“ใครกันแน่ที่ทำให้คิดมาก ใครกันแน่ที่ทำให้เสียใจ”
เสียงสั่นเครือเอ่ยออกไป อย่างที่ไม่ได้แว้ดๆ เหมือนเก่า เหนื่อยที่จะต่อปากต่อคำเถียงกันไปเถียงกันมาแล้วเหมือนกัน
“อย่ารักคนอื่นได้ไหมครับ เปิดใจให้ผมคนเดียวได้ไหม ให้โอกาสผมได้หรือเปล่า”
เขาเอ่ยทื่อๆ ตรงๆ อย่างหมดเปลือก ที่ผ่านมามันอาจจะคลุมเครือและไร้ทิศทาง แต่นับจากนี้ไปเขาจะทำให้มันชัดเจนและกระจ่างแจ้ง
“มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ จะมายุ่งทำไม หรือเห็นว่าใกล้มือ อยากจะคว้าไปทำอะไรเล่นๆ ก็ได้”
บอกเขาเสียงอู้อี้ ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ จับบ่าของเธอให้หันหน้ามาหา ปลายนิ้วเรียวยาวลูบไล้น้ำตาออกไปจากใบหน้าสวยอย่างอ่อนโยน จากนั้นใบหน้าของเขาก็โน้มต่ำลงมา จนริมฝีปากประทับลงบนหน้าผากเนียนของเธอ
จูบทำไมกัน! ได้แต่ถามในใจ แต่ไม่ได้ขัดขืน การกระทำกับความคิดช่างขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง
“ผมไม่เคยมีแฟน และก็ไม่อยากมีด้วย ถ้าจะมีก็มีเมียไปเลย”
“อายุแค่นี
