ร้านอาหารที่ภวิศพาทั้งสองสาวมา คือร้านอาหารที่ทิพย์วารีเป็นคนเสนอชื่อ เธอต้องกลับเข้าไปที่บริษัท AKS ต้องไปดูหน้าว่าที่สามีสักหน่อย ว่าไม่ยอมมาเป็นเพื่อนเธอวัดตัวตัดชุด เขามีความสุขมากไหม
“วาวขอตัวเลยนะคะพี่พีท”
ทิพย์วารีมองจานอาหารของทั้งสองคนอย่างเกรงใจ เธอรีบร้อนกินอาหารในจานจนหมด ส่วนทั้งสองคนเหมือนจะกินไม่ค่อยลง เลยรีบปลีกตัวหนีก่อน เพื่อให้คนทั้งสองได้มีเวลาส่วนตัว
“รีบจัง พี่ยังไม่หายคิดถึงเลย”
ดวงตาคู่หวานตวัดมองคนอายุน้อยที่สุด ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มลงจนเป็นเส้นตรง อยากเตือนพี่พีทอยู่เหมือนกัน ว่าความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัด ไม่อยากให้เขาพูดจาทำร้ายจิตใจน้ำหวานนัก กลัวเด็กสาวจะถอดใจจากเขา
“พี่กลับก่อนนะคะน้ำหวาน เดี๋ยวว่าที่สามีจะรอนาน”
เพราะบอกตรงๆไม่ได้ ทิพย์วารีเลยเลือกพูดออกไปแบบนั้น ใบหน้าสวยดูดีขึ้น และมีรอยยิ้มตอบกลับมา ต่างจากผู้ชายที่เป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหาร ใบหน้านั้นบ
