“นั่นมันไม่ใช่เรื่องของคุณ คนถ่ายเขายังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าตัวเองเป็นเจ้าของ คุณเองก็อย่ามาเดือดร้อนนักเลย มันก็แค่รูปใบเดียวเท่านั้น อีกไม่นานผมคงจะโละทิ้ง!”
“ขอโทษที่ดิฉันละลาบละล้วงค่ะ ว่าแต่ท่านประธานเรียกฉันมาพบมีอะไรรึเปล่าคะ” หญิงสาวจำต้องข่มเอาความผิดหวังไว้ในใจก่อนจะเอ่ยถามถึงจุประสงค์ที่แท้จริงจากคนตรงหน้าออกมาแทน
“เย็นนี้เตรียมตัวให้พร้อม ผมจะให้คุณไปงานเลี้ยงต้อนรับท่านทูตกับผม”
“งานแบบนั้นมันคงจะไม่เหมาะกับฉันหรอกค่ะ ฉันว่าให้คุณลีญ่าไปแทนน่าจะเหมาะกว่า เพราะว่าฉันเพิ่งจะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ไม่นานเท่าไหร่ อาจเผลอทำอะไรให้คุณต้องเสียหน้าได้”
“เพราะอย่างนั้นคุณถึงต้องไปกับผม ลีญ่างานยุ่งขนาดนั้นจะเอาเวลาที่ไหนไปออกงานกับผม หลังเลิกงานรอผมที่หน้าห้องทำงานเราจะไปดูชุดสำหรับคืนนี้ด้วยกัน เข้าใจที่สั่งไหม” หญิงสาวจำต้องรีบพยักหน้าเป็นการด่วนเมื่อคนโตค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้มา
