บทที่ 4 การกลับมาของคนในอดีต
1000 Words
“อย่ามาทำเหมือนเราสนิทสนมกันค่ะ” หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงจริงจังจนวรเวชต้องยอมถอยก่อน
“ฮ่าๆ ไม่สนิทก็ไม่สนิทครับคุณเกสรา เพียงแต่ว่าผมน่ะจะมาแทนที่คุณหมอนรวัฒน์วันจันทร์กับวันศุกร์ แน่นอนว่าคุณเกสราต้องดูแลความเรียบร้อยให้กับผม” เกสราได้ยินดังนั้นก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไรนักเพราะหล่อนไม่อยากให้นรวัฒน์เข้าใจหล่อนผิดไป
“คุณหมอวัฒน์มาแล้ว หายดีแล้วใช่ไหมคะ”
“ผมหายดีแล้วครับ เอาๆจริงผมว่าผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนะครับ”
“คุณหมอน่ะทำงานหนักไม่ค่อยได้พักผ่อน พอได้หยุดพักอยู่ที่บ้านหน้าตาสดชื่นขึ้นเยอะเลยนะคะ สงสัยคุณภรรยาจะดูแลอย่างดี”
“ครับ” ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆเป็นอย่างที่น้องๆพยาบาลพูดจริงๆนั่นแหละ เกสราเลิกสนใจวรเวชหันไปมองถามเสียงของพยาบาลสาวคนหนึ่งที่เอ่ยทักทายคุณหมอในดวงใจของเธออย่างสนิทสนม
“หายดีแล้วหรอคะ สราเป็นห่วงคุณไม่ต่างจากคนื่นเลยค่ะ” หญิงสาวรีบเดินเข้าไปประชิดตัวของชายหนุ่มอย่างสนิทสนม พยาบาลสาวถึงกับมองบนในความที่เกสราต้องการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ วรเวชสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ เขาจับความสัมพันธ์บางอย่างได้และดูเหมือนว่ามันจะเป็นความลับ
“อ้าว วัฒน์ ฉันดีใจจริงๆที่ได้มาทำงานกับนายที่นี่”
“นายเองหรอนัทที่ย้ายมาใหม่ งานที่นี่หนักหน่อยนะขอบอกไว้ก่อน”
“หนักแค่ไหนก็สู้ว่ะเพื่อน”
“ดีๆ คนไข้เยอะมากขอให้นายอดทนหน่อยอย่าเพิ่งหนีไปโรงพยาบาลอื่นล่ะ”
“ไม่หนีไปไหนง่ายๆหรอกหน่านายไม่ต้องเป็นห่วง นายอยู่ได้ฉันก็ต้องอยู่ได้”
“คุณหมอคะ สรามีเรื่องเกี่ยวกับของคนไข้อยากจะปรึกษาค่ะ”
“อ่อ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”
“อืม นายไปเถอะสงสัยจะเรื่องด่วน” วรเวชตอบกลับท่าทีสบายๆทั้งที่รู้ว่ามันคือข้ออ้างของหญิงสาวทั้งนั้นแหละ เมื่อเข้ามาอยู่ในห้องตรวจสองต่อสองเกสราก็เปิดฉากถามชายหนุ่มทันทีว่าทำไมไม่อ่านหรือตอบกลับข้อความของเธอบ้าง ซึ่งคำตอบของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจมากๆ
“ไม่เห็นจำเป็นต้องตอบนี่ครับเพราะพอผมมาทำงานได้คุณก็รู้เองว่าผมหายหรือยัง”
“ทำไมคุณพูดจาห่างเหินกับสราอย่างนี้ค่ะ หรือเมียคุณรู้เรื่องของเราสองคนแล้ว”
“ยังไม่รู้และจะไม่มีวันรู้เรื่องนี้เด็ดขาด” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงจริงจัง เขาจะไม่ยอมให้ชีวิตครอบครัวของเขาต้องพังลงอย่างแน่นอน
“ความลับไม่มีในโลกหรอกนะคะ สักวันเมียคุณก็ต้องรู้เรื่องของเรา” หญิงสาวตอบกลับนรวัฒน์อย่างท้าทาย หล่อนไม่ชอบท่าทีที่เขาพยายามปกป้องนรีกุลเอาเสียเลย
“ผมว่าเราเลิกยุ่งเกี่ยวกันเถอะครับ ผมยอมรับว่าการตัดสินใจของผมครั้งนี้ทำให้คุณเสียใจแต่มันก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมที่สุดแล้ว”
“ไม่นะคะ สรารักคุณมากแค่ไหนคุณก็รู้นี่คะ”
“ผมว่ามันไม่ใช่ความรักหรอกครับ อย่าลืมสิครับว่าแรกเริ่มคุณบังคับให้ผมรับผิดชอบคุณกับเรื่องของเราในคืนนั้น”
“คือ...สรา” เกสราอึกอักพูดอะไรไม่ออก ย้อนกลับไปสองเดือนก่อนตอนนั้นหญิงสาวย้ายเข้ามาทำงานด้วยกัน ทุกอย่างราบรื่นดีเธอช่วยเหลือเขาได้ทุกอย่างและดูเหมือนจะเป็นระบบระเบียบมากขึ้น เขาจึงขอเลี้ยงข้าวเธอและเพื่อนของเธอเป็นการตอบแทน แต่พอถึงวันนัดเธอบอกกับเขาว่าเพื่อนของเธอมาไม่ได้วันนั้นเขาเลยทานมื้อเย็นกับเธอสองต่อสอง และวันนี้เธอก็ขอสั่งเครื่องดื่มพิเศษของทางร้านมาดื่มแถมยังชี้ชวนให้เขาดื่มด้วย แต่แล้วเขานั่งๆอยู่ภาพก็ตัดไปรู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงร้องไห้ออกมาเบาๆของเกสรา หญิงสาวเปลือยเปล่าไม่ต่างจากเขาที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน เขายอมรับว่าตกใจมากและเพราะเหตุนี้เขาจึงไม่สามารถกลับไปค้างที่บ้านได้ นรีกุลคงจะเป็นห่วงกับการหายตัวไปของเขามาก เขารีบโทรขอโทษภรรยาสาวที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรกว่าจะไม่กลับบ้าน
“คุณหมอ ฮึกๆ คุณหมอขืนใจสรา ฮือๆ” เกสราแสร้งร้องห่มร้องไห้เสียใจอย่างที่สุด น้ำตาของหล่อนไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างอัตโนมัติเหมือนกับสั่งการมันได้
“ผมขอโทษครับ ผม...ผมไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง”
“คุณหมอต้องรับผิดชอบสรานะคะ เกิดสราท้องขึ้นมาจะทำยังไงละคะ คุณหมอก็รู้ว่าสราคงสู้หน้าคนในโรงพยาบาลไม่ได้ถ้าท้องไม่มีพ่อ” หญิงสาวพยายามหาข้ออ้างมาผูกมัดคนตัวโตเอาไว้
“ผมมีครอบครัวอยู่แล้วคุณก็รู้ดีนี่ครับ”
“สราขอแค่คุณแบ่งเวลาให้สราบ้างก็พอค่ะ สราก็เป็นเมียอีกคนของคุณหมอแล้วนะคะ สราจะไม่ไปรบกวนภรรยาของคุณหมอแน่นอน”
“เอาล่ะครับ ช่วยหยุดร้องไห้ก่อนได้ไหม” นรวัฒน์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาตุ๊บๆ รู้สึกมึนงงจับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่เหมือนกัน แต่ความที่เขาเป็นลูกผู้ชายพอเมื่อทำผิดแล้วยังไงก็ต้องรับผิดชอบในเมื่อได้เกินเลยกับเธอแล้ว
“ฮึกๆ สรา สราจะพยายามค่ะ”
“ผมตกลงครับ ผมเองก็อยากจะแน่ใจเหมือนกันว่าคุณไม่ได้ท้อง อย่าลืมทานยานะครับ”
“ค่ะ สรารู้ดีว่าต้องทานตอนไหน” หญิงสาวรีบรับคำชายหนุ่มทันทีเพราะเมื่อเห็นเขาคิ้วขมวดเข้าหากันแล้วรู้สึกว่ามันไม่น่ามอง
- Writer
