SAVAGE 10
1333 Words
“ตายแล้ว ทะเลาะอะไรกันหนักขนาดนั้นคะเนี่ย ...ห้องถึงได้พังเละแบบนี้” แม่บ้านเข้ามาเห็นห้องในสภาพที่มีแต่รอยกระสุนแถมดอกรักยังหันหน้าหนีคุณสิงห์อีก ส่วนคุณสิงห์ก็จ้องดอกรักเขม็งเลย
...เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยคุณดอกรักเพิ่งขึ้นมาบนห้องไม่ถึงสองชั่วโมงเลยนะ
“จะไปไหน!” สิงห์คว้าแขนดอกรักก่อนที่เธอจะออกไปจากห้อง เขาลากเธอไปที่ห้องทำงานของเขาแล้วล็อคประตูขังไว้ด้วยกันแค่สองคน
“จำทำเรื่องบ้าๆกับฉันอีกแล้วใช่มั้ย ฮึก ถ้าคุณขืนใจฉันอีกฉันจะเอามีดแทงคอตัวเองให้ตายไปเลย ฮือ”
“เป็นบ้าอะไรของเธอวะ ใครจะเอาเธอ ใครจะข่มขืนเธอ ที่ลากเข้ามาเพราะจะให้คุยให้รู้เรื่องก่อนว่าที่เธองี่เง่ามันเป็นเพราะอะไร?” สิงห์พูดตามที่คิดออกไปเขาไม่รู้ว่าดอกรักเป็นอะไร แต่อยู่ดีๆเธอกลับมาบึ้งตึงแถมยังเถียงเขากลับอีก
“รู้แล้วว่าฉันมันงี่เง่า! ก็ปล่อยฉันไปซะทีสิ!”
“เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกวะ แม่ง!!!”
ปัง!!
ร่างสูงถีบประตูแล้วเดินออกไปอย่างหุนหัน สิงห์ขับรถออกไปข้างนอกด้วยความเร็วมากจนน่ากลัว เขารู้ดีว่าถ้าอยู่เถียงกันไปเรื่อยๆแบบนี้คนที่จะซวยคือดอกรัก
“เป็นบ้าอะไรอีกวะ เมื่อคืนยังดีๆอยู่เลย” สิงห์เลี้ยวรถเข้าร้านเหล้าก่อนจะเดินเข้าไปหาน้องชายตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์
“หูย ใครกันน้าทำให้เฮียสิงห์อารมณ์เสียขนาดนี้ ...อยากรู้จังเลย ?”
“ไม่ตลก อย่าเพิ่งกวนตีนตอนนี้” เขากระดกเหล้าไม่หยุดอย่างกับน้ำเปล่า ยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อกี้เขาก็ยิ่งโมโห พอโมโหก็ยิ่งดื่มหนักกว่าเดิม
“พอได้แล้วมั้ง ดื่มหนักขนาดนี้กลับยังไง? อีกอย่างนี่มันยังเช้าอยู่ด้วยนะเฮีย” เสียงของกระทิงไม่ได้เข้าไปในหัวของสิงห์เลยแม้แต่นิดเดียวเพราะเขาเฝ้าแต่คิดเรื่องของดอกรักอยู่
...กลับไปจะฟาดให้ก้นลายเลยคอยดู
Rrrrr (A)
“ใครวะเอ รับให้นะ” กระทิงกดรับสายแล้วเฝ้ารอฟังเสียงของเธอ บางทีคนที่อยู่ในสายอาจจะเป็นพี่สะใภ้เขาก็ได้
(สิงห์คะ คุณอยู่ที่ไหน ...แอนเป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ)
โอ้โห เสียงหวานชิบหายทำไมเฮียถึงได้หนีมาวะเนี่ย
“ผมน้องชายเฮียสิงห์ครับ เขามาดื่มกับพวกผมอยู่” กระทิงตอบกลับไปเพราะเห็นว่าตอนนี้สิงห์เองก็เริ่มที่จะไม่ได้สติแล้ว
(อยู่ที่ไหนคะเดี๋ยวแอนจะไปรับเขาเอง)
“...BARREL PUB ครับ”
“ทะเลาะอะไรกันหนักขนาดนั้นคะคุณรัก ป้าไม่เคยเห็นคุณสิงห์โมโหขนาดนี้มาก่อนเลย” ทางด้านดอกรักตอนที่สิงห์ขับรถออกไปเธอก็นึกโมโหเหมือนกันแทนที่เขาจะขอโทษที่ให้คนอื่นมาอุ้มเธอแต่กลับหุนหันออกไปซะอย่างนั้น
...ไม่ต้องมาเจอกันอีกเลยก็ดี!
“แล้วจะเก็บของไปไหนคะ” ดอกรักไม่พูดอะไรต่อเธอเก็บกระเป๋าแล้ววิ่งหนีออกไปจากบ้านทันที พวกลูกน้องก็ถูกสั่งให้ตามไปแบบเงียบๆให้เธอคิดว่าเธอหนีไปได้อย่างง่ายดาย
“ทำแบบนี้จะดีเหรอคะคุณเหยี่ยว ...ถ้าคุณสิงห์กลับมาอาจจะอาละวาดบ้านแตกอีกหลายรอบได้เลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ...สิงห์อาจจะไม่อาละวาดก็ได้ครับ ใครจะรู้เนอะ?” เรื่องสนุกๆที่เหยี่ยวได้ยินมาจากกระทิงทำให้เขาค่อนข้างมั่นใจที่จะปล่อยให้ดอกรักออกไป
...เดี๋ยวต้องมีคนบ้าออกไปตามหาจนทั่วแน่ๆ
RUK ON
“ฮึก คนบ้า บ้าที่สุดเลย” ฉันนั่งร้องไห้อยู่บนรถประจำทางจนกระทั่งเขามาจอดที่บ้าน เวลานี้แม่ก็คงออกไปขายของที่ตลาดยังไม่กลับ ฉันก็คงต้องอยู่คนเดียวเพื่อจัดการตัวเองไปก่อน
...ถ้าแม่เห็นว่าร้องไห้ตาบวมมาคงจะมีคำถามเยอะมากแน่ๆ
“ทำไมของในบ้านหายไปหลายอย่างจัง” เท่าที่จำได้ฉันเพิ่งย้ายออกไปได้ไม่ถึงเดือนเลยนี่นา ทำไมบ้านมันถึงได้เปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้
แกร๊ง
“นะ นี่มันอะไรกัน” พวกญาติๆของฉันนอนกองรวมกันที่กลางบ้านแถมยังมีขวดเหล้ามากมายวางเกลื่อนตามพื้นอีก แล้วแม่หายไปไหน?
“เอ้า อึก อีดอกรักเอ็งกลับมาแล้วเหรอ ...มาให้ลุงชื่นใจซะทีสิวะ ฮ่าๆ เอาเงินมาให้ลุงสักสามแสนซิแม่มึงเงินหมดแล้ว” ลุงพยายามจะเดินเซเข้ามาหาแต่ฉันเบี่ยงตัวหลบได้ก่อน
“หาบของแม่ ...ลุง แม่รักอยู่ที่ไหน” ฉันสังหรณ์ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้แล้วยิ่งเห็นคนพวกนี้เข้ามานอนในบ้านโดยที่แม่ไม่อยู่อีก
“ระ รัก ...กลับมาทำไมลูก” ทันทีที่เห็นร่างของแม่ฉันกลับหายใจได้ไม่ทั่วท้องทุกอย่างมันตื้อไปหมด ทำไมแม่ถึงได้มีรอยช้ำเต็มตัวขนาดนี้!
“แม่ไปโดนอะไรมา ฮืออ ทำไมมีแผลเต็มไปหมดเลย” ผิวพรรณแม่หมองคล้ำลงไปเยอะมากแถมหาบเร่ของแม่ที่วางไว้มันพังไม่เหลือชิ้นดีอีกต่างหาก
“แม่ไม่เป็นไรลูก ...กลับมาเหนื่อยๆไปพักก่อนนะเดี๋ยวแม่หาข้าวให้กิน โอ๊ย”
“แม่! แม่เป็นอะไร ...ไปหาหมอกับรักนะ ไปกับรักนะแม่” แม่ทำหน้าเจ็บปวดมากแล้วเอามือจับที่ด้านหลังของตัวเองจนฉันเริ่มจะใจไม่ดี ตลอดทางที่แม่นั่งรถมาแม่ก็เอาแต่ทำหน้าเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา
“คุณหมอคะช่วยแม่รักด้วยนะคะ ฮึก ขอร้อง ช่วยแม่รักด้วย”
RUK OFF
เสือค่อนข้างจะแปลกใจอยู่นิดหน่อยที่เห็นดอกรักอยู่ตรงนี้แต่เขาก็ไม่ได้มีเวลาถามอะไรมากเพราะคนไข้ที่มากับเธออาการค่อนข้างสาหัสแถมยังมีแผลโดนซ้อมอยู่เต็มตัวอีก
“คุณหมอคะหรือว่าคนที่ทำจะเป็น...” พยาบาลทั้งสองคนเงียบปากลงตอนที่เห็นสายตาดุดันของเสือส่งมาให้ ไม่ว่าใครก็ห้ามว่าสิงห์แบบนั้น ถึงมันจะเป็นนักเลงแต่มันก็ไม่มีทางทำร้ายคนแก่แน่นอน
...แล้วยิ่งกับแม่เมียของมันด้วยแล้วคงไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ
“เป็นไงบ้างคะคุณหมอ ...แม่รักเป็นยังไงบ้าง” ดอกรักเหมือนจะเป็นลมอยู่ตลอดเวลาเธอเป็นห่วงอาการของแม่มากซะจนลืมทุกเรื่องที่เจอมาไปหมด
ตอนนี้ขอแค่ให้แม่ปลอดภัยก็พอ
“ภายนอกมีแผลฟกช้ำอีกไม่นานคงหาย ภายในไม่มีอาการเลือดคลั่งหรือบอบช้ำอะไร ...แต่สภาพจิตใจของคนไข้คือสิ่งที่หมอเป็นห่วง”
“ทำไมคะหมอ ฮึก แม่รักเป็นอะไร”
“คนไข้เพ้อตลอดเวลาที่หมอทำการรักษาถึง เอ่อ ...การโดนทำร้าย เห็นได้ชัดว่ามีอาการหวาดกลัวตรงนี้ที่หมอค่อนข้างเป็นห่วง” เธอพยักหน้าแล้วถอนหายใจอย่างอ่อนแรง เธอผิดเองที่ปล่อยให้แม่ต้องไปอยู่กับคนพวกนั้น
...คนที่เป็นกาฝากของครอบครัวเธอ!
“ฉันจะไม่ยอมง่ายๆอีกแล้ว!”
“อึก โอ๊ย ปวดหัวจังวะ” สิงห์ตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆห้อง นี่ไม่ใช่ห้องเขานี่หว่าทำไมมันถึงได้เล็กและคับแคบแบบนี้วะ?
“อื้อ ตื่นแล้วเหรอคะที่รัก” ไม่ใช่เสียงดอกรัก? ...แล้วเสียงใคร
“แอน? ...ทำไมคุณถึงอยู่ตรงนี้แล้วเรื่องทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้น!”
“อยากให้เล่าจริงๆเหรอคะ ?”
- Writer
