แพรวพิมพ์เข้ามานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถที่หน้าตูมที่สุดของกาจน์ หล่อนไม่พูดอะไรเขาก็ไม่พูดอะไรหลังจากที่ออกมาจากบ้านหลังมื้อเช้าเพียงไม่ถึงสิบนาทีหญิงสาวก็ผล็อยหลับเพราะความอ่อนเพลีย กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถหยุดเมื่อถึงโรงแรมที่หัวหินแล้วเขาเป็นฝ่ายปลุกหล่อน
“เอ่อ... ขอโทษค่ะ” หญิงสาวผงกหัวแล้วลุกมานั่ง เห็นกาจน์นั่งอยู่ข้างตัวใบหน้าเขาอยู่ไม่ห่างหล่อน เขาคงกำลังจะปลุกหล่อนอยู่แล้วแน่ๆ แต่หล่อนตื่นก่อน
“เธอเล่นหลับอยู่คนเดียวซะฉันแทบไม่มีสมาธิขับรถ” เสียงบ่นนั่นดูเป็นจริงเป็นจังมากกว่าจะพูดลอยๆ หล่อนคงเผลอนอนจนเขาง่วงไปด้วย
สมน้ำหน้า ใครบอกเวลานอนแล้วต้องมาแอบทำอะไรไม่ดีด้วยล่ะ นอกดึกแล้วยังบ้าพลังตื่นเช้าอย่างเขา ขอให้ไม่สบายจนไม่ต้องมาจ้องหล่อนด้วยสายตาคมๆ นี่สักอาทิตย์ไปเลย ไม่สิ เป็นเดือนเป็นปีไปเลยก็ได้
“คุณกาจน์น่าจะบอกคุณพ่อว่าพาแพรวมาก็ไม่ได้ประโยชน์ หลับมาตลอดทางบอกทางก็ไม่ได้
