang mga magulang niya. Wala ba itong ganang umuwi?

"C'mon, baby. Join us here." Tinawag siya ng Daddy niya nang mamataan na nakatayo siya 'di kalayuan habang nagmamasid sa mga ito.

Lihim niyang tiningnan si Nathan. Napatuwid ito ng upo noong makita siya. Awtomatikong bumaba ang paningin nito sa kanyang katawan, hanggang sa nakahantad niyang mga legs. Nailapag nito ng wala sa oras ang hawak-hawak nitong tasa ng kape nito sa maliit na mesa. At base sa reaksyon ng mukha nito ay may epekto din naman pala siya dito kahit paano, at 'yon ang gagamitin niya dito.

"Dad, stop calling me baby. Can't you see, nahihiya ako sa mga kaklase ko kapag na maririnig nilang bini-baby mo ako." Maingat siyang naupo sa tabi ng Daddy niya kung saan ay magkaharap sila ni Nathan.

"Nathan was right when he said na nagmamadali ka na nga magdadalaga." Tiningnan siya nito. At nakadama siya ng guilt dahil may katotohanan ang sinasabi nito. Kaya lang naman siya nagmamadali magdadalaga dahil kay Nathan. Other than that wala na siyang ibang rason.

"I'm warning you, Amara. Ayoko na mabalitaan na nagpapaligaw ka na kay Tim. I can see his desires through his eyes." May pagbabanta sa boses na sabi ng ama niya sa kanya. Gusto niyang sabihin na hindi puwedeng si Tim ang maging boyfriend niya dahil kaharap lang nila ang future boyfriend niya.

Napatingin siya sa mukha ni Nathan. Nagtama ang kanilang mga paningin dahil nakatingin din pala ito sa kanya. Ang saya na kanina ay nasa mukha nito ay muling napalis. Hindi niya alam kung sa anong dahilan. Nakatiim ang mga bagang nito na nakatitig sa kanya. Binalot din ng kakaibang kaba ang puso niya. Hindi niya matatagalan ang ganoong titig ni Nathan kaya siya na ang unang nagbawi ng tingin.

Napasalin siya ng soda sa baso niya. At dahil kinakabahan ay halos mapuno ang baso niya. Kaagad siyang uminom dahil sa biglang panunuyo ng kanyang lalamunan.

"Slow down for a soda, sweetie. Even if I'm not a doctor, but I know that soda isn't good for your health." Napapaso niyang binitiwan ang baso.

Muntik na din siyang mabulunan, hindi dahil sa sinabi nito, pero dahil sa tawag nito sa kanya. Sweetie. Kahit na nakaharap pa ang mga magulang niya. Ang nagsasalitang Tatay niya ay biglang natigil sa pagsasalita saglit. Pero saglit lang naman 'yon, dahil muli din naman itong nagsalita at sumang-ayon kay Nathan.

"Nathan was right, Amara. You must listen to him, alam niya 'yon dahil isa siyang doctor," sagot ng Daddy niya.

Correction, Dad. The hottest doctor in town.

Kung makapagsalita naman itong Daddy niya ay parang si Nathan at hindi siya ang anak nito. Sambang-samba si Nathan, eh.

Natigilan silang lahat nang may pumasok.

"Bukas ang gate n'yo pati main door. Sorry, but I decided to enter here." Nahihiyang sabi ni Tim na napapakamot pa sa sariling ulo. Kaagad natuon ang paningin nito sa kanya. Lumapad ang pagkakangiti nito nang matitigan ang kabuuan niya. Wala nga rin itong pakialam kahit na nakikita na nito si Nathan. One of the Castillo's brand. Tipong mga maangas, kahawig din sa mga Contreras. But she met almost of the Castillo's clan. Si Adam Sebastian yata ang pinaka-leader ng mga maangas sa pamilya ng mga Castillo. Susunod na doon siguro si Dash Maxwell Castillo.

Pero kahit magandang lalaki din itong si Tim ay totoy pa rin ito kung itabi niya kay Nathan. Nathan is one kind of hunk. Nadeloped na ang magandang katawan nito sa tamang puwesto.

Tumayo siya at lumapit sa nakatayong si Tim sa pintuan nila banda. "Hey! What are you doing here?" Itinaas niya ang kanyang isang kamay para sa high-five, malugod naman na tinanggap ni Tim 'yon.

"Sh*t!" Sabay silang napatingin sa gawi ni Nathan dahil sa nagmura ito ng malakas. Nakita niyang pinupunasan nito ng tissue ang bahaging hita nito na natapunan yata ng kape.

"Can I invite Amara, for a while, Tito Peter, Tita Amanda? Diyan lang po kami sa parke." Magalang na paalam ni Tim.

Bakit doon siya napatingin kay Nathan? Hindi sa mga magulang niya. At nakita niya ang umiigting mga panga ni Nathan na natigil sa pagpupunas ng pantalon nitong natapunan ng kape.

May pagka-clumsy ba ito? But he's too cute being clumsy. Hot and handsome pala, not cute.

"C'mon Castillo, kung 'yang gala mo siguro ay itinuon mo sa darating na subject mo, for sure matutuwa pa si Liam. Palagi ko siyang naririnig na nagrereklamo tungkol sa 'yo." Sabat naman ni Nathan. Mapapa-oh My God ka na lang talaga. Pinapangaralan nito si Tim na para bang ito ang nagpalaki sa kaibigan niya.

"What's your problem, Contreras? Hindi naman dati ganyan kainit ang dugo mo sa 'kin, ah." Napapahumindig din na sagot ni Timothy.

"I don't have any problem with you, I'm just stating the fact." Maanghang din na sagot ni Nathan.

Tumikhim ang Daddy niya, at hindi niya alam kung bakit siya nito tinapunan ng isang may palaisipan na tingin. Akma itong magsasalita, pero naunahan ito ni Nathan.

"Thanks for the coffee and cookies. This is the best cookies I've ever tasted in my whole life." Napangiti naman ang Mommy niya sa sinabi nito. Ito kasi ang gumawa ng nasabing cookies. At ito din ang isa sa pinaka-favorite niya.

"But I'll go ahead. Hope, there will be a next time, for me." Seryosong sabi nito pero ang mga mata ay hindi inaalis sa kanila ni Tim.

"Sure, Doc. anytime." Tumayo ang Daddy niya at kinamayan ito. Lumapit naman si Nathan sa ina niya at hinalikan ang pisngi nito. Lumakad na rin ito para lumabas at madadaanan sila nito. Saglit itong tumayo sa tabi niya. Tinitigan siya ng matiim. At ang sumunod na sinabi nito ay ang muntik na pagkalaglag ng puso niya.

"Panindigan mo ang mga sinasabi mo," pabulong na sabi nito. Alam niyang siya lang ang tanging nakakarinig no'n. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng sinabi nito, basta ikinatulala niya 'yon.

Napakislot siya ng pabagsak nitong isarado ang pinto noong makalabas ito. As if naman pamamahay nito ang pintong nais nitong yanigin.

"H-hindi na muna ako makakasama Tim. Medyo napapagod na rin ako."

Feeling niya ay girlfriend siya ni Nathan na ayaw siya nitong payagan gumala. Feeling lang niya 'yon, huh.

"How about, just a few talks over a cup of soda? 'Di ba 'yan naman ang ginagawa natin palagi?" Masiglang suhestiyon ni Tim.

Bigla naman niyang naalala ang sinabi ni Nathan na maghinay-hinay din siya sa soda. Napabuntong hininga siya sabay angat ng paningin sa mukha ni Tim.

"I'm not fond of soda, anymore," sabi niya sa mahinang boses.

"C'mon, sweetie, kailan pa 'yan? Kanina lang sa canteen ay ilang bote pa ang nainom mo kahit na panay suway ni Bea sa 'yo." Natatawa at hindi makapaniwalang sabi ni Tim sa kanya.

Sweetie. Iyon din ang tawag ni Tim sa kanya dati pa. Bakit ba may pakiramdam siya ngayon na ayaw na niyang tawagin siya ni Tim ng ganoon?

"And please, stop calling me, sweetie," pabulong na sabi niya ulit.

"What's wrong with you, Amara? Galit ka ba sa 'kin?" Takang tanong ni Tim. Bigla din ang pagbalatay ng lungkot sa mukha nito.

Sasagot na sana siya, pero muling bumukas ang pinto. Sabay silang napatingin ni Tim doon. Sumungaw ang nakabusangot na mukha ni Nathan.

"At Oo nga pala nakalimutan ko. This is for you Castillo. Kapag ako lang ang may karapatang tumawag ng Sweetie sa isang tao, huwag ka ng gumaya pa."

'Yon lang naman at lumabas na rin ito. Alam niyang galit si Tim sa sinabi ni Nathan. Pero hindi lang rin ito makapag-react ng mabuti dahil malapit lang ang Mommy at Daddy niya.

"Sh*t! What's wrong with that bastard? Ano ba ang problema no'n sa 'kin!" Tiim bagang na sabi ni Tim.

She tap his shoulder. "Umuwi ka na rin muna, Tim, magpapahinga na rin ako. Magkikita na lamang tayo bukas sa school.

Tumango lang ito na madilim pa rin ang mukha. Nakita niyang humugot ito ng malalim na hininga bago lumapit sa mga magulang niya at magalang pa rin na nagpaalam. Tinanguan lang siya nito nang matapat sa kanya at lumabas na rin sa bahay nila.