ไม่นานนักฉันก็ถูกลากกลับมายังบ้านปลาทองแห่งนี้อีกครั้ง! จะให้นานได้ยังไงก็ในเมื่อหมอนี่ขับรถเร็วอย่างกับจะบินขนาดนี้น่ะ ไม่พุ่งชนท้ายรถคันอื่นก็ดีแค่ไหนแล้ว โฮกกก! TOT
“ถึงแล้ว ลงมา...”
หมอนั่นว่าหลังจากเดินมากระชากประตูรถฝั่งฉันออก ฉันอ้าปากหมายจะบอกว่า ‘ไม่ลง! ยังไงก็ไม่ลง รีบไปส่งฉันกลับบ้านเลยนะ!’ อะไรประมาณนี้ แต่ไม่ทันจะได้พูด หมอนั่นก็คว้าแขนฉันหมับแล้วจัดการลากลงจากรถทันที ย้ำว่าลาก! ลากจริงๆ นะ ลากถูลู่ถูกังไปกับพื้นมากจริงๆ อะไรจริง นี่มันจำเลยรักชัดๆ! T[]T;;
“โอ๊ย! ปล่อยนะ ฉันเดินเองได้!”
ฉันพยายามแกะมือหมอนั่นออก แต่อีตานี่มือกาวเหนียวหนึบยิ่งกว่าตีนตุ๊กแกเสียอีก
“อยู่เฉยๆ แล้วเดินตามมาดีๆ ไม่งั้นฉันจะอุ้มเธอไปที่ห้องแน่”
เท่านั้นฉันก็ทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยทันตา =w=; ใครจะไม่สงบเสงี่ยมล่ะ ก็ดูอีตานี่พูดเข้าสิ มันติดเรทอยู่นะ
ทันใดนั้นก็เหมือนสวรรค์จะประทานพี่ธามมา
