01 ค้าขาย
1403 Words
01
ค้าขาย
“เฮียขา อ๊ะ อะ...อื้อ อ๊าย”
“อ่า...ฉิบ!”
“เฮียดุจังเลยค่ะ เครียดเหรอคะ...อ๊ะ!”
“ฮึ่ม!”
เสียงครางในบทบรรเลงรสสวาทดังกึกก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมจากกิจกรรมเข้าจังหวะบนเตียงที่เกิดขึ้นกี่หนกี่ครั้งของค่ำคืนก็สุดรู้
เครื่องป้องกันใช้แล้วโยนเกลื่อนเต็มพื้นห้องเมื่อปลดปล่อย แต่หลังจากนั้นของชิ้นใหม่มันก็ถูกสวมใส่และเริ่มต้นบทบรรเลงเมื่อกามารมณ์ในร่างกายยังไม่ถึงขีดจำกัดที่เขาต้องพอ
“อ่า...!” เสียงต่ำพร่าผ่อนออกมาจากลำคอ ขณะที่เอวหนาก็สอบกระทั้นตอกตรึงเข้าสู่ร่างงดงามใต้อาณัติอย่างหนักหน่วง
อกอวบดีดเด้งไปตามแรงกระแทก เอวคอดเว้าได้รูปขัดกันกับสะโพกผายงามงอนดุจนาฬิกาทราย สายตาคมกวาดมองเรือนร่างหญิงสาวอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเร่งจังหวะกดย้ำหนัก ๆ เมื่อตัวเองใกล้ปลดปล่อยถึงเส้นชัยอีกครั้ง
“เฮียขา...มี่จะเสร็จ อะ...อ๊าย...เสียวมากเลยค่ะ เฮีย...อ๊ะ อ๊าย!!!”
“อ่า...ฮึ่ม!!!”
การตอกตรึงส่งย้ำหนักหน่วงอย่างไม่ผ่อนแรง และไม่นานความต้องการที่เอ่อล้นก็ถูกปลดปล่อยยังปลายทางในจุดเดียวกัน พร้อมกันนั้นเสียงครางของคนสองคนก็ยังดังเคล้าเสร็จสุขผสมไปกับการหายใจหอบ เมื่อสิ้นสุดกิจกรรมบนเตียงอันแสนหฤหรรษ์เร้าใจที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นกี่ครั้ง
ร่างสูงใหญ่ผละออกและรูดเครื่องป้องกันจากท่อนลำอวบใหญ่ทิ้งลงถังขยะ จากนั้นเขาก็หยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ไปพลาง ๆ ในระหว่างที่กำลังหยิบเงินปึกใหญ่มาตกรางวัลให้กับหญิงสาวที่ปรนเปรอเขาอย่างถึงใจในค่ำคืนนี้
“พอแล้วเหรอคะเฮีย มีมี่ยังอยากสนุกกับเฮียอยู่เลยค่ะ ให้มีมี่อยู่บริการเฮียทั้งคืนนะคะเฮียขา” ร่างอวบอิ่มรีบเดินมาสวมกอดคนตัวใหญ่จากทางด้านหลัง เธอยังไม่ได้แต่งตัวด้วยซ้ำ ตั้งใจบดเบียดแนบกายหวังให้เขาต่อเวลาเพราะยังหลงใหลชื่นชอบกับรสสวาทและกลิ่นเงินหอมหวานของเขา
“พอแค่นี้ ฉันมีงานต้องทำต่อ”
‘ตนุธิป’ หรือ ‘เฮียต๊อด’ เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ตระหง่านเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้มทรงพลัง เขาไม่แม้จะหันไปชายตามองร่างยั่วเย้าของคนด้านหลังเลยด้วยซ้ำแม้ว่าเธอคนนี้จะทำให้เขารู้สึกพึงพอใจมากแค่ไหนก็ตาม
สำหรับเขาแล้ว...พอก็คือพอ!
แต่ก็ยอมรับเลยว่าคนสนิทของเขาหาผู้หญิงมาบริการได้ถูกใจเขาสุด ๆ หุ่นเอ็กซ์ หน้าสวย ทำงานเป็น เอาใจเก่ง ไม่แปลกเลยที่เงินมากมายหลายแสนจะยกมาตกรางวัลให้เธอ ทั้งที่ตอนแรกตกลงเรตราคากันเพียงหลักหมื่นปลายเท่านั้น
“เสียดายจัง...มี่คงคิดถึงเฮียแน่ ๆ เลยค่ะ” เสียงเล็กเอ่ยพลางถอนหายใจด้วยความเสียดาย แต่เธอก็เข้าใจการทำงานที่จะไม่ตื๊อลูกค้าซ้ำ ๆ ให้เสียเครดิต เธอเดินอ้อมไปหยุดอยู่ด้านหน้า เขย่งตัวแล้วกดริมฝีปากฝากฝังรอยลิปสติกลงบนแก้มข้างขวาของเขา จากนั้นก็รับเงินสดปึกใหญ่มาถือไว้ในมือ
และเมื่อเสร็จสิ้นการ ‘ค้าขาย’ ก็เป็นอันว่าทุกอย่างลุล่วง
ร่างสูงทรงอำนาจหมุนตัวและเดินออกจากห้องที่ถูกใช้เป็นที่ระบายความต้องการ จุดหมายถัดมาก็คงไม่พ้นห้องส่วนตัวที่แทบไม่ต่างจากห้องนอนและห้องทำงานของเขา
ที่แห่งนี้เป็นสถานบันเทิงที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ด้านล่างเปิดเป็นร้านสังสรรค์ที่จำหน่ายสุราและอาหารเครื่องดื่ม ส่วนชั้นถัดไปก็เป็นห้องพักชั่วคราวของผู้จัดการร้านหรือคนสนิทที่เป็นคนจัดแจงหาผู้หญิงมาปรนเปรอเขานั่นแหละ และอีกสองชั้นบนที่เหลือก็เป็นห้องเชือดและห้องส่วนตัวที่เขาสร้างไว้สนองความต้องการของตัวเองโดยเฉพาะ
“เรียบร้อยแล้วเหรอครับนาย” เสียงของคนสนิทเอ่ยขึ้นด้วยความระรื่นเบิกบาน แสร้งถามไปงั้นเพราะรู้อยู่แล้วว่าหากผู้เป็นนายออกมาจากห้องมันก็เท่ากับว่าทุกอย่างเสร็จสิ้นไปตามกระบวนการเรียบร้อย
“อืม ครั้งนี้มึงหามาได้ดีมากไอ้เดย์ เดือนนี้กูมีโบนัสให้อย่างงาม”
“ขอบคุณครับนาย!” เดย์ตาโตดีใจ รีบขอบคุณเจ้านายยกใหญ่ แต่ไม่นานก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าทิศทางการเดินของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปจากเดิม “แล้วนายจะไปไหนครับ”
“กูจะออกไปสูบบุหรี่หลังร้าน”
“โธ่...ไปสูบทำไมหลังร้านล่ะครับ” ลูกน้องถึงกับนิ่วหน้า รับรู้ดีว่าเจ้านายของเขาต้องการไปตรวจดูความเรียบร้อยของร้านด้วยตัวเอง
“มึงจะไปไหนก็ไปไอ้เดย์ ไปดูลูกค้าไป” พูดจบก็ก้าวฉับ ๆ เดินลงไปยังชั้นล่างและตรงปรี่ไปด้านหลังร้านทันที
ขายาวก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงจุดหมาย เขาเลือกเดินออกประตูด้านหลังพลางสำรวจความเรียบร้อยและความสะอาดของร้านไปด้วย ครั้นเปิดประตูออกมาก็มองหาจุดยืนสูบบุหรี่ของตัวเอง ด้วยสภาพเขาในตอนนี้ที่มีชุดคลุมอาบน้ำคลุมกายเพียงตัวเดียว เขาจึงเลือกที่จะเดินไปหลบที่มุมเสาซึ่งคาดว่าน่าจะอำพรางสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้บ้าง หากแต่เขาก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเวลาตอนนี้ และรวมถึงบริเวณหลังร้านแคบ ๆ มืด ๆ คงไม่มีใครที่เดินอยากเดินเข้ามาเป็นแน่
บุหรี่ราคาแพงถูกจุดในวินาทีถัดมา ก่อนที่ควันสีขาวของสารนิโคตินจะปล่อยลอยล่องเหนือศีรษะ หลังการมีเซ็กซ์ที่ดุเดือดก็ต้องมาสูบบุหรี่อัดปอดหนัก ๆ นี่แหละถึงจะเหมาะ
ชายหนุ่มพิงตัวไปกับกำแพงพร้อมกับแหงนเงยใบหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มีดวงดาวระยับนับล้าน แต่ทว่าเสียงหวาน ๆ ที่คล้อยมากับสายลมอ่อน ๆ พานทำให้จุดจับจดของเขาเปลี่ยนกลับไปยังทิศทางของเสียงนั้นทันที
“หนูคะ มาทำอะไรที่นี่คะเนี่ย แม่หนูไปไหน”
คำถามนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย เฉกเช่นเดียวกับคนที่ได้ฟังในเงามืดก็ถึงกับก้าวช้า ๆ เพื่อมาแอบซุ่มมองว่าเจ้าของเสียงหวานนี้เป็นใครกันแน่ และเขาก็เห็นประจักษ์ตาว่าเป็นผู้หญิงใบหน้าสะสวยอ่อนหวานกำลังพูดคุยกับเด็กน้อยตัวจ้อยอยู่ในตรอกซอยหลังร้านห่างกันกับจุดที่เขายืนอยู่เพียงไม่กี่เมตร
“หนูมาขายดอกไม้ค่ะ แม่หนูขายอยู่อีกร้านหนึ่ง”
“นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะคะ เป็นเด็กต้องรีบนอนนะรู้ไหม” หญิงสาวย่อตัวลงเพื่อให้อยู่ในระดับเดียวกันกับเด็กน้อย
“หนูก็ง่วงเหมือนกันค่ะ แต่แม่บอกว่าถ้าหนูขายไม่หมดก็จะไม่ได้กลับไปนอน นี่หนูเดินขายจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่มีใครซื้อเลย ร้านนี้เขาก็ไล่หนูออกมา เขาบอกไม่ให้หนูเข้าไปขายของ เจ้าของใจร้ายมาก”
ร้านนี้ที่ว่าน่ะ...ร้านกูเอง!
คนตัวโตขมวดคิ้วคำรามฮึ่มฮั่มอยู่ในใจกับคำพูดเด็กตัวเล็กที่กำลังพาดพิงถึงเขาในแง่ร้าย
“งั้นพี่ช่วยซื้อดีกว่า หนูจะได้กลับไว ๆ ดอกละเท่าไหร่คะ”
“สิบบาทค่ะ!” เสียงแหลมเล็กเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มดีใจ
“อืม...งั้นพี่ซื้อหมดเลยค่ะ อะนี่...เก็บเงินนี้ไว้ดี ๆ แล้วก็รีบกลับบ้านไปนอนนะ” หญิงสาวหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงและส่งยื่นให้เด็กน้อย
แม่ค้าตัวจ้อยถึงกับตาโตเบิกกว้างทันที รีบหยิบจับจนมือสั่น จากนั้นก็ส่งยื่นดอกไม้แลกกับเงินมาพับเก็บไว้ที่กระเป๋าสะพายเล็ก ๆ ซึ่งมีแต่เศษเหรียญและแบงก์ปลีก
และอากัปกิริยานั้นมันก็เกิดขึ้นกับตนุธิปด้วยเช่นกัน เขาตกใจอยู่ไม่น้อย แถมยังพูดพร่ำในใจกับตัวเองอีกว่า...น่ารักแล้วยังใจบุญอีกแม่คุณ!
- Writer
